Rönesans İtalya’sında, Giovanni ve Maria Auditore’nin oğlu olarak dünyaya gelen Ezio, 17 yaşına kadar Floransalı üst sınıf bir ailenin üyesiydi. Lüks içinde yaşadı. Babası, Auditore bankasının sahibiydi. Bankacılığı öğrenmesi gerekiyordu ki bankanın başına geçebilsin. Ancak yıl 1476’ya geldiğinde her şey farklı olacaktı. Bankacının oğlu, içindeki yeteneği keşfedecekti. İlk Assassin’s Creed’de Desmond Miles’ın atalarından olan Altair’i oynuyorduk ve Abstergo için bazı parçaların yerlerini bulmaya çalışıyorduk. Şimdi ise Abstergo’dan kaçıyor ve atalarımızın genetik hatıralarına ulaşmak için kullandığımız Animus’un 2. versiyonuyla Rönesans İtalya’sına gitme imkanını buluyoruz. Bu sefer Ezio Auditore da Firenze ismindeki karakterimizle hikayeye devam ediyoruz.

Assassin's Creed 2, ilk oyundaki eksiklerin tamamlanıp, bir de üstüne bir ton yenilik eklenerek serininin günümüzde bu kadar popüler ve çok satan bir oyun serisi olmasını sağlayan bana kalırsa serinin başyapıtıdır. Hikayesi özellikle muazzam, en iyi yazılmış karakterlerden Ezio Auditore da Firenze'nin hayatını başarılı bir şekilde anlatıp, işlemişler. Yapısı gereği aksiyon ile gizliliği harmanlayan bir oynanışa sahip olmakla birlikte bölüm dizaynı olarak ilk oyundan Katbekat daha başarılıdır. Şehir tasarımı olarak da gördüğüm en güzel tasarlanmış oyunlardan biridir kendisi. Combat sisteminin basit ama tatmin edici olduğunu düşünüyorum. Müziklerinin de mükemmel olduğunu söylemeliyim. Oyunu oynayıp bitirsem de müziklerini günlük hayatımda sürekli dinlemeye devam ediyorum. Sıkıntılı tek tarafı da ne yazık ki kontrolleri, Xbox portu alışması zaman alan kontrolleri gerçekten can sıkabiliyor. Tüm serinin bu oyun üzerine inşa edildiğini düşünürsek belki de Ubisoft'un özenerek yaptığı nadir oyunlardan biridir ve bu yüzden Ezio üçlemesine gönül vermiş birisi olarak kendine oyuncuyum diyen herkesin bu oyunu oynaması gerektiğini düşünüyorum.