'ทำดีกับเธอเท่าไร เธอไม่เคยหันมาเหลียวแล ไม่เคยหันมาแยแส ไม่เคยที่จะสนใจ ไม่เคยที่จะสงสาร ไม่เคยที่จะเห็นใจ ก็เรามันเป็นตัวร้าย ที่ไม่มีใครเขาอยากจำ ก็รู้ว่าคงสู้เขาไม่ไหว สุดท้ายก็พ่ายแพ้อยู่ดี ดังทศกัณฐ์ที่แพ้พระรามทุกที ให้ดีแค่ไหนก็ไม่ได้ใจสีดา ถึงกูจะร้าย กูก็รักไม่น้อยกว่าเขา แล้วเหตุใดเล่าจึงเป็นตัวเราที่แพ้เสมอ ทุกทุกอย่างทุกการกระทำเพื่อหวังให้เธอ หันมาเจอะเจอหันมาจ้องมองและลองสนใจ...และตอนสุดท้ายกูคงต้องตายในตอนจบ ไม่มีใครคบไม่มีใครเห็นไม่มีใครสนใจ......ถึงกูจะร้ายแต่ก็รักเธอจนสุดหัวใจ อยากให้รู้ไว้ถึงฉันจะร้ายแต่ก็รักเธอ........สุดท้ายก็เป็นอย่างนี้ สักกี่ทีก็แพ้เรื่อยมา สุดท้ายต้องจมอยู่กับนำตา ความเยชาและความเสียใจ เกิดมาชาติใด ขอเพียงสักครั้งได้คู่กับเธอ ได้ไหมเล่าเออ ให้เธอหันมาสนใจ.....''