Ludzkość w obecnym stanie istnieje od setek tysięcy lat, jednakże dopiero kilka ostatnich cokolwiek dla nas znaczyło.

Co zajmowało nam czas przez te niezliczone lata? Garbiliśmy się w jaskiniach przy tlących się ogniskach, baliśmy się rzeczy, których nie byliśmy w stanie zrozumieć. Nie wiedzieliśmy, dlaczego słońce co rano wschodzi znad horyzontu; czym były te wielkie ptaki z ludzkimi głowami; skały, które ożywały; monstra, na których widok traciło się zmysły. Zwaliśmy je "bogami" i "diabłami". Błagaliśmy, by oszczędziły nam swego gniewu; modliliśmy się o zbawienie.

Niektóre z nich pomarły, a ludzkość zaczęła sobie w końcu radzić. Świat nabiera coraz więcej sensu. Jednakże niewyjaśnione zjawiska będą nam towarzyszyć już zawsze; wygląda na to, że sam Wszechświat wymaga egzystencji rzeczy, których nigdy nie będziemy w stanie pojąć

Ludzkość nie może się bać. Nikt inny nas nie ochroni. Czas stawić czoła zagrożeniom.

Reszta ludzkości pozostaje niedoinformowana, ale my musimy z ciemnością walczyć, zabezpieczać ją i izolować od sfery publicznej. Niech będzie innym dane żyć w rozkosznej iluzji normalnego świata.

Zabezpieczamy. Przechowujemy. Chronimy.
— Administrator