W pewnym mieści żył żyd. Mendel miał na imię. Plotkowano, że z miasta Gdańska pochodził. Prosty obywatel to był. Nieszczególny. Zwykły jak chleb powszedni. Dnia pamiętnego wyszedł Mendel z kanciapy. Założył ręce na piersiach. Wziął jękiliwy wdech i z siebie słowa wydusił: "Nuu! Co ja? Taki biedny żyd... w takim wielkim mieście! Nuuu..." Ktoś go usłyszał. Jakiś przyjaciel, azaliż wróg. Wieść się rozeszła, że żyd Mendel padołek swój opuścił i w wielki świat się przecisnął.