" Śnieg niczym tęsknota okrywa serce,
oziębia i znieczula swym zimnem izolując od uczuć zewnętrznych.
Pozwól aby stopiła go miłość prawdziwa,
ogrzeje i przywoła pierwsze westchnienia i sny niewyjawione.
Smutek i udręka spłyną do wartkich potoków ludzkiej niedoli,
radość i nadzieja wraz z promieniem słońca w sercu zagości,
okryje ciepłem, rozpali pragnieniem i przytuli z westchnieniem.
Podaj rękę, daj się wyrwać ze swej twierdzy,
niezdobytej i nieprzeniknionej, tajemnicy swego istnienia,
w której ukrywa się piękno i dobroć nigdy nie skalane brzydotą.
Pusta od wieków studnia wypełni się uczuciami,
z których czerpać można bez miary podając spragnionym,
zmęczonym wędrówką życia, czekającym pokrzepienia.
Jeden Twój gest, ruch czy decyzja pozwoli przywrócić życie:
Mi, Tobie, Jemu, Nam . . .

Zalewski Adam.
"