Recent reviews by <default>

Bardzo lubiłem karciankę Yu-Gi-Oh! - jednakże czuję, że obecna wersja gry przekroczyła (przynajmniej dla mnie) cienką granicę i stała się grą nie do uratowania.

Efekty kart każdego współczesnego archetypu (po 2020 roku) są zbyt zawiłe.
Każdy potwór robi za dużo, a nowe karty omijają w cudaczny sposób ograniczenia stawiane przez starsze karty.

Gra była bardzo skomplikowana już wcześniej, ale teraz czuję jakbym czytał książki.
Sam symulator gry nie jest zbudowany źle - ale definitywnie brakuje tutaj jakichś formatów innych niż standardowy.

Negatywne recenzje innych użytkowników mają zupełną rację - Yu-Gi-Oh! w 2025 roku to gra polegająca na tym, czy dobrałeś odpowiednie karty zatrzymujące twojego przeciwnika w półkroku. Jeśli nie, to możesz wciskać od razu przycisk "Surrender".
Serio, dawno nie grałem w duel, gdzie przeciwnik by się nie poddał przed zakończeniem pierwszej/drugiej tury.

Yu-Gi-Oh! po prostu ewoluowało w grę dla spoceńców, którzy uważają się za lepszych od innych, bo rozumieją tą niepotrzebnie złożoną karciankę.
Dalsze projektowanie tej gry wokół kompetetywności i rosnącego skomplikowania w końcu zakończy jej żywot.

Obecni gracze odchodzą, a na ich miejsce nie przychodzi nikt nowy.

Dziwaczna gra, w której grasz małym szopo-podobnym stworkiem i próbujesz uratować postapokaliptyczny świat przed zagładą, podróżując po otwartym świecie.

Twórcy gry nie potrafili poskromić swojej przerośniętej ambicji i wepchnęli każdy możliwy pomysł do swojego dziecka.
Kung Fu? Jasne!
Broń palna i system modyfikacji ekwipunku znalezionymi częściami? Oczywiście!
System magii? Proszę bardzo.
Jeżdżenie wielkim mechem bojowym, jazda konna i jazda motorówką? Też są.

Szkoda tylko, że ta gra ma tak szeroką paletę możliwości, ale w żadną z nich się nie zagłębia.
Głównie w samej rozgrywce jeździsz od punktu A do punktu B na mapie, od czasu do czasu natykając się na opuszczone ruiny, które sobie eksplorujesz dla dodatkowym itemków.

Teoretycznie jest tutaj dużo wolności, ale najważniejszy element gier z otwartym światem został tu trochę potraktowany po macoszemu.
I czuję, że właśnie to decyzja o dodaniu masy dodatkowych mechanik tutaj była powodem.

Mianowicie - sam świat, o ile piękny, jest bardzo powtarzalny. W sensie - masz kilka typów sposobu na interakcję ze światem - ale głównie wszystko sprowadza się do walki. A ta nie jest jakoś szczególnie ciekawa.
Przeciwników pokonujesz albo naparzając jeden przycisk od walki wręcz, albo używając kombinacji przycisków (niczym w grach z gatunku bijatyk).

Wszyscy bossowie-olbrzymy wymagają walki na dystans, więc żadna z rozwijanych przez nas statystyk postaci nie ma w niej znaczenia.

No i najbardziej upierdliwy aspekt gry, to oczywiście: NARRATOR.
Postacie w grze Biomutant posługują się pomieszanym, dziecinnym językiem.
To znaczy, narrator się posługuje. Bo postacie w świecie gry tylko coś tam mamroczą niezrozumiałego, a całą wypowiedź za każdym razem tłumaczy nam narrator.

Na dłuższą metę robi się on nieznośny, ponieważ:
Za każdym razem, gdy nadchodzi dzień/noc, narrator to komentuje.
Dobrze się bawisz eksplorując świat? Narrator będzie ci co 5 minut przypominał, że powinieneś ruszyć swoje cztery litery i robić głównego questa.

Czujesz się jakbyś miał kogoś za plecami, kto w kółko komentuje w jaki sposób powinieneś teraz grać i gdzie iść. Niby jest dostępna opcja wyłączenia narratora... ale opcja ta nie działa.

Daję pozytywną ocenę, bo sądzę że mimo wszystko jest to interesujący tytuł, którego warto doświadczyć chociażby na kilka godzin. Na pewno dał mi trochę do myślenia w kontekście tworzenia gier.

Chińska bajka udająca grę, zarazem ciągnąca się w nieskończoność - niczym "Moda na sukces".

Menusy są tak kozacko przestylizowane, że aż czasami sam nie wiesz na co marker UI w danej chwili wskazuje.

Po 50 godzinach, czytam że jestem jakoś tak w połowie rozgrywki.

Podsumowując - grafika ładna, dialogi są dobre, walki dziwacznych pokemonów są stylowe.

Tylko trochę jakieś wyczerpujące i męczące to wszystko.
Możliwe, że po prostu zrobiłem się za stary i marudny, bo narzekam że za dużo jest gry w grze, którą sobie kupiłem.
Po tych 50 godzinach przestałem dokładnie czytać dialogi i po prostu torpeduję przyciski na kontrolerze z niecierpliwością.

Może gdyby tych postaci do socjalizowania się było trochę mniej.
A tak to grindujesz wszystko ile się da.
Persona 5 to taka kolekcja dużej ilości pasków progresu, które chcesz wbić jak najszybciej. I na początku w sumie dobrze się bawisz, ale to do czasu...

Jeśli jesteś wielkim fanem/fanką visual noveli i pokemonów to Persona 5 będzie jak znalazł.

Previously I left a negative review, but now I'm re-reviewing this demo, as it has been updated by the developers, according to community's criticisms.

This time I was actually able to finish the demo with no technical issues.

Overall, the re-imagining of the world of Gothic 1 looks pretty good in my opinion. The design of creatures is different, but still somewhat keeps the original feel. Character features look just how you imagined them when playing the old games - which is great! You see Diego or Gorn - and you know it's them, at a first glance.

I cannot properly rate the new combat system, as I've never had a strong opinion even on it, even in the original Gothic 1.
In the original, I looked at combat as "initially impossible, but you can save/reload until you eventually win a 1v1", and it eventually later becomes "fun" in a different way - you one-shot your enemies, and the power trip is the fun part, more than the actual combat. Perhaps it can be done better this time, but I'm not the one to judge here.

I like the fact that most of the original mechanics are kept - for example, you don't outright kill anyone when beating them up, like in many RPGs. This gives the interactions with NPCs extra depth.
When you open a chest, your character needs to actually kneel in front of it and open it.
When you drink a beer, your character actually reaches into their pocket, pulls out a beer, and drinks it from the bottle. Very immersive, and also makes you think about which actions you can perform at what point - you can't just instantly drink a health potion amidst combat.

The only thing I currently don't like is the facial animations. When characters are laughing or coughing - currently they just have a default talking animation. Would be great to see some range of emotions.

Overall, the fact that developers take our criticism to heart (however vitriolic it may sometimes be) shows a good outlook on the game's future.
I'll be patiently awaiting the full release, and/or more videos on the development.

Graphics so nicely done that it feels like playing through a Pixar movie.
Great characters that you learn a great deal about (I mean, you literally enter their minds, you can't get to know someone deeper than that).

Lots of collectibles, varied platforming, interesting superpowers.
Big world, which is open for exploration, but is not "empty open" like some other games. You actually have stuff to do here.

If you played Psychonauts 1, you will ADORE this game.
This is the best sequel that game could have hoped for.

I recommend to finish the first game before playing this one.
But if you just want to jump into the Psychonauts 2, you shouldn't feel lost.

It's just cool to learn about the characters which you won't explore in the sequel that were explored in the first game. You have a bit different view on things, because you feel a deeper connection with characters you interact with.

Hylics 2 follows the plot from the first game: Wayne and his friends after defeating Gibby, king of the moon, have lived a peaceful existence.
That is, until crazed fanatics brought him back. Gibby wants to brainwash the regular populus, so to make them easier to control (and make them uncapable to form an uprising) he transforms most of regular "people" into animal-like creatures who are somewhat sentient, but do not think coherently.
Basically, he is a tyrant who must be stopped. Wayne must gather his party to defeat Gibby once again.

Did I just give you the plot's summary and didn't call it "lol xd random" nonsense?
Yeah, because this game, while extremely weird (and being tongue-in-cheek at times), has its internal logic.

I LOVE the artstyle. It's as if you went to a modern art museum. It is very rare to find such designs in videogames. They were not built to be sympathetic and appealing. Rather, they have been created to feel alien and otherwordly. As if you stepped into another dimension.

This alien world is humorous however, as the most basic, boring things to us are reffered to with utmost respect. TVs are a medium of passing on combat techniques, while drinking from a paper cup makes you more powerful.

This game has almost every game type thrown into it. You have a 2D platformer, first-person dungeon crawler, top-down platformer, JRPG, flying simulator and more.

It's very interesting, but at the same time there ARE problems with it.
Mostly it's about the game's design in later parts of the game. While I had no problems following the plot early on and during the middle, when you near the ending everything suddenly becomes incredibly cryptic and hard to navigate and follow.

Top-down platforming - while I appreciate that the author took his time and implemented a circle showing you where you currently are in 3D space, it is still frustrating and some jumps will take you 5-10 attempts and game reloads before you manage to get where you want to be.

Other than that, this game provides a rare type of experience you won't get anywhere else.
I enjoyed my time with Hylics 2, and you will probably too.
Venture into this bizzare universe, it is worth your time.

-- WARNING: I only recommend this game to Yu-Gi-Oh! fans who did not play the original Legacy of the Duelist! --

What can I say? I have a soft spot for the Yu-Gi-Oh! card game. It's a excruciatingly complex game, has cards with paragraphs of text which must be read like law, since every single word could change the meaning of it drastically.

PROS:
+ Link Evolution includes most of the recent cards in its card pool and it has the most recent ruleset - Master Rule 5 (which I am a fan of, as I really despised MR4).

+ There is no microtransactions.

CONS:
- You have to grind a lot. The card packs are opening slowly and you can get duplicates from them, even if you have 3 copies of a card.

- Summoning animations cannot be turned off. Only chosen monsters have these animations, but I pity you if you would like to play a Blue-Eyes deck.


Other than that, the game's pretty solid. Tons of decks are waiting to be built, but they need you to dedicate your time.
Or you could just copy someone's 100% save and have everything from the start, like I did.

Why don't I like DOOM Eternal? I liked the previous game, right?
Well, this one has problems. I didn't play very long, because I can already see I can't enjoy it.

What I'm looking for in DOOM is just to mutilate hordes of demons in the most disgusting ways.
Going in and absolutely stomping and dominating every monster I see.

I saw some not-so-satisfied reviewers, so I chose to play on "easy" mode - ammo and health shouldn't be a problem there, and I should feel like a beast, right?

Nope. Even on easy mode you constantly have to refill your ammo. The problem is NOT lack of ammo, but the low ammo capacity. You shoot like, what, 5 times? And you are out of ammo already.

DOOM 2016 also felt more open. Eternal in comparison was developed with platforming in mind, so there are invisible walls in lots of places, just so that you cannot cheese any platforming sections.
Everything is streamlined to the point that you CAN'T do what developer did not intend.

Demons when killed drop colorful loot, which just kills any joy from murdering them. It could be one color and be less of it (or something) to make the murder feel more gory. Now it's like you're hitting a pinata.

Your punches don't do any damage. You have to punch the lowest-tier monsters a lot of times to kill them. Let me ask this: WHY?

The game became artifically "difficult". Developers made a gameplay loop that you are forced to do, otherwise you cannot progress. Chainsaw to get ammo, shoot 2 times, now chainsaw again.
After that, there's a platforming section with a single way to get through it.
You can't get satisfaction from punching demons, because your punches have as much force behind them as wet farts.

Overbalanced, unsatisfying mess. What a shame.

Gothic II: Gold Edition to połączenie oryginalnego Gothic II i dodatku 'Noc Kruka'.
Od razu zaznaczam - to jest combo produktów, które dostajesz poprzez kupno i nie możesz wyłączyć dodatku.

Dlaczego jest to problem? Już piszę.

O ile Gothic 1 był trudny, to z odpowiednią ilością determinacji dawało się pokonać przeszkody. Noc Kruka podnosi poprzeczkę tak wysoko, że dosłownie NIE JESTEŚ W STANIE WYGRAĆ ŻADNEJ WALKI - poza paroma wyjątkami na samym początku.

Jedyna możliwość tego, co możesz zrobić: Przy eksploracji miasta Khorinis odnajdujesz (w pewnej chatce na uboczu) alchemika, który sprzedaje zwoje transformacji (w różne silne stworzenia). Gdy już wiesz, gdzie ten alchemik się znajduje - skasuj swój obecny save i zacznij grę na nowo. Wydaj wszystkie złoto na zwoje w nowej grze i wyjdź za miasto, by się przemienić i zabijać wszystko co się rusza, aż nie nabijesz możliwie najwięcej punktów doświadczenia.

Nie żartuję. Po 4 godzinach gry udało mi się nabić 4 level postaci (2 z nich wbiłem w sposób opisany powyżej), a wszystkie punkty umiejętności zainwestowałem w siłę. Kupiłem miecz zadający 40 obrażeń, a sam mam 40+ siły - co w sumie daje 80+ obrażeń na cios.
Zadając 80 obrażeń nie jestem w stanie zabić niczego. Nie mogę zabić nawet karaluchów łażących po podłodze - muszę uderzać je po 2 razy, by zabić! Te same karaluchy, które zabijałem w Gothic 1 na początku gry ciosem pięścią (bez broni!).

To nie jedyny problem tej gry.
Pierwsze 1,5 godziny gry w Gothic 2 to czysta ekspozycja. Masz to wielkie miasto, a w twoim interesie jest się dowiedzieć gdzie co jest. Więc jeśli grasz pierwszy raz, to nie masz wyboru, tylko siedzieć i słuchać masy dialogów.
Nie mówię, że duża ilość dialogów jest zła. Po prostu jest tego za dużo na raz. Gothic 2 już na starcie wymaga bardzo, bardzo dużo cierpliwości.

Jeśli ktoś cię zaatakuje, to nie masz wyboru, tylko zasłaniać się strażnikiem (bo jesteś tak bezużytecznie słaby).
Pamiętaj tylko, że jeśli to ty zaatakowałeś jakiegoś obywatela, to strażnik zawsze weźmie stronę osoby, która pierwsza został zaatakowana (nawet jeśli strażnika nie było na miejscu zdarzenia, a wściekły obywatel bijąc cię wszczął akcję ze strony strażnika - strażnik pomoże obywatelowi cię pobić :)).

Jeśli użyłeś zwoju magicznego gdzieś w ukryciu i zabiłeś jakąś osobę będąc bestią - możesz być pewien że gdy się zmienisz z powrotem w człowieka daleko od miejsca zabójstwa i wrócisz na to miejsce jako człowiek - każdy będzie wiedział, że to TY byłeś bestią (i w konsekwencji, zmasakrują cię na miejscu).

Jakim cudem? A taka o, mechanika gry. Psuje immersję? Ależ oczywiście.

Możesz grać godzinami - punktów doświadczenia dostajesz tak mało, że aż żal misje robić.

Jeśli po tym wszystkim ktoś twierdzi, że ta gra jest idealna i nie ma problemów (i lubi być gwałcony analnie garścią gwoździ), to niech sobie traci czas na tą "rozgrywkę".

Ja sobie dam raczej z 'Gothic II: Gold Edition' spokój.

-EDIT: Ach, zapomniałem też wspomnieć, że nie zagrasz bez zaaplikowania odpowiednich poprawek. Na poszukiwaniu których spędza się przynajmniej pół godziny - bo nie każdy patch działa dla wersji ze Steam. Fixy są na stronach niemieckich i rosyjskich społeczności, także życzę powodzenia.

Retro Game Crunch consists of 7 short videogames with pixel graphics.
---------
1. Super Clew Land - you are a blob which needs to consume orange foods in order to evolve. Over time you develop legs, a horn, fish tail and wings. Your objective is to gather emeralds scattered across an open world map. If you gather them all and turn them in, you get to fight the final boss and rescue your friend.

This one is extremely HARD. Like, actually old NES games hard. I don't recommend it if you don't like retrying a particular section 30+ times. Because you will.

It does start cute and easy, but goes really overboard with the difficulty later on. Final boss has RNG mechanics which may or may not drive you insane.
---------
2. End of Line - you are a blue robot. Your objective: kill yourself. Yes, that's right - the goal is to get rid of all bots that let you respawn and end your life.

Really neat concept. This game is also quite lenghty and not overly hard. I really recommend playing this one if you are a fan of puzzle games.
---------
3. Gaia Attack! - You are a small creature, which is on its journey to beat everyone up. You climb to the top, and on the end of each level there's a boss to beat.

Gaia Attack also supports 2 player local co-op, but this game's not very easy. You won't be able to complete this game with anybody, except with another full-blown platformer/beat'em-up nerd.

If the difficulty was toned down, this could be a fun game. But as it stands, it's a game I'd play for 5 minutes at most, then switch to something different. Not for me.
---------
4. Paradox Lost - One word: Confusing. This one is a Metroidvania, but not only it has an open world, it also has 3 separate timelines in this world - past, future and present, that you can switch between.
I lost track where I am at some point and how to go back.

This is a kind of game you invest a lot of time in. But I am not that interested to analyze every part before moving forward. It has depth, I'll give it that.
---------
5. Wub Wub Rescue - You play as a little pug trying to rescue his master from a bunch of savages in a jungle. You meet snakes, bats and monkeys on your way and learn to sing special melodies to manipulate them.

This is a puzzle platformer that I really enjoyed. It is not overly hard, but has some more difficult levels.
---------
6. Brains and Hearts - Too many instructions at the start. I did not play this one. Did not seem like something I'd be interested in.
---------
7. Shuten - Shoot'em up, but with swords. This one is cool, but ridiculously difficult at the same time. Only for people loving the "NES games must be hard" formula.
---------
I got this game from a sale - I recommend to get it then.
You will surely find something for yourself in this pack.