Hatırlarmısın sevgili ,seninle uçurumun kenarında mehtaba çıkardık
Sen çay demlerdin , ben cıgara yakardım
Sen kaçkere yalvardıysan, ben hep sırtımı dönüp giderdim
Ne sen ,ben olabildin nede ben sen oldum
Seni kaçkere anlattıysam gözyalarıma hakim olamadım
Seninle yaşlanmak umuttu ,belkide hayaldi
Biraz ateşi karıştırsan küllerimizden doğacaktık
Oysa ;şimdi satılık bedenim ile yapayalnız kaldım
Umutlarımı süpürdüler bir şafak vaktiydi
Işığı kararsız karanlıklara aydınlık olmaktı aşk
Çöl ortasında vadi olmaya gelmiştim
Kendine iyi bak dediğin günden beri yalnız ve çaresizim
Sevda rüzgarlarından haber yok rotası ezilmiş duygulardayım
Şimdi her pencere bir umuttu gelişin kadar uzaklığın
Beni bana terkettiğin tarifi acı duygular içinde yaşıyorum sensizliği
Şimdi ben gidiyorum karanlıklar içinde yansıyan loş ışıklar içinde
Kendini unutkanlık hastalığına bulaştırmış bir enkaz bırakıyorum
Dinlediğim son şarkı ,yazdığım son satır … son bilet gibi

When I was a young man, I had liberty, but I did not see it…I had time, but I did not know it…and I had love, but I did not feel it. Many decades would pass before I understood the meaning of all three…And now, the twilight of my life, this understanding has passed into contentment. Love, liberty, and time - once so disposable are the fules that drive me forward, and love was especially mia cara…For you, our children, our brothers and sisters, and for the vast and wonderful world that gave us life and keeps us guessing.

Eskiden hayatımı yarım kilometrelik bir alanda yaşıyorum derdim, bence
biz bu yüzden kardeştik, çünkü sende öyleydin. Nerede olursan ol ister yarım kilometre uzakta ister dünyanın öteki ucunda, her zaman yanımda olacaksın. Daima kardeşim kalacaksın."