http://gtm.steamproxy.vip/sharedfiles/filedetails/?id=1108401663
Melkor Başbuğ

Neden benim ezgimi reddettin Eru Her Şeyin Babası?” İleride toplanan cüce ordusuna baktı nefret ve horgörüyle. “Neden benim yaptığım işleri yok sayıp da Aulë’nin bu çirkin şeyleri yaratmasına izin verdin? Neden hep ben hor görülen oldum, aralarında en kudretli ben olduğum halde? Neden Manwë kral oldu ha, Her Şeyin Babası? Kudreti benimkine yaklaşamazken bile… Neden ben hep yalnız bırakıldım?! Çocukların bu yüzden acı çektiler ey Eru Ilûvatar! Onlardan nefret etmemin sebebi Sulimo Manwe’dir! Ve sensin!” Melkor acı acı bakmaya devam etti gökyüzüne. Yüzünde hala kartalların açtığı yaranın izi sızlıyordu. Elleri silmarillerin acısıyla kavruluyordu, topal bacağı Ringil’in kesiği yüzünden yanıyordu. Binlerce yıl sonra bile. “Şimdi benimle konuşmuyorsun bile ha? Ezgine saygı göstermediğim için mi? Ya o Aulë kendi kafasına göre kendi çocuklarını yaratırken o niye affedildi?!”
Acı dolu bir kahkaha attı. “En başından beri benim kötü olmamı istiyordun değil mi? Asla o kardeşim olarak düşündüğün Manwe kadar kıymetli olmadım senin için. Ben sadece karanlıktım. Işığı yok etmeye çalışacak karanlık. Belki de seni biraz eğlendirebilmişimdir. Sonuçta beni kötü olmam için yarattın değil mi? Uğruna savaşılacak bir şeyi olmasını istedin Düşüncenin Evlatları’nın ve Çocukları’nın. Bir şeyden nefret etmelerini istedin… Beni bu yüzden mi yarattın? Tek var olma amacım kötülük mü? Kıskançlık mı? Yalan mı? Asla sahip olamayacaklarımı arzulamak mı? Öyle olsun ey Eru! İstediğini alacaksın.