En sevdiğim oyun neden TF2

Bunun birçok sebebi var ama en önemlisi kesinlikle tek başıma oynayabildiğim tek oyun olması. Arkadaşlar ben öyle her gün oyun oynayan birisi değilim ya da böyle 1 oyun serisine bağlılığım da yok.

Tek başıma oyun oynamaktan nefret ettiğim için hikayeli oyunlar ve tek oyunculu oyunlara bir türlü ısınamıyorum ya da oynayamıyorum. Buna tek istisna TF2 çünkü ben 2011 tarihinde bu oyuna başladığımda ne tf2 oynayacak arkadaşım vardı ya da ne oynayacak başka bir oyunum.

2011 tarihinden 2016-2017 yıllarına kadar bu böyle gitti o yüzdendir ki TF2’yi çoğunlukla yalnız oynadım. TF2 bu sebeplerden dolayı benim için hep bir oyundan fazlası oldu. Zamanı gelince en yakın arkadaşım kimi zaman en büyük düşmanım ya da zaman zaman kardeşim gibiydi. Ağlayarak ya da gülerek kaç gün bu oyunu oynadım bilmiyorum ama benim yapacak başka bir şeyim yoktu. Hafta içi okula gider genelde oyun oynamazdım hafta sonu gelince de sabah 9.30-10.00 gibi uyanıp TF2 oynamaya başlardım. Hiçbir zaman sıkıldığımı ya da başka bir şey aradığımı hatırlamıyorum sadece TF2 bana yetiyordu. 2020 yılında sonunda güzel bir bilgisayar alınca yine ilk indirdiğim oyun TF2 oldu. Oyunun güzel ve tatlı grafiklerini görünce ne kadar büyülendiğim hala dün gibi aklımda.

Bu oyun bana her şeyden önce takımın ne kadar önemli bir şey olduğunu öğretti. İnsanın tek başına ne kadar güçsüz iken arkadaşları ile birlikte neler yapabileceğini gösteriyordu bu oyun. Hala en büyük hayallerimden bir kaçı bu oyunla ilgili ve şu şekilde sıralayabilirim.

Olurda bir gün yapabilirsem arkadaşlarımla 5v5 bir maç atmak.

Sevdiğim kişiye oyun içerisinden evlilik teklif etmek.

Oyunun tekrar canlandığını görüp ölmek.

Arkadaşlar yanlış anlamayın bu oyun tamamen kusursuz değil. Ama ben hala bu oyunu oynarken gözümün önüne: O arkadaşı olmadığı için bütün gün sıkılmadan darlanmadan tek başına TF2 oynayan masum çocuk geliyor.

O günlere geri dönüp şu anki gibi yalnız kalmamak için her şeyimi verirdim.

En sevdiğim oyun neden TF2 Bunun birçok sebebi var ama en önemlisi kesinlikle tek başıma oynayabildiğim tek oyun olması. Arkadaşlar ben öyle her gün oyun oynayan birisi değilim ya da böyle 1 oyun serisine bağlılığım da yok. Tek başıma oyun oynamaktan nefret ettiğim için hikayeli oyunlar ve tek oyunculu oyunlara bir türlü ısınamıyorum ya da oynayamıyorum. Buna tek istisna TF2 çünkü ben 2011 tarihinde bu oyuna başladığımda ne tf2 oynayacak arkadaşım vardı ya da ne oynayacak başka bir oyunum. 2011 tarihinden 2016-2017 yıllarına kadar bu böyle gitti o yüzdendir ki TF2’yi çoğunlukla yalnız oynadım. TF2 bu sebeplerden dolayı benim için hep bir oyundan fazlası oldu. Zamanı gelince en yakın arkadaşım kimi zaman en büyük düşmanım ya da zaman zaman kardeşim gibiydi. Ağlayarak ya da gülerek kaç gün bu oyunu oynadım bilmiyorum ama benim yapacak başka bir şeyim yoktu. Hafta içi okula gider genelde oyun oynamazdım hafta sonu gelince de sabah 9.30-10.00 gibi uyanıp TF2 oynamaya başlardım. Hiçbir zaman sıkıldığımı ya da başka bir şey aradığımı hatırlamıyorum sadece TF2 bana yetiyordu. 2020 yılında sonunda güzel bir bilgisayar alınca yine ilk indirdiğim oyun TF2 oldu. Oyunun güzel ve tatlı grafiklerini görünce ne kadar büyülendiğim hala dün gibi aklımda. Bu oyun bana her şeyden önce takımın ne kadar önemli bir şey olduğunu öğretti. İnsanın tek başına ne kadar güçsüz iken arkadaşları ile birlikte neler yapabileceğini gösteriyordu bu oyun. Hala en büyük hayallerimden bir kaçı bu oyunla ilgili ve şu şekilde sıralayabilirim. Olurda bir gün yapabilirsem arkadaşlarımla 5v5 bir maç atmak. Sevdiğim kişiye oyun içerisinden evlilik teklif etmek. Oyunun tekrar canlandığını görüp ölmek. Arkadaşlar yanlış anlamayın bu oyun tamamen kusursuz değil. Ama ben hala bu oyunu oynarken gözümün önüne: O arkadaşı olmadığı için bütün gün sıkılmadan darlanmadan tek başına TF2 oynayan masum çocuk geliyor. O günlere geri dönüp şu anki gibi yalnız kalmamak için her şeyimi verirdim.