Senaste recensioner av Gratus

Po przejściu trzech głównych kampanii uzyskamy dostęp do czwartej, w której pokierujemy kluczową dla fabuły postacią Ady Wong.

Wyposażona w kuszę i linkę z hakiem bohaterka działa na własną rękę, co odróżnia jej scenariusz od nastawionych na współpracę misji pozostałych bohaterów.

W Resident Evil 6 nie brakuje nowości. Wachlarz ruchów głównego bohatera został wzbogacony o możliwość ruszania się i strzelania jednocześnie, ślizgania się na plecach oraz bardziej rozbudowaną walkę wręcz.

Tym zmianom sekundują dodatki do bestiariusza.

Przez tajemniczy wirus C powstają bardziej przerażające typy zombie, w tym J'avo - inteligentni przeciwnicy, którzy mogą korzystać z broni palnej i mutować zranione części ciała, poczwarki – zawinięci w kokony ludzie, a także zwyczajne żywe trupy, teraz jednak bardziej żywotne, skaczące i biegające.

Grając w wydane na PC, PS4 i XONE Through the Woods akcję obserwujemy z kamery umieszczonej za plecami bohaterki.

Podczas zabawy zajmujemy się głównie eksploracją i rozwiązywaniem zagadek logicznych.

Pojawiają się także wyzwania zręcznościowe, ale większość z nich ogranicza się do ucieczek oraz skradania.

Kobieta jest praktycznie bezbronna w bezpośrednich starciach z potworami, więc konieczne jest unikanie konfrontacji.

Każdy typ przeciwnika odznacza się unikalnym charakterem oraz przyzwyczajeniami, a poznanie ich daje nam wiedzę przydatną do przetrwania.

Istotną rolę odgrywa właściwe wykorzystywanie latarki.

Jej światło ułatwia eksplorację – akcja gry toczy się w większości nocą – ale jednocześnie znacząco podwyższa ryzyko wykrycia naszej obecności przez potwory.

Przy wyłączonej latarce widoczność zostaje mocno ograniczona, ale wyostrzeniu ulegają też zmysły bohaterki, zwłaszcza słuch, co pozwala jej skuteczniej wykrywać zagrożenia znajdujące się niedaleko.

W A Plague Tale: Requiem akcję obserwujemy z perspektywy trzeciej osoby (TPP).

Przygoda wiedzie nas przez różnorodne lokacje – od miast i wiosek, przez malownicze wybrzeża, skończywszy na polach bitew.

Przemierzając je, śledzimy fabułę i wykonujemy wynikające z niej zadania, rozwiązujemy zagadki środowiskowe oraz radzimy sobie z przeciwnikami.

Amicia ma na swoim podorędziu znaną z pierwowzoru procę oraz potrafi zastawiać na nieprzyjaciół pomysłowe pułapki.

Poza tym jednak dziewczyna robi doskonały użytek z kuszy, a także nauczyła się zakradać do adwersarzy i zadawać im cichą (choć brutalną) śmierć z bliska.

Wszystko to sprawia, że protagonistka często ma okazję, by z ofiary zmienić się w łowczynię polującą na swoich wrogów.

Inaczej mają się sprawy z plagą wygłodniałych szczurów, które niekiedy wręcz zalewają lokacje i niszczą otoczenie oraz pożerają wszystko, co znajduje się poza zasięgiem światła.

Przejście przez opanowane przez nie miejsca wymaga korzystania z pochodni, nieustannego rozglądania się dookoła oraz dbania o to, by nasza droga była dobrze oświetlona.

Obecność krwiożerczych gryzoni można jednak wykorzystać na swoją korzyść, na przykład zwabiając oponentów w miejsca, w których będą narażeni na ich atak, oraz gasząc im pochodnie celnymi strzałami z procy, tym samym wystawiając ich na pożarcie.

Wydane na platformę PC, PS4 itd. Berserk and the Band of the Hawk rozwija mechanizmy zabawy znane z cyklu Dynasty Warriors.

Otrzymujemy więc dynamiczną trzecioosobową grę akcji typu hack’n’slash, w której przychodzi nam zmierzyć się z hordami wrogów, jak również licznymi potężnymi bossami.

Sercem rozgrywki jest rozbudowany system walki, pozwalający wyprowadzać wiele różnorodnych typów ataków i łączyć je w długie kombinacje.

Berserk and the Band of the Hawk umożliwia pokierowanie nie tylko samym Gutsem, ale również innymi postaciami z serii, a każda z nich ma unikalny styl walki oraz ataki specjalne.

Zabawę uatrakcyjniają lekkie elementy RPG, w ramach których podczas bitew gromadzimy punkty doświadczenia, które potem wykorzystujemy do rozwijania umiejętności bohaterów.

Na swej drodze napotykamy wiele różnego rodzaju ekwipunku, w tym broni i gadżetów ułatwiających przeżycie w niebezpiecznym środowisku.

Kilkukrotnie gracz może również spróbować swoich sił w skradaniu i zamiast szarży na stanowiska wroga, przyczaić się i korzystając z osłony ciemności po cichu eliminować kolejnych przeciwników.

Przyjęcie odpowiedniej taktyki ma czysto ekonomiczne konsekwencje – naboje pełnią bowiem w grze rolę waluty, więc jeśli nasz styl gry wymaga od nas pochłaniania całych ton amunicji, musimy się liczyć z koniecznością zdobycia odpowiedniej ilości funduszy.

Wrażenie robi wizualizacja podziemnych enklaw – są one pełne zajmujących się swoimi sprawami ludzi, z którymi jednakże w znakomitej większości nie można nawiązać żadnego kontaktu.

Opowiadana w grze historia jest całkowicie liniowa i podporządkowana setkom skryptów. Na uwagę zasługują różne anomalie – bohatera gry na przykład co jakiś czas nawiedzają dziwne wizje.

W trakcie zabawy wcielamy się w rolę Mariusa Titusa, rzymskiego centuriona poszukującego zemsty za śmierć swoich bliskich, który poza przedzieraniem się przez kolejne zastępy wrogów, musi dowodzić również podległymi mu żołnierzami.

Walka polega głównie na wciskaniu odpowiednich kombinacji klawiszy, co przekłada się na wyprowadzanie przez Titusa efektownych kombinacji ciosów.

W trakcie rozgrywki możemy wydawać polecenia podwładnym (m.in. rozkazy rzutu pilum, strzelania z łuku lub blokowania ataków przeciwników).

Na ekranie może znajdować się w tym samym momencie do stu postaci, każda kontrolowana przez przyporządkowane jej indywidualne AI.

W Ryse: Son of Rome dostępny jest również kooperacyjny tryb wieloosobowy.

Można w nim walczyć wraz z przyjaciółmi na terenie rzymskiego Koloseum, wcielając się w rolę gladiatorów i pokonując kolejne fale wrogów.

Sword Art Online Re: Hollow Fragment przypomina do złudzenia wiele popularnych tytułów MMORPG, choć kampanię przechodzimy wyłącznie w trybie single player.

Gracze mogą obserwować świat z perspektywy pierwszej lub trzeciej osoby.

W trakcie zabawy pokonujemy kolejne poziomy oraz wykonujemy szereg misji, które zlecają mieszkańcy miast lub napotkani po drodze gracze.

System walki jest szybki, zręcznościowy i nastawiony na ofensywną rozgrywkę.

Do poszczególnych przycisków konsoli przypisano różne umiejętności specjalne i ataki.

Bohater może z czasem rozwijać swoje zdolności oraz korzystać z bogatego arsenału broni białej.

Warto wspomnieć, że gra zawiera także elementy symulatora randkowego.

Podczas zabawy rozwijamy relacje z wybranymi bohaterkami i umawiamy się z nimi na romantyczne spotkania.

Gra wspiera tryb multiplayer dla kilku osób.

W A Plague Tale: Innocence akcja prezentowana jest z perspektywy trzeciej osoby (TPP).

W trakcie zabawy kierujemy głównie Amicią, która może wydawać bratu – i innym postaciom, które dołączają do nich w toku fabuły – ograniczone polecenia.

Dzieci nie mają szans w bezpośrednim starciu – Amicia potrafi jednak strzelać z procy, która może posłużyć do odwracania uwagi stojących im na drodze osób oraz do manipulacji elementami otoczenia.

Z czasem dziewczyna uczy się wytwarzać różne rodzaje pocisków, dzięki czemu może np : zapalać lub gasić pochodnie, kierować szczury we wskazane miejsce lub zmuszać opancerzonych strażników do ściągnięcia hełmu, przez co można ich zabić celnym trafieniem w głowę.

Wszystko to przydaje się podczas rozwiązywania zagadek środowiskowych.

Jednym z głównych elementów rozgrywki jest przemykanie za plecami uzbrojonych po zęby oponentów, będących w stanie bez trudu pozbawić życia naszych podopiecznych.

Mechanika skradania jest jednak nietypowa – bohaterowie nie zawsze mogą bowiem kryć się w cieniach, gdyż przesiadują tam wspomniane wcześniej gryzonie.

Gracz musi pozostawać w zasięgu światła, jednocześnie starając się pozbawiać adwersarzy przenośnych latarni oraz pochodni, wystawiając ich w ten sposób na pastwę wypełzających z mroku szczurów.

Na początku zabawy każdy z graczy decyduje, w którego protagonistę będzie się wcielać podczas kampanii.

Akcję w A Way Out obserwujemy z perspektywy trzeciej osoby.

Postacie kontrolujemy jak w wielu innych przygodowych grach akcji.

Potrafią one więc skradać się, biegać, ogłuszać strażników czy strzelać z broni palnej.

Jeżeli para bohaterów nie znajduje się w tym samym miejscu, ekran zostaje podzielony na dwie części, osobno przedstawiające poczynania Leo i Vincenta.

Ma to miejsce nawet podczas scen dialogowych i przerywników filmowych.

Tytuł oferuje sporą różnorodność mechanik rozgrywki.

Na przestrzeni fabularnej kampanii gracze biorą udział w walkach wręcz, strzelaninach, pościgach samochodowych, jak również w segmentach skradankowych.

Do wielu przeszkód możemy podejść na dwa sposoby – agresywny proponowany przez Leo oraz bardziej przemyślany, którego pomysłodawcą jest Vincent.

A Way Out stawia na ścisłą współpracę pomiędzy grającymi.

Obaj gracze muszą koordynować swoje działania, a także wykazać się szybkością reakcji podczas wielu quick time eventów i minigier.

W wydanym na platformie PC Raft akcję ukazano z perspektywy pierwszej osoby (FPP).

W trakcie rozgrywki gracz wciela się w rozbitka, który budzi się na niewielkiej tratwie dryfującej po oceanie, wyposażony jedynie w plastikowy hak.

By przetrwać, musi przede wszystkim znaleźć coś do jedzenia i picia, a następnie zdobyć surowce potrzebne do rozbudowy swojego drewnianego schronienia.

Dzięki systemowi craftingu i zasobom pozyskiwanym ze śmieci unoszących się na powierzchni wody oraz przedmiotów zalegających na dnie czy porzuconych na którejś z napotykanych wysepek, z czasem tratwa przekształca się w bazę wypadową z prawdziwego zdarzenia, a na podorędziu protagonisty znajdują się coraz bardziej zaawansowane narzędzia.

Nurkując w poszukiwaniu przydatnych rzeczy, warto jednak mieć się na baczności, gdyż protagonista może paść ofiarą jednego z morskich drapieżników, na czele z krwiożerczymi rekinami.