Hisler , insana bulunduğu konumu öğretir.

Bir evin merdiveninden aşağı inmekte olacağız , ya da bahçesine. Bir ay öncesine , belki de daha eski bir tarihe. Bazen umulmayacak bir güneşe çıkıyoruz , anı anı dolaşıp dört bir yanımıza bakmak, hatıraları görmek için büyük bir iştah var içimizde. İşin en çetin yönü hatıraları değiştirmenin yöntemini bulmak olacak. Çetin olacak çünkü hikayenin ne olduğunu aslında hiç kimse bilmiyor. Hep yaşandığı gibi ; sevgi kendi derinliğini, ayrılma anına kadar anlayamıyor. Hikayedeki ben miyim, gerçekte ne oldu, neler görüyorum . Bulutlar, futbol topu ve arada bir...
Üç noktalı çünkü , herşey çok eksik ve neredeyse yok gibiyken ; bulup buluşturursun kendini.
Açılır , kapanırsın. Lime lime bir paçavraya dönene dek. Kendi hayatının içinden yürüyüp geçersin.
Üzerinde oturduğun sandalye , çatlamıştır. Senin sırtında at koşturmak, sözcüğe dönüşmek ister. Gıcırdar.
Böyle anlarda dünya bir bütündür, sen dışındasındır. Duyuyor musun ?

‘’işaretler vardı, ipuçları,
ne yapalım anlaşılamazdıysalar?
belki üç yıl önceydi
ya da geçtiğimiz salı
bir yaprak uçuşmadı mı
koldan kola?
düşürülüp kaybolan bir şey yerden alındı.
kimbilir belki de bir toptu
çocukluğun sarmaşıklarında?’’

Zayıf bir kalp kendisine göre fazla güçlü bir hatıranın yoluna çıkınca yaşananlar bunlar.
Güçlü hatıra, ağır bir cezadır.


Size iyi gelmiş, zararı olmuş, canınızı yakmış, sizi terk etmiş, sizi siz yapan her insan ve her şey gibi bu oyunu da saklayın.

İtiraf edilmemiş hiçbir his, asla ölmez. Korkaklık gibi.

Tek bir anlamlı bütün ; bir kişi olarak, tek bir yerde duramayız bir türlü . Çeşitli parçalara bölünmüş, bazen dağınık, bazen toparlanarak, ama hep yeniden dağılarak, birkaç koldan ilerlemeye çalışırız.
Tek bir yön tutturamamış olmanın acısını çekeriz hep; ama, aslında, o “tek” yön, olsaydı ; bulunsa, bulunabilseydi ; sonumuz olurdu. Peki sen ormandaki doğru yönü , tek yönü bulduğunda ne oldu?

Bir ormanı avucunun içine alsan, elinde bir bez, her yanını ovalayıp parlatsan . Orman pislikten arınır mı? Binbir çeşit insanlık hali ormanı ve seni yepyeni bir kadere kavuşuturur mu?


Oyunun atmosferi mükemmel , ormandaki yalnızlık duygusu içime o kadar işledi ki . Yanımızdaki köpek dostumuz ’’Bullet’’ olmasa oyun muhtemelen bir çok insanın devam edemeyeceği kadar gerilimli. Ormanda sürekli yürümekten şikayetçi olanlar olmuş. İlk 3 chapterdaki ormana alışma evresinden sonra hikayesiyle sizi artık ormanın bir parçası yapıyor. Ormanda bulunan kasetlerin izlenirken gerçek dünyayla etkileşim halinde olması ; elimizdeki telefonun gerçekçiliği ; ipuçlarını çözerken insanı düşündürmesi mükemmel bir detay olmuş.

Hikayesi ve geri kalan herşeyiyle çok beğendim. Tavsiye ediyorum.