安装 Steam
登录
|
语言
繁體中文（繁体中文）
日本語（日语）
한국어（韩语）
ไทย（泰语）
български（保加利亚语）
Čeština（捷克语）
Dansk（丹麦语）
Deutsch（德语）
English（英语）
Español-España（西班牙语 - 西班牙）
Español - Latinoamérica（西班牙语 - 拉丁美洲）
Ελληνικά（希腊语）
Français（法语）
Italiano（意大利语）
Bahasa Indonesia（印度尼西亚语）
Magyar（匈牙利语）
Nederlands（荷兰语）
Norsk（挪威语）
Polski（波兰语）
Português（葡萄牙语 - 葡萄牙）
Português-Brasil（葡萄牙语 - 巴西）
Română（罗马尼亚语）
Русский（俄语）
Suomi（芬兰语）
Svenska（瑞典语）
Türkçe（土耳其语）
Tiếng Việt（越南语）
Українська（乌克兰语）
报告翻译问题
管理员 
Patrząc na wszystkich tu zgromadzonych odczuwam ogromną radość i… wielką tremę.
Skupię się jednak na radości. Wiąże się ona z tym, że kiedy zaczynałem medytować pół roku
temu, to niewiele mówiono o Medytacji Chrześcijańskiej.
Pierwszy kontakt z medytacją miałem w Uboczu, podczas czytania książek(wszystkim polecam, można doznać boskiego uniesienia). Stało się to dzięki książce, którą
opracował ojciec Jan Bereza po pierwszej wizycie ojca Laurence’a Freemana w Polsce w
1999 roku. Pierwsze ziarna zostały więc zasiane, ale by w Polsce medytować w tradycji
chrześcijańskiej z kimś kto ją praktykuje, trzeba było jechać do Lubinia do ojca Berezy. Część dalsza nastąpi moje aniołki, pozdrawiam