Reseñas recientes de Maul PL

Brainless simulator of a naked man with a stroke. Try to survive with severe coordination dysfunction. There is not much in the game, just 1-3 elements of each type - pick up resources, kill animals, cut trees to build platforms. Absolute potential, just need some work.

Smells like your Mmmmamma Mia Pizzeria!

Old, but gold Italia simulator. It'sa fine'a pizza making game where you can start your own business in the city.
You can try and fail the campaign (most probably in Madird, Spain) or play a free game with own rules.
What? How?
You rent/build a restaurant, buy furniture, hire people, make own recipes, set own menu, set own prices, put rats and bombs in other restaurants (optional).
Well, either you simply learn how to pizza, or how to mafia.
Many fun, Many time.
Good Game.

Vikings have died. They didn't get to Valhalla

Bardzo prosta, a jednak rozbudowana gra w średniowiecze.
Mount&Blade: Warband oferuje możliwość obrania wielu ścieżek kariery rycerza w spontaniczny sposób.
Ambitni mogą zbierać wielkie armie, podbijać zamki i zjednoczyć całą krainę, która nie jest wcale mała.
Mało agresywni mogą próbować jeździć pomiędzy zamkami i zajmować się handlem, oraz tworzeniem przedsiębiorstw.
Niezdecydowani mogą dołączyć do jednej z armii, a wredni mogą zostać zwykłymi bandytami.

W krainie Calradii sześć frakcji próbuje związać koniec z końcem. Gracz po krótkiej historyjce w ramach wstępu wybiera miejsce, w którym będzie zaczynać. Jako samotny jeździec początkowo wykonuje proste zadania i razem z małym oddziałem prowokuje bójki z bandytami. Po odłożeniu pewnej kwoty można zacząć bawić się w politykę i frakcje.

Kraina podzielona na frakcje oferuje kilka królestw wzorowanych na najbardziej znanych średniowiecznych krainach.
Można spotkać i rekrutować między innymi anglosaskich rycerzy, hordy mongolskie, wikingów, czy saracenów.
Każda frakcja prezentuje inny styl walki, do którego trzeba dostosować taktykę na polu bitwy, a także samej rozgrywki.

Boty, które tak na prawdę tworzą tę grę, w całej tej rozgrywce są dość ciekawe. Wojska zależnie od sytuacji różnie reagują na przeciwników, Lordowie zawierają z graczem przyjaźnie i walą na niego fochy, mieszkańcy miast i wiosek również oceniają gracza, a wszystko to przynosi konsekwencje, często bardzo poważne, w niespodziewanym momencie.

Gra posiada skromną ekonomię, tak więc trzeba uważać na portfel. Honor w tej grze jest jak jeżdżenie zgodnie z przepisami w GTA - Każdy raz spróbował i zrezygnował po 5 minutach. Żeby zarobić na porządną armię trzeba się narobić - albo masowymi mordami, albo polityką. Pozostałe opcje nie gwarantują utrzymania armii złożonej z 300 konnych.

Walki to najzwyczajniejsze bitwy w czasie rzeczywistym, gdzie sterując swoją postacią gracz dowodzi swoim oddziałem, a niekiedy także oddziałami sojuszników - w większych bitwach jako marszałek, a także podczas szturmów.
Wydawanie rozkazów jest proste. Można ustawiać jednostki w szyku i patrzeć jak przewaga liczebna wroga topnieje w obliczu zorganizowanego wojska.

M&B polecam każdemu, kto interesuje się rycerstwem i poniekąd historią, a także chciałby dowodzić wojskiem.

Gra niemal darmowa, więcej dzieciaczki wydajecie na gumy do żucia i liquidy w ciągu jednego dnia szkolnego.
Można sobie beztrosko pojeździć po trasie (albo pod trasą, jeżeli gra ma focha i buguje)

Gra dla niewymagających. 3/6

Zasługuje na plus, bo jest to dobra rozrywka na jakiś czas.
Pomimo wkurzającego AI, niechlujnego spolszczenia, niemal losowego celowania i obiektów z dziwną siatką - gra jest sympatyczna.
Typowa gra, w której trzeba przebić się przez grupki wrogów do konkretnych miejsc w celu wykonania misji.
Prosta, przyjemna gra, o ile nie ma się żadnych wymagań. (Ja miałem, ale przestałem)
Co-op podobno będzie, a wtedy gra automatycznie dostaje +2 do oceny ;p

Publicado originalmente por P.Koleś:

A miałem tylko kupić mleko

No co to jest, ja się zapytuję?
Co za chory umysł (albo zespół takich umysłów) stworzył coś takiego?
Jeżeli masz ból dupy, albo jesteś bojownikiem o tzw. równouprawnienia i koniec dyskryminacji - weź spie***laj.
Dzieci też niech idą spać. To nie dla was, misiaczki.
Postal 2 jest to najlepszy symulator sfrustrowanego człowieka, jaki kiedykolwiek powstał.
Symulator Kozy przy Postal 2 może co najwyżej zostać wyruchany w dupę przez jednego z tutejszych terrorystów.
Można by to ugryźć tak: Leciwy, klasyczny FPS z elementami fabularnymi. Każda runda to osobny dzień, łącznie 5, a z dodatkiem jeszcze więcej, podczas to których wykonujemy skomplikowane, fascynujące misje - Kupno mleka, kupno maskotki i w końcu zebranie podpisów pod petycją, czy odwiedzenie wujaszka w jego urodziny. WCALE NIE.
Sklepikarz to islamski terrorysta, maskotka to tak na prawdę facet przebrany za kutasa, wujaszek to guru sekty religijnej, a petycji nikt nie chce podpisać. Sprawę można rozwiązać albo pokojowo, albo zwyczajnie naszczać komuś do ryja i zabić go nożyczkami (sic!).
Tak więc drogie dzieci, których tu oczywiście nie ma, możecie teraz sobie wyobrazić waszą ulubioną Panią od pszyry jako postać z gry, na którą to padł zaszczyt przymusowego prysznicu z benzyny (oby bezołowiowej) i losowania zapałki. Płonącej. Gdyby tego było mało, to kiedy już utrącicie jej martwy łeb szpadlem - kopcie go przez całą mapę niczym Robert L., aż jakiś durny pies nie złapie jej w pysk i nie ucieknie. No, chyba, że zacznie aportować. Wtedy będziecie mieli przyjaciela na całą grę.
No jak widać, tej fabuły nie da się brać na poważnie. Nie da się zwyczajnie wejść do banku i zrealizować czeku z opieki. Wyspowiadać też się nie dadzą. To tak jak jazda zgodnie z przepisami w GTA. Każdy spróbuje. Jeden raz.
Spory arsenał broni (strzelby, karabiny, bronie ręczne, granaty, rakietnice, nożyczki i inne dziwne rzeczy), możliwość zrobienia tłumika ze złapanego bezdomnego kota (mój ulubiony, trzeba zobaczyć), popieprzeni ludzie (to akurat normalne), których można w końcu ukarać za głupotę, jak na porządnego socjopatę przystało (to akurat nienormalne).
I te zadania. Pozornie zwyczajne, z życia wzięte. Jednak ta gra umożliwia to, co każdy porządny psychol ma ochotę zrobić stojąc w kolejce w Lidlu. I nie pójdziesz za to siedzieć.

UWAGA! GRA DLA LUDZI Z MÓZGIEM!
Bo zombie muszą coś jeść! I to nic wegańskiego!

Gra dla fanów mocno klasycznych Zombie w stylu Romero.
Nie znasz? Jeżeli brandzlujesz się przy The Walking Dead możesz brandzlować się i przy tym!
Gra jest za darmo, więc sam to sobie zrecenzuj grając!
Co by tu... Pełno broni, jeszcze więcej zombie, amunicja na wagę złota.
Sytuacja zmusza do współpracy. Do podawania sobie leków, amunicji, broni, oraz klasycznego ratowania dupska.
Nie ma możliwości bezmyślnej i samolubnej gry, bo zwyczajnie zostaje się otoczonym i się umiera.
Napiszę tak - są gry, za które trzeba płacić, chociaż żal by było w nie grać nawet za darmo.
A to jest darmowa gra, za którą nie żal by było zapłacić!

A no tak, update: Cały czas coś dodają, chociaż robią drugą część!

Kolejny update: No co by tu dodać. Gra rozwija się dalej - nowe mapy, bronie. Deweloperzy szaleją. Robią nowy content i nową grę w tym samym czasie. Jest z nimi niezły kontakt, a gra powoli staje się klasykiem ze społecznością pełną odpowiedzialnych graczy, w pełni zasługujących na to miano.

Update bis: Gra dalej wymiata i ciągle jest aktualizowana! (no nic się nie zmienia)
Więcej o tworzonej w międzyczasie drugiej części: www.nmrih2.com

EDIT: Aktualizacja ze względu na głupi konkurs steam. Gra dalej wymiata :)

Uwaga: IGNORUJ NAJNOWSZE RECENZJE! Podobno gra nie działa pod Windows 10. Niestety, nikt nie syszał o optymalizacji gry pod system. Nie wiedząc, że jest to proces gorszy niż stworzenie nowej gry, lemingi krzyczą, że ktoś ich ograbił. U mnie gra działa bez zarzutu! :)

RECENZJA: Ciekawy, aczkolwiek biedny naśladowca sandboxa. Naśladowca jest słowem kluczowym, ponieważ jest tu wiele zbędnych ograniczeń. Możliwości są niewielkie - kilka domów spośród czterech sporych osad i odosobnionych farm możemy wybrać na naszą bazę, w której wybieramy szablon konstrukcji do ustawienia w miejscach z góry do tego przeznaczonych. Po obejrzeniu trailerów nie wiedzieć czemu zasugerowałem się, że można by tak stawiać ogrodzenia i budyneczki gdziekolwiek. Nie można. Nie licząc historii w kampanii (6/10), misje można zliczyć na palcach jednej ręki. Dostajesz namiar GPS i musisz zabić zombiaka, zebrać surowce, albo uratować ludzi. Samochody po rozjechaniu parunastu zombie na wstecznym zaczynają płonąć. Z przodu. Całe szczęście są mody (niezniszczalne auta i naprawiony most do obozu na początku). W swojej bazie trzymamy ludzików, którymi sterujemy. Rozwijamy im umiejętności i dopasowujemy role w bazie. Śmierć jest trwała i przychodzi razem z autozapisem. Można stracić i nie odzyskać odpicowanego na max wszechstronnego ulubieńca przez mały błąd. Zombiaki specjalne prawie jak w Left4Dead2. Wielki, szarżujacy koleś; Wybuchający toksyczną chmurą brzydal; Szybki skoczek-morderca; Kuloodporny ziomek; Banshee bez rąk. Być może właśnie w obliczu nieodwracalnej śmierci gra staje się interesująca. Pomimo tak wiekich ograniczeń i niewykorzystanych możliwości otwartego świata - polecam w ciemo nowszą, przystosowana wersję.

Heard that GO is better and more realistic than all previous CS. Nope. It's worse. Earlier, the games didn't try to be so serious, so all the cons and unrealistic stuff was acceptable. In 1.6 you were a pixel. The game was an innovation. Source was another lvl up, still in "i am not pretending to be reality" look. Now, when game is trying to be hyperrealistic, it's only pathetic. Shooting through walls, no hit animation before becoming a ragdoll, not really friendly new menu design. I'd recommend this only for CS fans (but clearly I don't have to).
The gameplay is still CS. Two teams with objectives to explode, evacuate or simply kill. Quick maps - spawn areas placed almost next to each other, mostly visible from after you take a first corner. Who cares about negatives. People make money on it, right?
BTW - Community is all wannabes trying to make a game/YT career.