Kiedyś podczas pobierania nauki w pewnej akademii wojskowej jadaliśmy na stołówce nr3. Żarcie było tam po prostu ♥♥♥♥♥♥♥. Przychodziłem na śniadanie po nieprzespanej nocy, bo jakiś wykładowca zażyczył sobie sprawozdania prima sort. Chciałeś zjeść coś dobrego, by wróciły ci chęci do życia, a tu na dzień dobry dostawałeś srogi ♥♥♥♥♥♥♥♥. Parę suchych bułek, którymi gwoździe można było wbijać, kawałek rozmrożonej wędliny 3 kategorii jogurcik to był maks Co mogłeś dostać. Oczywiście była jeszcze loteria, czy w jogurcie nie było pleśni. Jak nie, to mogłeś uznać poranek za udany. Obiady wyglądały różnie, przeważnie oprócz zupy, która nie była zła, a na drugie danie serwowali schabowego albo kule mocy. To taki klops z Mięsa, które miałeś pod ręką, zmielonego i podanego z przyprawami, by jakoś dało się to przełknąć, ale i tak bez keczupu nie przechodził. Posiłki były bardzo tłuste. Kiedy nie zgadzała im się ustalona z góry norma kaloryczna, na dzień potrafili dolewać oleju nawet do ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ surówki z buraków. Ja tu nie żartuję. To była mokra papka zmiksowana z buraków z dodanym olejem z frytownicy. Wystrój stołówki przypominał bar mleczny z lat 80 tych. Żarcie o dziwo przywozili z innego miejsca, bo stołówka nie miała własnej kuchni. To znaczy miała, ale ograniczało się to do ekspresu do kawy i mikrofalówki. Nie mam pojęcia, ale firma od cateringu papiery z sanepidu dostała chyba na lewo. Kiedyś widziałem, jak dyżurny biegał za myszą próbując ją złapać po tym jak wybiegła od strony kuchni. Były też pająki w koszu z bułkami. Raz trafił się karaluch, spierdalający po parapecie, jednak nie przetrwał po konfrontacji z lecącą bułką. O mało nie wybito wtedy okna. Wykwalifikowany personel stanowiły 4 Ukrainki i stary dziad z czapką kucharza na głowie. Jak kiedyś zapytałem gdzie jest kompot, to babka odpowiedziała, że kompot mają to w baniaku, bo przy nim haracz okrutny. Tak jak z Ukrainkami czasami może i na migi, ale dało się dogadać. Najgorszy był ten stary dziad. Gość miał takiego kija w ♥♥♥♥♥ jakby dowodził całą armią w Polsce podczas wojny. Jak wziąłeś o jeden plasterek ♥♥♥♥♥♥♥♥ topornego sera więcej niż łamaną polszczyzną było napisane na kartce przy pudełku, to potrafił się tak wydrzeć jakbyś mu matkę pobił kiełbasą krakowską. Nawet była plotka, że kiedyś służył w formozie, ale go wylali przez kontuzję kolana. My na niego mówiliśmy Master Chief albo Obersturmführer Kitchen Waffen. Jeżeli chodzi o kolacje w piątki i weekendy, to jej nie było i podczas obiadu dostawałeś prowiant. Pamiętam, jak wychodziłem obrzucony suchą bułką i konserwą, kiedy inni koledzy z dwójki wynosili pełne siatki z Liptona z serkami i batonami. My Coca-Colę dostaliśmy jedynie raz i były to święta Bożego Narodzenia. Całe szczęście jedliśmy tam niecały rok. Dwa najszczęśliwsze dni w moim życiu to ten, w którym miłość mojego życia odwzajemniła uczucia. Drugi zaś to ten, w którym zobaczyłem jedzenie na drugiej stołówce. Tyle w temacie.