Dead Space'in yapımcılığını Electronic Arts: Redwood Shores firması üstlenmiştir. Firma ilk oyunun başarısı ardından EA ile karıştırılmamak için adını Visceral Games olarak değiştirmiş. İlk oyundaki başarısını son oyunlarda yakalayamadığı için EA tarafından fişi çekilmiştir.

Serinin tüm oyunlarını yakın zamanda oynayıp bütün detaylarına kadar kurcaladım. Hepsi de bu incelemeyi en doğru şekilde yazabilmek için. Çünkü önümüzde bir çağı açıp bir çağı kapatan gerilim ve aksiyonun iç içe yedirildiği özel bir oyun var.


Dead Space ilk olarak System Shock 3 olarak düşünülmüş ancak eldeki materyalleri daha iyi değerlendirmek için bu şekilde ortaya çıkmış bir oyun. Yapımcılarımızın esinlendiği birçok şey var. Ufak bir giriş yapalım.

Senaryo çok değerli detayları barındırıyor. Üçlemeyi baştan aşağı kurcaladığınızda Lovecraft esinlenişini çok net görebiliyorsunuz. Böyle bir senaryoyu aktarmak için kullanılacak yol da çok önemli. Öylesine bol bol sinematik izleyip olayın dışında kalmanızı istememiş yapımcı. Bu yüzden sinematik değil bol bol interaktif sahne var oyunda. Her yaşanan olayın içerisindesiniz. Çaresiz olduğunuz anlarda da aksiyonun zirve yaptığı anlarda da.

Senaryonun girişi muazzam. Ütopyaların vaat ettiği distopyalara hoş geldiniz. Karakterimiz Isaac, bir uzman veya bir kahraman değil. Bir mühendis. İnsanlık, elindeki madenleri neredeyse tüketmiş durumda ve Planet Cracker adını verdikleri uzay gemileri ile devasa karanlığa dalmış, madenciliği uzaya taşımış. USS Ishimura adlı bu sınıfa mensup en ünlü uzay gemisinde geçiyor hikayemiz. Acil durum sinyalleri alan hükümet 5 kişilik bir ekibi bu gemiye gönderir. Tam da bu noktada başlıyor hikayemiz. Zaman ile bu gemide nelerin yaşandığını öğrenecek ve alt metni göreceksiniz. Olaylar hiç de sandığımız basit bir bilim kurgu hikayesi değil. Hikayenin Isaac ile daha iyi anlatılabilmesi için oyun bizi tamamen onun bakış açısına itiyor. Konuşmuyoruz, Isaac oyunda hiç konuşmuyor. Sadece dinliyoruz ve bize verilen emirleri yerine getiriyoruz. Olayın içine Isaac nasıl dahil olduysa biz de öyle dahil oluyoruz. Bu konuda yapımcı Half-Life 2’den Gordon Freeman abimizden esinlendik diye belirtiyor açıkça. Açıkçası büyük serilerde karakter ile özdeşleşebilmeniz için her konuda yorum yapan bir yerden sonra sıkan ve gereksiz tepkiler veren karakterlerden biri olmaması adına iyi bir hamle.

Oynanış kısmı en önemli noktalardan biri. Bu hikayeyi en iyi anlatma şeklini arayan yapımcılarımız dönemin oyunları için çok zor olan interaktif sahneleri eklemek için oyunun yapım sürecinin ne kadar uzadığına ve zahmetli oluşuna bakmaksızın işlerine devam ediyor. Kullanılacak bakış açısı ve aksiyon elementlerini daha iyi harmanlamak için ekip Resident Evil 4'ten esinlendiğini itiraf ediyor. Oynarken birçoğumuzun “eh abi bu bildiğin RE4 mekaniği?!” dediğine eminim.

Oynanışta dikkat çeken ayrı bir olay var. Düşmanlarınızı öldürmenin zorluğu. Bir kafa kopması hiçbir şeyi çözmeyecek. Merminiz sınırlı. Doğru yerlere ateş edip uzuvlarını koparmanız gerek. Iskaladınız, şarjör değiştirirken size doğru koşmayı bırakmayacak düşmanlarınız. Uzuv kopartmanın vuruş hissiyatını güçlendirmesi ile gerilimin içinde keyif de almaya başlıyorsunuz. Ve silah çeşitleriniz öyle tek düze değil. Size hikaye anlatımından bahsetmiştim. Belli bir aşamaya kadar gerçek silah görmüyorsunuz. Bu gemide çalışan madencilerin kullandığı araçları silah olarak kullanıyorsunuz. İyice baktığınızda hepsinin birer çalışma aleti olduğunu fark ediyorsunuz. Birçok silah seçeneğiniz var ve hepsinin ikincil bir saldırı mekanizması var. Oyun sizi sadece silahlarla değil etraftan topladığınız Şemaları kullanarak elde edebileceğiniz Suitler ile de şımartıyor. Isaac bir mühendis olmaktan çıkıp "Big Daddy" olma yolunda ilerliyor.

https://gtm.steamproxy.vip/sharedfiles/filedetails/?id=2192145076

Oyunu en önemli kılan noktası. Gerilim hissiyatı. Oyun size her şeyi o kadar güzel anlatıyor ve sunuyor ki… Asla bir şey aniden öylesine gerçekleşmiyor. Her detayı çok güzel yedirilmiş. Bu kısmı maddeler olarak işleyelim.

• Bakış açınız çok dar. Koridorda sağa sola dönerken çok kısıtlı açılara sahipsiniz. Sürekli tetikte olmanızı şartlıyor. Bir odaya girdiniz ve iki farklı yön var. Her dönmeyi seçtiğiniz yolda “umarım diğer taraftan gelmez…” durumunu yaşatıyor size. Bunu 2. ve 3. oyunda pek hissedemiyorsunuz. Üstünlük ilk oyunun.
  
  
• Sesleri… Oyun sizi psikolojik olarak nasıl yıpratacağını bu noktada daha ilk yarım saat içerisinde bir güzel anlatıyor. Bazen gürültünün zirve yaptığını noktalarda saf gerilim ve aksiyon varken bazen ise tam sessizliğin içine gömüyor sizi. Koridorda giderken herhangi bir köşeden gelen bir su damlama sesi, bir aletin düşme sesi sizi darmaduman edebiliyor. Sesler konusunda yapımcıları bir gün oturup dünyadaki en iğrenç sesi kullanacağız diye karar veriyorlar. Ardından bir tren istasyonuna gidiyorlar ve burada trenin durma işlemi sırasında çıkardığı sesi kaydedip efektler ile süslüyorlar. Ve oyunda bunu kullandıkları çok özel bir makine dairesi var… O odaya girdiğinizde neden bahsettiğimi çok iyi anlayacaksınız.
  
  
• Sunum kısmına gelelim. Bir oyunda düşmanınızın size tanıtılması çok önemli. Son dönemlerde hep aynı şekilde baş düşman tanıttığı için artık kabak tadı veren oyunlardan isyan ediyoruz. Gelin Dead Space’te bu iş nasıl yürüyor. Oyunda her düşman en az bir kere size tanıtılıyor. Henüz kendisi ile ilk karşılaşmanız olduğu için bazılarını ufak interaktif sahneler ile bazılarını da bir mürettebat üyesinin vahşice katledeken uzaktan veya yakından izleterek tanıtıyor oyun. Divider ile ilk karşılaştığı sahnede paniklemeyen var mıdır? Büyük bir merak konusu.

Dead Space’in çıkışının ardından 10’yıldan fazla süre geçmesine rağmen türünün en iyilerinden olduğu su götürmez bir gerçek. Bu türü seven kullanıcılardan hala oynamamış olanlar varsa kesinlikle deneyimlemeli.