Cài đặt Steam
đăng nhập
|
ngôn ngữ
简体中文 (Hán giản thể)
繁體中文 (Hán phồn thể)
日本語 (Nhật)
한국어 (Hàn Quốc)
ไทย (Thái)
Български (Bungari)
Čeština (CH Séc)
Dansk (Đan Mạch)
Deutsch (Đức)
English (Anh)
Español - España (Tây Ban Nha - TBN)
Español - Latinoamérica (Tây Ban Nha cho Mỹ Latin)
Ελληνικά (Hy Lạp)
Français (Pháp)
Italiano (Ý)
Bahasa Indonesia (tiếng Indonesia)
Magyar (Hungary)
Nederlands (Hà Lan)
Norsk (Na Uy)
Polski (Ba Lan)
Português (Tiếng Bồ Đào Nha - BĐN)
Português - Brasil (Bồ Đào Nha - Brazil)
Română (Rumani)
Русский (Nga)
Suomi (Phần Lan)
Svenska (Thụy Điển)
Türkçe (Thổ Nhĩ Kỳ)
Українська (Ukraine)
Báo cáo lỗi dịch thuật
Nem ao menos sei por que!
É que você está diferente, quase não está falando comigo, mesmo assim irei guardar seu nome, sinônimo da palavra AMIGO.
Escrevo rapidamente, nas linhas da minha agenda e, logo vou te entregar, antes que ao rancor a gente se renda.
Não consigo falar pessoalmente, até consigo, mas vou chorar, não quero que isso aconteça, e essa lembrança irei guardar.
Pois amizade igual à nossa, nunca vi, nem tive pra mim, essas são raras, para sempre, e, nem a morte pode dar fim...
E mesmo na eternidade ela vai continuar, e diante dessa desigualdade irá perpetuar...