Recensioni recenti di Gratus

Rola głównego bohatera w grze przypada tej samej postaci, którą prowadziliśmy w poprzednich częściach.

Wspólnie z Johnnym Gatem, Shaundi i wieloma innymi zwariowanymi gangsterami podejmuje on próbę utrzymania na powierzchni gangu Saints, którego potęga była tak wytrwale budowana w poprzednich odsłonach serii.

Na przeszkodzie staje mu jednak międzynarodowy syndykat, na którego czele stoi Jutrzenka, zorganizowana grupa przestępcza lubująca się w haraczach i wymuszeniach.

Ponadto, do syndykatu przyłączyły się lokalne gangi.

Są to Luchadores, zamaskowani zapaśnicy, oraz The Deckers, komputerowcy piorący pieniądze i specjalizujący się we włamaniach.

Dodatkowo rywalizację wzmacnia również STAG (grupa finansowana przez rząd, mająca na celu zniszczenie pozostałych frakcji).

W grze nie brakuje interesujących misji.

Gracz bierze udział m.in. w szalonym japońskim programie rozrywkowym, zasiada za sterami czołgu, a także bierze udział w przejażdżce po mieście w towarzystwie tygrysa.

W niektórych zadaniach pojawia się możliwość wyboru ich zakończeń - przykładowo w akcji z wieżowcem można doprowadzić do jego przejęcia lub też wysadzenia w powietrze, a jacht wypełniony kobietami lekkich obyczajów zachowujemy albo też odsprzedajemy konkurencji.

Saints Row: The Third pozwala również korzystać z wielu zróżnicowanych rodzajów broni, strojów do przebrania, a także pojazdów.

Środki zagłady oraz auta są podatne na ulepszanie, w czym specjalizują się specjalne zakłady i warsztaty.

W trakcie postępów w kampanii do naszego garażu trafiają również inne zwariowane pojazdy, wśród których znajdziemy chociażby cybernetyczny czołg czy pionowzlot.

W miarę rozwoju wypadków zdobywamy również doświadczenie, które symbolizuje poziom Szacunu – zdobywanie kolejnych poziomów odblokowuje nowe umiejętności oraz ulepszenia, które możemy wykorzystać zarówno do rozwoju własnej postaci, jak i całego gangu.

W Saints Row: The Third rozgrywkę toczy się w pojedynkę, lub też w towarzystwie kolegi/koleżanki w trybie kooperacji.

W ogólnych założeniach rozgrywki Wolcen: Lords Of Mayhem nie odbiega znacząco od standardów wyznaczanych przez współczesne produkcje spod znaku hack’n’slash.

Akcję gry obserwujemy w perspektywie izometrycznej, a podczas eksploracji wykonujemy całą masę zadań głównych i pobocznych, z których większość koncentruje się na walce z potworami oraz innymi przeciwnikami.

Podczas potyczek korzystamy zaś z szerokiego arsenału broni ( każdy z dostępnych modeli oręża wyróżnia się inną mechaniką działania i dostępnymi umiejętnościami ), zbroi oraz zdolności magicznych.

Twórcy ze studia Wolcen Studio wprowadzili jednak do rozgrywki kilka rozwiązań, które wprowadziły nieco świeżości do utartych schematów gatunku.

Jedną z nich stanowi system asymetrycznej zbroi, pozwalający na noszenie różnych rodzajów pancerza na lewym i prawym ramieniu.

W grze zrezygnowano też z typowych drzewek umiejętności: zdolności pasywne rozmieszczone są na obrotowej tarczy, przez co można łączyć ze sobą skille z rozmaitych kategorii, tworząc unikalne synergie.

Dodając do tego rozwój statystyk i umiejętności aktywnych, mamy niezwykle szeroką możliwość personalizowania ścieżki rozwoju bohatera.

Mocną stroną Wolcen: Lords Of Mayhem jest stojąca na bardzo wysokim poziomie oprawa graficzna, uzyskana dzięki wykorzystaniu najnowszej generacji zaawansowanego silnika CryEngine 3.

Serious Sam HD: The First Encounter to odświeżona wersja popularnej strzelaniny, która swoją premierę miała na początku 2001 roku.

Twórcy z chorwackiego studia Croteam skupili się przede wszystkim na poprawieniu oprawy wizualnej.

Serious Sam HD: The First Encounter jest niemalże idealnym portem znanej i lubianej pozycji wydanej w 2001 roku w wersji na komputery osobiste (rok później przekonwertowanej na pierwszego Xboksa).

Różnica polega na tym, że całość opracowana została na bazie silnika Serious Engine 3, stworzonego na potrzeby trzeciej części przygód Sama.

Fakt ten zapewnia zupełnie nowe doznania wizualne - przede wszystkim z uwagi na ukazanie rozgrywki w wysokiej rozdzielczości.

Miłośników rozgrywki wieloosobowej powinna z kolei zainteresować opcja sieciowej kooperacji, w ramach której można toczyć wspólne boje z hordami przeciwników.

Tryb, bez jakiego nie może się obejść większość nowoczesnych gier akcji, da się przetestować na kilkunastu rozbudowanych poziomach wypełnionych krwawymi i wyczerpującymi starciami.

Rozgrywka zbudowana jest na niezwykle prostych zasadach.

Sprowadza się do pokonywania etapów złożonych zazwyczaj z kilkunastu większych komnat lub placów, na których atakują nas falami liczne grupy mało rozgarniętych wrogów.

Co pewien czas mierzymy się z potężnymi bossami, a pomiędzy większymi starciami poszukujemy przeróżnych ukrytych przedmiotów.

Harry Potter: Quidditch Champions pozwala nam wcielić się w zawodnika lub zawodniczkę drużyny tytułowego quidditcha, czyli uwielbianej przez czarodziejów, fikcyjnej dyscypliny sportowej, znanej z cyklu książek i filmów o Harrym Potterze.

Mecze, których uczestnicy zasiadają na miotłach, rozgrywają się na różnorodnych boiskach; wśród nich znajdziemy zarówno lokacje doskonale znane miłośnikom twórczości J.K. Rowling oraz jej adaptacji, jak i zupełnie nowe miejsca.

Tytuł pozwala nam wybrać, na jakiej pozycji zagramy: możemy wiec objąć rolę szukającego, pałkarza, obrońcy lub ścigającego.

Celem ścigających jest przerzucenie piłki przez jedną z obręczy należących do drużyny przeciwnika, w czym stara się przeszkodzić obrońca.

Zadaniem pałkarzy jest obrona członków własnej drużyny przed atakującymi ich, zaczarowanymi piłkami zwanymi tłuczkami.

Szukający zajmuje się zaś wypatrywaniem i pogonią za maleńką piłeczką zwaną zniczem, pochwycenie jej dodaje nam dodatkowe punkty.

Gra pozwala nam stworzyć własną postać lub wybrać jednego z bohaterów serii Harry Potter.

W miarę postępów rozwijamy zawodnika albo zawodniczkę, korzystając z punktów umiejętności, a także ulepszamy swoją miotłę.

Graveyard Keeper oferuje pełną dużych pikseli grafikę wykonaną w konwencji retro.

Autorzy postawili na kreskówkową stylistykę i karykaturalne postacie, co pomaga w łagodzeniu ponurej tematyki gry i podkreśla jej komediowy charakter.

Zrealizowane to jednak zostało nie w formie strategii ekonomicznej, a gry RPG.

Właściciel cmentarza jest bowiem konkretną postacią, którą kontrolujemy bezpośrednio przy eksplorowaniu świata, przenoszeniu ciał czy wykopywaniu grobów.

Zmuszeni więc jesteśmy wykonywać prawie wszystko własnymi rękoma, choć jednocześnie konieczne jest także regularne podejmowanie decyzji o charakterze biznesowym.

Samo chowanie zmarłych nie jest zbyt dochodowe, a koszty zaczynają szybko rosnąć.

Zmuszeni jesteśmy do szukania cennych surowców, z których konstruujemy przydatne przedmioty i ulepszamy cmentarz.

Najbardziej opłacalne, ale i najbardziej niebezpieczne są wycieczki do pełnych potworów podziemi.

Gracz ma też opcję skorzystania z wielu alternatywnych metod zwiększenia przychodów.

Możemy m.in. pomagać Inkwizycji w organizacji festynów palenia wiedźm na stosie oraz nawiązać współpracę z lokalnym kościołem, by prowadzić cotygodniowe nabożeństwa.

Autorzy zadbali także o zaoferowanie dużej swobody przy dbaniu o optymalizację kosztów.

Nic nie stoi na przeszkodzie, aby sprzedawane na festynie hamburgery zrobione ze zwłok, zamiast kupować drogie mięso.

Aby ograniczyć wydatki, możliwe jest również wyrzucanie szczątków do rzeki.

DOOM + DOOM II to wydanie zbiorcze dwóch pierwszych części serii strzelanin FPP DOOM oraz dodatków do nich.

Składanka ukazała się na PC oraz konsolach PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X|S i Nintendo Switch.

Składanka zawiera: DOOM, DOOM II, TNT: Evilution, The Plutonia Experiment, Master Levels for DOOM II, No Rest for the Living, Sigil oraz Legacy of Rust (zupełnie nowy poziom stworzony przez id Software, Nightdive Studios i MachineGames).

Dodatkowo zawiera paczkę 25 map do deathmatcha.

Gry w nowej edycji oferują poprawioną grafikę, żyroskopowe sterowanie i opcję quick save/quick load.

Multiplayer dostępny jest w dwóch wariantach: sieciowym (dla maks. 16 osób) i lokalnym (cztery osoby na podzielonym ekranie).

Gracz wciela się w Emmeta - zwykłego, prostego i całkowicie nijakiego chłopaka, który przez przypadek został wzięty za super herosa.

Jego zadaniem jest ocalenie plastikowej ludności, z czym oczywiście będzie mieć wielki problem.

Rozgrywka nie odróżnia się w większy sposób od tego, do czego zdążyli już przywyknąć fani innych gier studia Traveller's Tales.

Gracz zwiedza kolejne lokacje, na których walczy z przeciwnikami i wykorzystuje unikalne umiejętności postaci (twórcy udostępnili około 90 grywalnych ludzików) do rozwiązywania prostych łamigłówek.

Łącznie produkcja oferuje zabawę na 15 rozbudowanych poziomach (od Dzikiego Zachodu po etapy morskie), zaś odkrycie wszystkich sekretów, wymaga powracania do już wcześniej zaliczonych układów.

Nowością w serii jest możliwość budowania obiektów z klocków LEGO.

W tym celu Emmet musi skompletować instrukcję z kilku części, a następnie podczas mini-gry, jak najszybciej wybierać brakujące do ukończenia budowli klocki.

Zabawa odbywa się zarówno w trybie single player, jak i w ramach współpracy dla dwóch osób.

LEGO Przygoda gra wideo to pierwszy tytuł z serii LEGO od TT Fusion, w którym sceneria zbudowana jest w całości z klocków.

Środowisko gry umożliwia niszczenie wybranych elementów, których części służą do tworzenia nowych przedmiotów, wykorzystywanych do przedostawania się w kolejne miejsca.

Przygodę w Biomutant rozpoczynamy od stworzenia bohatera.

Na tym etapie decydujemy o jego rasie oraz profesji, które determinują bazowe statystyki (mowa o sile, witalności, charyzmie, intelekcie, zwinności oraz szczęściu) oraz wpływają pośrednio na wygląd.

Wybieramy też początkowy rodzaj mutacji, zapewniający odporność na niebezpieczne warunki w niektórych lokacjach.

Autorzy oddają nam do dyspozycji rozległy świat, na który składają się malownicze, gęsto porośnięte równiny, pustkowia, a także ruiny kompleksów przemysłowych i militarnych czy wreszcie mroczne podziemia.

Przemierzamy go na piechotę lub robiąc użytek z rozmaitych środków transportu, jak między innymi różnorodne wierzchowce, mechy, skutery wodne czy bioniczne skrzydła.

Akcję obserwujemy tu z perspektywy trzeciej osoby (TPP), a motorem rozgrywki są zadania realizowane dla poszczególnych plemion, które nie tylko popychają do przodu opowieść, lecz także kształtują nasze relacje z poszczególnymi frakcjami.

Podczas potyczek musimy wykazywać się zręcznością i refleksem oraz umiejętnie żonglować zdolnościami prowadzonej postaci, łącząc elementy walki wręcz i bronią białą oraz broni palnej.

W miarę postępów, na rozmaite sposoby rozwijamy protagonistę uczymy się nowych ciosów stylu walki Wung-Fu

Poza tym pozyskujemy mutacje, które wpływają na wygląd postaci, a także zapewniają jej rozmaite moce i zdolności (skażenie biologiczne może na przykład sprawić, że wyrosną jej olbrzymie szpony, z kolei promieniowanie potrafi odblokować różnorodne moce umysłu, jak telekineza czy lewitacja) oraz wpływają na jej statystyki.

Ponadto w grze zaimplementowano rozbudowany system craftingu, pozwalający na tworzenie nowych broni bądź ulepszanie już posiadanych, w oparciu o znalezione po drodze podzespoły.

Ważną rolę pełnią również jego ubrania i rozmaite akcesoria; maska gazowa i butla z tlenem przydają się do eksploracji skażonych stref, z kolei ciepły kostium jest nieodzowny, gdy trafimy na skute lodem terytorium.

Podczas przygód towarzyszy nam również mały robot wspomagający nas w trakcie walki oraz innych wyzwań.

Metro Exodus stanowi rozwinięcie pomysłów z poprzednich dwóch gier.

Ponownie dostajemy zatem rozgrywkę, której głównym składnikiem jest walka, przeplatana sekwencjami skradankowymi i eksploracyjnymi.

Główną różnicę względem wcześniejszych odsłon stanowi uwypuklenie roli ostatniego z wymienionych elementów.

W toku przygody naprzemiennie odwiedzamy tradycyjne, korytarzowe lokacje pokroju bunkrów czy tuneli, a także otwarte (lub półotwarte) mapy o quasi-sandboksowym charakterze, na których gracz otrzymuje większą swobodę działania i zestaw opcjonalnych aktywności do sprawdzenia.

Obszary te są na tyle duże, że twórcy wprowadzili różne środki transportu, w tym drezynę i samochód, jak również zmienną pogodę oraz cykl dnia i nocy.

W parze z większą skalą gry idzie nowość, jaką jest system rzemiosła – główną atrakcję otwartego świata stanowi szukanie zasobów, a także coraz lepszego ekwipunku i jego ulepszeń.

Obejmuje to zarówno rożne bronie (w sumie kilkanaście odmian) i ich wszechstronne modyfikacje, jak i narzędzia przydatne w eksploracji, np. naramienny kompas.

Co ciekawe, crafting obejmuje nie tylko wytwarzanie apteczek czy amunicji, ale również zużywanie surowców do czyszczenia broni (by się nie zacinała) i naprawiania maski przeciwgazowej (rozbita szybka może doprowadzić do śmierci bohatera).

Mimo przeniesienia akcji w zupełnie nowe miejsca, jak rozlewisko Wołgi czy pustynny brzeg Morza Kaspijskiego, większym zmianom nie uległ bestiariusz.

Nadal mierzymy się z ludźmi oraz różnymi odmianami mutantów i – rzadziej – zwierząt, w większości znanymi z poprzednich odsłon serii.

Podobnie rzecz ma się z arsenałem – gros dostępnego oręża pochodzi z gier Metro 2033 i Metro: Last Light. Odpowiednią różnorodność broni zapewniają natomiast wielorakie kombinacje ich modyfikacji, jak wymienne kolby, lufy czy magazynki.

Podobnie jak we wcześniejszych grach z cyklu, w rozgrywkę wpleciono wybory moralne.

Tym razem od postępowania gracza (przede wszystkim jego skłonności do zabijania innych ludzi) zależy nie tylko zakończenie całej opowieści, ale również los poszczególnych członków jego „drużyny”.

Twórcy położyli nacisk na budowanie relacji z towarzyszami Artema, co uwidacznia się przede wszystkim podczas spokojnych sekwencji w podróży na pokładzie Aurory, które oddzielają główne rozdziały kampanii.

W przypadku LEGO The Lord of The Rings mamy do czynienia z tytułem ściśle wzorującym się na ekranizacjach trylogii Tolkiena w reżyserii Petera Jacksona.

Tak jak w książkowych i kinowych pierwowzorach, gracz ma na celu zniszczenie Pierścienia jako jeden z dziewięciu członków drużyny, kierowanej początkowo przez maga Gandalfa Szarego.

W grze wcielamy się w wielu doskonale znanych bohaterów i odgrywamy pamiętne sceny w kolejnych misjach kampanii głównej.

Produkcja podzielona jest na etapy, podczas których odwiedzamy lokacje ze wszystkich trzech części produkcji Jacksona.

Są wśród nich m.in. Bag End, głębiny Morii wraz z mostem Khazad Dum, a także Helmowy Jar, Bramy Mordoru oraz Góra Przeznaczenia.

Spotykamy też znaczną większość znanych z trylogii Tolkiena postaci – w sumie autorzy przygotowali ponad 80 grywalnych postaci.

Każdy poziom obfituje w zrealizowane z dużą porcją humoru nawiązania do filmów.

Zawiera liczne elementy zręcznościowe i wiele zagadek logicznych.

Po raz pierwszy w historii serii tworzonej przez Traveller’s Tales pojawią się też sekwencje Quick Time Events.

LEGO The Lord of the Rings oferuje rozgrywkę zarówno dla jednego gracza, jak i dla dwóch osób (w kooperacji na jednym ekranie).

Mimo tego, podczas zabawy często prowadzimy więcej niż jedną postać i możemy przełączać się między nimi.