Minęło dokładnie 20 lat odkąd studio Black Isle odpowiedzialne za dwa pierwsze Fallouty przestało istnieć, po projekcie Van Buren pozostała garść dokumentacji i grywalne technologiczne demo. Przez długie lata wydawało się, że już nigdy nie będziemy trzymać w rękach pudełka z napisem Fallout 3, że już nigdy nie przejdzie nam po plecach dreszcz po usłyszeniu wypowiadanych przez Rona Perlmana słów: „War, war never changes.”

Nagle jednak całym fanowskim światkiem wstrząsnęła niesłychana wiadomość – Bethesda Softworks odkupiła od umierającego od lat Interplaya prawa do marki i świata! Z jednej strony olbrzymia radość, z drugiej jednak jeszcze większe obawy – czy twórcy popularnego i wysoko ocenianego, ale wyjątkowo nudnego Obliviona, podołają zadaniu?.

Pomimo swych niedociągnięć, uproszczeń, stereotypowego podejścia i niewykorzystanych szans, „Fallout 3” jest grą dobrą. Oferuje wielki, ciekawy świat przepełniony mnóstwem postaci, historii, miejsc i wydarzeń. Wciąga eksploracja unikalnego świata, może nie genialna, ale dobra fabuła, ciekawe postaci i niepowtarzalny klimat. Fallout 3, jako kolejna odsłona kultowej serii, mógł być czymś o wiele lepszym, jednak to, co powstało, broni się jako oddzielny produkt. Jeśli uznać to za powrócenie do pewnej tradycji i ustanowienie dobrego przykładu dla kierunku, w którym powinny iść gry, z jednoczesnym uwypukleniem potencjalnych błędów, to spełnia swoją rolę.
To solidna, choć nie pozbawiona błędów gra, Fallout 3 jest inny. Ale jest naprawdę dobry.