EA Background Service runs on your computer 24/7 with root access & elevated privileges, supposedly to improve the user experience by preloading patches & such. So you should ask yourself: Do you trust EA Games, purveyor of pay to win microtransactions, destroyer of great game studios, premature server shutdown specialists, with root access & elevated privileges on your computer?

You should not trust them, EA Games has no soul & only exists to maximize profits. If you don't ask for or even authorize intrusive potentially predatory software, that software is malware. Spyware. Rogue. The fact that the EA Background Service installs without permission & runs 24/7 with no provision for turning it off or opting out means this is a drive-by installation, a hack. It should be illegal, if in fact it's not already illegal.

As to the Mass Effect games you get along with the spyware, they seem fine. The same as I remember. Frankly, without the spyware I think Mass Effect holds up pretty well.

But then there is that malware, the EA Background Service. It's a non-starter.

Mass Effect üçlemesi benim için sadece bir oyun serisi değil, aynı zamanda bir yolculuk, bir hayat deneyimi gibiydi. Shepard olarak galaksiyi kurtarma mücadelesine girişmek, her adımda daha fazla sorumluluk almak ve inanılmaz bir ekiple bu mücadeleyi sürdürmek unutulmazdı. İlk oyunun sunduğu o geniş ve keşfedilmeyi bekleyen galaksi hissi beni büyüledi. Normandy'nin köprüsünde durup yıldızlara bakmak bile bana galaksinin büyüklüğünü ve içindeki hikayelerin derinliğini hissettirdi. Her görevde, her konuşmada hem karakterlerin hem de dünyanın ne kadar detaylı işlendiğini gördüm. İlk oyunun getirdiği derin hikaye ve seçim sistemleriyle, karakterlerin güvenini kazanmak ve onları tanımak benim için çok önemliydi.

Seri ilerledikçe hem Shepard’ın hem de ekibin üzerinde hissettiği baskı arttı. İkinci oyun bambaşka bir deneyimdi; daha karanlık, daha riskli ve daha kişisel bir yolculuktu. Cerberus’la olan ortaklık, İntihar Görevi’nin tansiyonu ve ekibi bir arada tutma çabası inanılmaz yoğun bir hikaye sundu. İntihar Görevi, oyunlarda yaşadığım en unutulmaz anlardan biriydi. Ekibin her bir üyesine duyduğum bağlılık, onları güvende tutma isteğiyle birleşti. Herkesin hayatta kalması için doğru kararları almak zorundaydım ve bu gerilim beni koltuğa yapıştırdı. Oyunun sonunda tüm ekibi kurtardığımda hissettiğim mutluluk, benim için çok özeldi.

Üçüncü oyunda ise hikaye tam anlamıyla zirveye ulaştı. Reaper tehdidinin büyüklüğü, galaksinin kaderinin benim ellerimde olması ve her kararın bir bedeli olduğu gerçeği beni derinden etkiledi. Özellikle galaksinin farklı ırklarını bir araya getirme çabaları, barış için yapılan müzakereler ve savaşın gerçekliği, oyunun atmosferini çok güçlü hale getirdi. Kroganlarla yapılan anlaşmalar, Quarian ve Geth’lerin barışını sağlamak gibi anlar sadece Shepard’ın değil, benim de verdiğim kararların galaksiyi değiştirdiğini hissettirdi. Her bir karakterle kurduğum bağ bu noktada daha da güçlendi. Garrus’la bir arkadaş, Tali’yle bir sırdaş, Liara’yla bir aşk kuşu oldum. Bu karakterlerin her biri, hikayeye sadece bir yan unsur değil, aynı zamanda Shepard’ın (ve benim) duygusal dayanaklarıydı.

Ve sonra final… Üçlemenin son anları, aldığım kararların ağırlığı, galaksinin kaderini belirleme sorumluluğu… Bu kadar yoğun bir yolculuğun sonunda, seçimin sadece galaksiyi değil, benim Shepard’ımı da nasıl tanımlayacağına karar vermek çok zordu. Potayı ateşlemek, sentezi kabul etmek ya da Reaper’ları yok etmek... Her bir seçenek ayrı bir bedel taşıyordu. Finaldeki o dramatik atmosfer, çocukla olan son konuşmalar, galaksinin sessizliği ve Shepard’ın yaptığı fedakarlıklar beni gerçekten derinden etkiledi. Oyunu bitirdikten sonra uzunca bir süre düşüncelerimden çıkmadı. Hikayenin sonu beni ağlatacak kadar güçlüydü; çünkü Shepard artık sadece bir karakter değil, benim bir parçam olmuştu.

Mass Effect üçlemesi sadece aksiyon ve bilim kurgu dolu bir hikaye değil, aynı zamanda insan olmanın ne demek olduğunu sorgulatan, arkadaşlık, fedakarlık ve liderlik gibi temaları işleyen bir başyapıt. Normandy’nin mürettebatı benim için sadece bir ekip değil, bir aileydi. Bu serideki her bir an, her bir seçim ve her bir ilişki, oyun dünyasında başka hiçbir şeye benzemeyen bir deneyim sundu. Shepard olarak bu yolculuğu yaşamak, galaksiyi savunmak ve unutulmaz karakterlerle bu hikayeyi paylaşmak benim için büyük bir zevkti. Mass Effect üçlemesi, oyun dünyasında asla unutamayacağım bir yer edindi.

170 saat film olsaydı yine izlerdim başından kalkmazdım.. Bittiğine üzüldüğüm nadir oyunlardan.. Sadece sonu tatmin etmedi Aceleye gelmiş gibi Ama sorun değil En azından beni günümüz yapmacık oyunlarından bir nebze de uzaklaştırdığı için tatmin oldum..
Burdan tr yama hazırlayan arkadaşlarımı tebrik etmek isterim. Gerçekten büyük iş başarmışlar. Hepsine tek tek teşekkürlerimi sunarım.. Eywallah...