Ah The Witcher 3 ah... Çıkışının ardından uzun bir zaman geçmesine rağmen hala oynanılmakta ve konuşulmakta olan, 2015'te “Yılın Oyunu” ödülüne layık görülmüş, çıktığı dönem oynayıp bitirmiş olduğum ancak incelemesini oldukça geç kaleme almaya karar verdiğim oyun, ah ki ne ah... Neyse geç olsun güç olmasın diyelim efendim. Size bir oyun incelemesinden değil bir rüyadan bahsedeceğim dostlar. Geralt’ın rüyası...

The Witcher 3 neresinden bakarsanız bakın ilk görüşte aşk etkisi yaşatan ender yapımlardan biri. Öncelikle seri ve hikaye hakkında fazla spoiler vermeden kısa bir özet geçecek olursam; “Profesyonel Canavar Avcısı” anlamındaki “Witcher”, Polonyalı yazar Andrzej Sapkowski'nin çok satanlar listesine girmiş romanından uyarlama. Oyundaki ana karakterimiz de artık çok az sayıda kalmış olan ancak ismi civarda oldukça ün yapmış bir Witcher: Geralt of Rivia. İlk oyunda hafızasını kaybetmiş ve Yennefer adındaki sevgilisini arayan kahramanımız, kendini zor kararlar vermesi gereken olayların odağında buluyor, yavaş yavaş hafızasını geri kazanmaya çalışıyordu. Hafızası yerine gelmeye başladığında ise ikinci oyunda kralın ölümüyle sonuçlanan bir komplo yüzünden başı büyük belaya girmişti. Bu oyunda ise bahsi sıklıkla geçen “Wild Hunt” ile başı büyük dertte. Ayrıca ikinci oyunda başlayan savaşın devam ettiğini ve Geralt'ın savaşın tarafları arasında oyunun gidişatını etkileyen önemli kararlar vermesi gerektiğini de ekleyeyim. Hikaye olarak bakıldığında birçok konu tüm çarpıcılığı ile işlenmesine rağmen bir o kadar da masalsı anlatımla betimleniyor.

The Witcher, ilk oyunundan bu yana hep iyi yönde gelişen, kotarılması zor oyun mekaniklerini başarıyla oturtan ve hayranlarını üzmeyen bir seri. Seriye başlarken Bioware’in Aurora motorunu kullanan CD Projekt RED, ikinci oyunda kendi motorunu geliştirmiş ve bu motor güzel grafiklerin yanında savaş sahnelerini aksiyona dayalı, oynaması daha zevkli bir hale getirmişti. Hikayenin farklı sonlara ulaşmasını sağlayan seçimleri yapabildiğimiz temel yapı, üzerine eklenerek korunmuştu. Son oyunda ise birçok yeniliğin dışında seri için oldukça çarpıcı bir yenilik ile karşımıza çıkmakta CD Projekt RED. Evet The Witcher 3 tamamen açık dünya olarak tasarlandı. Hatta öyle bir tasarlandı ki, prologue hariç -ki o da çok ufak sayılmaz- oyunda gezebileceğiniz toplam alan büyüklüğü 136 km². Bu Skyrim’in 3.5 katı, GTA V'in de 1.5 katı kadar. Ve 136 km²'lik alan kendini tekrar eden ortamlardan oluşmuyor. Oturup izleyeceğiniz manzaraların yanında oldukça detaylı işlenmiş köyler ve şehirler uzun yolculuğunuzdaki en önemli anlara sahne oluyorlar.

Farklı şekilde sonuçlandırabileceğiniz yan görevler ile birlikte 200 saatin üzerinde oyun süresi olunca geliştirici ekip başka bir yeniliği getirme mecburiyetinde kalmışlar, bu da at binmek. Roach ismindeki atınız uzun mesafeleri kat etmenize yardım etmekle kalmıyor, eşyanızı ve yaratık ganimetlerinizi de taşıyor. Üstelik ondan uzaklaştığınızda ise dilerseniz bir ıslıkla yakınınıza geliveriyor. Yine de uzun yolculuklardan sıkılırsanız açık dünya oyunlarda klasikleşmiş fast travel imkanı da oyunculara tanınmış durumda. Dövüş sistemi The Witcher 2 oynayanlara çok yabancı gelmeyebilir ancak o da kısmen geliştirilmiş, savunma ve son vuruş animasyonları biraz daha çeşitlendirilmiş. Bir başka ilginç yenilik de Witcher sense adı verilen yeteneğimiz. Bunu kullanarak civardaki yaratıkların seslerini uzaktan duyabiliyor ve yerlerini tespit edebiliyoruz. Yine bu yeteneğimizle çeşitli olayları adeta bir dedektif gibi, ipuçlarını araştırarak çözebiliyoruz. Ayrıca Geralt’ın zıplayabilmesi, tırmanabilmesi ve yüzebilmesi de eklenen yeniliklerden.

Bitki toplamak ve çeşitli iksirleri imal etmek Witcher’ların olmazsa olmazıdır. Temelde tamamen aynı olan crafting yanında alchemy için ufak değişiklikler yapılmış. Önceki oyunlarda potionlar için her defa yeniden gerekli içeriğe sahip olmanız ve üretmeniz gerekirken, bu defa bir kere ürettiğiniz potion, meditasyon yaptığınız zaman yanınızda alkol varsa tekrar 3 defa kullanılabilecek kadar yenileniyor. Potion kullanımı sırasındaki animasyonun kaldırılması benim pek hoşuma gitmedi ama yoğun ve hızlı savaş sahneleri için kaçınılmaz olsa gerek. Kullanılabilecek eşya ve silahların sayısında da muazzam bir artış olmakla birlikte Geralt artık farklı tiplerde hasarlar veren mühimmata sahip crossbow da kullanabiliyor. Skill sistemi sizi her savaş için farklı kombinasyonlar yapmaya zorlayacak şekilde değiştirilmiş. Her mutagenin ayrı bir renk kodu var ve aynı renk kodlarındaki yeteneklerinizi, mutagenin bölümündeki slotlarda aktifleştirdiğiniz zaman mutagenin getirdiği bonusları artırıyorsunuz. Farklı oyun tarzları zaten serinin oynanıştaki karakteristik özelliklerden biriydi ve bu özellikle daha da geliştirilmiş oldu. Büyü, kılıç dövüşü, crossbow, potion derken hangi yetenekleri hangi çarpışmada kullanacağınızın seçimi önemli. The Witcher 3, oynanıştaki elementlerle yapılabilecek çok sayıda kombinasyon ile birlikte oyuncudan oyuncuya bambaşka stillerin olmasını sağlayarak, oynanabilirliği bu tür içinde oldukça başarılı şekilde sağlayan oyunlardan.

Yolculuğunuz süresince göreceğiniz yerleşim birimlerinde diğer Witcher oyunlarında olduğu gibi yan görevleri bulabileceğiniz ilan tabelaları mevcut. Fakat savaşın izleri geçtiğiniz her yerde kendini gösteriyor. Oldukça iyi grafikler eşliğinde, yakılmış evlerine ya da kaybettiklerine ağlayanlar, yol kenarlarında ibret olması için asılarak idam edilmiş insanlar, yüzlerce ölünün çürüdüğü savaş meydanları ve kaçaklar... Kulağınızda da özenle bestelenmiş müzikler... Tüm bunların bir araya gelmesiyle oluşan atmosfer inandırıcı ve büyüleyici. İlan tabelasına baktığınızda da otorite kurmaya çalışan işgalci tarafın komutanlarının halka verdiği ultimatomlardan, çaresizce savaşta kaybolan yakınlarını arayanlara kadar bu vahşet içeren ortamın gerçeklerini daha yakından görüyorsunuz. Sert rüzgarda savrulan ağaçlar, birden bastıran yağmur gibi çeşitli hava şartları bu atmosferin oyuncuya aktarılmasını kolaylaştırıyor, kendinizi oyun dünyasının içinde hissediyorsunuz. Oldukça iyi seslendirmeler ile birlikte diyaloglar asla “skip” butonuna basıp geçeceğiniz cinsten değiller.

Özgürce dolaşabildiğimiz için her olaya müdahil olma durumu, level scaling olmadığından tatsız bitebiliyor. Eğer alt etmenizin imkansıza yakın olduğu bir düşmanla karşılaşırsanız, bunun için üzerinde bir simge beliriyor ve topuklamanız gerektiğini anlıyorsunuz. Aldığınız yan görevler de yine boyunuzdan büyükse, quest ekranında uyarılıyorsunuz. Kimileri için bu kötü bir özellikmiş gibi görülebilir ama RPG oyunlarında sürekli karakterinizin gelişimine dayalı düşman olması mantığı gerçekçiliği öldüren elementlerden. Bir görevi yapabilmek için gelişmeniz gerekiyor ve bu sizi daha çok keşfe davet ediyor, oyundan aldığınız haz da doğru orantılı olarak artıyor.

Kişisel kanaatimce The Witcher 3 Wild Hunt, şu ana kadar piyasaya sürülmüş “Action – RPG” oyunları arasında ilk 5 içerisine girmeyi hak ediyor. Combat ve looting ile haşır neşir olurken, detaylı ve sanatsal bir hikayedeki ana karakteri canlandırmak oldukça ama oldukça keyifli. Üstelik hiçbir yan görevle ilgilenmeseniz dahi ana hikaye 50 saatlik bir oyun süresi vadediyor ki bence bu tek kişilik oyun için çok iyi bir süre. Söz konusu yapılmış olan şey oyun dünyasının temellerini etkileyecek türden. Böylesine bir şaheser ortaya çıkardıkları için CD Projekt RED'e teşekkürlerimi iletiyor ve kendilerini evime kahve içmeye davet ediyorum.^^