Kiedyś podczas pobierania nauki w pewnej akademii wojskowej jadaliśmy na stołówce nr3. Żarcie było tam po prostu ♥♥♥♥♥♥♥. Przychodziłem na śniadanie po nieprzespanej nocy, bo jakiś wykładowca zażyczył sobie sprawozdania prima sort. Chciałeś zjeść coś dobrego, by wróciły ci chęci do życia, a tu na dzień dobry dostawałeś srogi wpierdol. Parę suchych bułek, którymi gwoździe można było wbijać, kawałek rozmrożonej wędliny 3 kategorii jogurcik to był maks Co mogłeś dostać. Oczywiście była jeszcze loteria, czy w jogurcie nie było pleśni. Jak nie, to mogłeś uznać poranek za udany. Obiady wyglądały różnie, przeważnie oprócz zupy, która nie była zła, a na drugie danie serwowali schabowego albo kule mocy. To taki klops z Mięsa, które miałeś pod ręką, zmielonego i podanego z przyprawami, by jakoś dało się to przełknąć, ale i tak bez keczupu nie przechodził. Posiłki były bardzo tłuste. Kiedy nie zgadzała im się ustalona z góry norma kaloryczna, na dzień potrafili dolewać oleju nawet do pierdolonej surówki z buraków. Ja tu nie żartuję. To była mokra papka zmiksowana z buraków z dodanym olejem z frytownicy. Wystrój stołówki przypominał bar mleczny z lat 80 tych. Żarcie o dziwo przywozili z innego miejsca, bo stołówka nie miała własnej kuchni. To znaczy miała, ale ograniczało się to do ekspresu do kawy i mikrofalówki. Nie mam pojęcia, ale firma od cateringu papiery z sanepidu dostała chyba na lewo. Kiedyś widziałem, jak dyżurny biegał za myszą próbując ją złapać po tym jak wybiegła od strony kuchni. Były też pająki w koszu z bułkami. Raz trafił się karaluch, spierdalający po parapecie, jednak nie przetrwał po konfrontacji z lecącą bułką. O mało nie wybito wtedy okna. Wykwalifikowany personel stanowiły 4 Ukrainki i stary dziad z czapką kucharza na głowie. Jak kiedyś zapytałem gdzie jest kompot, to babka odpowiedziała, że kompot mają to w baniaku, bo przy nim haracz okrutny. Tak jak z Ukrainkami czasami może i na migi, ale dało się dogadać. Najgorszy był ten stary dziad. Gość miał takiego kija w dupie jakby dowodził całą armią w Polsce podczas wojny. Jak wziąłeś o jeden plasterek jebanego topornego sera więcej niż łamaną polszczyzną było napisane na kartce przy pudełku, to potrafił się tak wydrzeć jakbyś mu matkę pobił kiełbasą krakowską. Nawet była plotka, że kiedyś służył w formozie, ale go wylali przez kontuzję kolana. My na niego mówiliśmy Master Chief albo Obersturmführer Kitchen Waffen. Jeżeli chodzi o kolacje w piątki i weekendy, to jej nie było i podczas obiadu dostawałeś prowiant. Pamiętam, jak wychodziłem obrzucony suchą bułką i konserwą, kiedy inni koledzy z dwójki wynosili pełne siatki z Liptona z serkami i batonami. My Coca-Colę dostaliśmy jedynie raz i były to święta Bożego Narodzenia. Całe szczęście jedliśmy tam niecały rok. Dwa najszczęśliwsze dni w moim życiu to ten, w którym miłość mojego życia odwzajemniła uczucia. Drugi zaś to ten, w którym zobaczyłem jedzenie na drugiej stołówce. Tyle w temacie.