- Panie Ferdku, ja też se lubię pierogi...
- Co pan powiesz?
- Panie Ferdku więcej omasty se pan weź, więcej, boo z omastą l-lepsze jest!
- Panie, nie wpie*rzaj mnie się pan w konsumpcję, dobrze?
- Panie Ferdku, a mógłbym się coś pana spytać?
- No co?
- A-a dałbyś pan j-jednego? Pieroga?
- Panie-
(przełyka pieroga)
- nie wiem, czy się najem. Jak mnie coś zostanie, to pan będzie mógł dojeść.
- Panie, ale pan żeś już piętnaście zjadł!
- Panie, nie licz mi pan w moim własnym domu moich własnych pierogów, panie. Proszę mówić do rzeczy, o co się panu rozchodzi, albo wypierdzielać i już no!
- ...ale panie Ferdku, d-daj pan jednego pieroga.
(spogląda złowrogo na Boczka)
- Ale jednego!
(pokazuje na pękniętego pieroga)
- Tego, tego pękniętego.
- Dzi-dzi-dziurawy jest...
- TEGO PĘKNIĘTEGO!
(Boczek gryzie pieroga ze smakiem, ale po chwili krzywi się)
- Panie, ciasto twarde, niewyrobiene, zakalczywe normalnie!
- WYPIERDZIELAJ PAN STĄD!
(Boczek oblizuje wszystkie palce po spożytym pierogu)