Käyttäjän Gratus viimeaikaiset arvostelut

W grze eksplorujemy rozległe miasto wypełnione nieumarłymi oraz wrogo nastawionymi ludźmi.

Świat jest czterokrotnie większy od tego znanego z pierwszej części.

Produkcja ma rozbudowany system walki wręcz, umożliwiający rozczłonkowywanie przeciwników.

Eksplorując miasto zbieramy rozmaite surowce, które możemy zużyć na przydatne przedmioty, takie jak apteczki lub koktajle Mołotowa.

Możemy także zmodyfikować nimi naszą broń, zwiększając jej siłę lub nadając jej dodatkowe właściwości.

Omawiany tytuł odznacza się również bogatymi możliwościami ruchu w stylu parkour, które są uzależnione od ♥♥♥♥♥ wytrzymałości naszego bohatera ( wszystkie działania jej wymagają – nawet trzymanie się krawędzi dachu ).

Aiden otrzymał także kilka nowych ruchów, takich jak zeskok z wysokości połączony ze złagodzeniem upadku ciałem wroga lub bieganie po ścianach.

Dostępna jest także lotnia, dzięki której szybujemy pomiędzy budynkami.

Deweloperzy poprawili również SI przeciwników, którzy potrafią teraz zmieniać styl walki w trakcie starcia.

Podobnie do poprzednika Dying Light 2 zawiera cykl dnia i nocy, który wpływa na zachowanie i siłę wrogów.

Za dnia będziemy stawiać czoła głównie ludziom oraz słabym nieumarłym.

Po zachodzie słońca ludzie wracają do bezpiecznych schronów, a ulice Villedoru zalewają hordy zombie.

Na mapach znajdują się gniazda nieumarłych, które pustoszeją, gdy zombie wychodzą nocą na żer. Infiltrując gniazda możemy odnaleźć potężną broń i przydatne przedmioty.

Największym nowym elementem Dying Light 2 jest system frakcji.

Niektóre dzielnice miasta są pozbawione wody i elektryczności. Jeżeli na nowo uruchomimy generatory w dzielnicy, będziemy mogli oddać ją pod kontrolę jednego z dostępnych ugrupowań w zamian za wpływy.

W zależności od kontrolującej ją frakcji, dzielnica zmienia się.

Zostają w niej także umieszczone inne obiekty otoczenia, na przykład wybuchające samochody-pułapki, tyrolki lub trampoliny.

Banishers: Ghosts of New Eden to gra RPG z widokiem TPP i zręcznościowym systemem walki.

Przemierzamy częściowo otwarty świat, złożony z lokacji o korytarzowej strukturze, wypełniając zadania główne i poboczne, rozwiązując zagadki środowiskowe oraz walcząc z duchami czy upiorami.

W trakcie rozgrywki gracz może swobodnie przełączać się między protagonistami.

Fakt, że Red jest żywym wojownikiem, a Antea zjawą, wpływa na ich zdolności zarówno w potyczkach, jak i przy eksploracji.

Podczas starć kluczem do sukcesu jest wręcz zmienianie bohatera we właściwym momencie, by uzyskać efekty combo.

Te ostatnie odblokowujemy i wzmacniamy poprzez rozwój postaci, z indywidualnymi umiejętnościami dla obojga pogromców, oraz zdobywanie i ulepszanie ekwipunku.

Fabuła gry jest częściowo nieliniowa.

Regularne stajemy przed wyborami moralnymi, które przybliżają nas do upragnionego rozstrzygnięcia losów Reda i Antei (lub od niego oddalają), a przy tym wpływają na sytuację w kolonii – badając tzw. przypadki nawiedzenia, możemy wydawać wyroki śmierci na żywych lub odsyłać dusze zmarłych w zaświaty.

W Death Must Die akcję oglądamy z lotu ptaka.

Filarem rozgrywki są niebywale dynamiczne starcia z setkami przeciwników jednocześnie.

Oprócz szeregowych oponentów, których siłę stanowi liczebność, na naszej drodze stają znacznie potężniejsi od nich bossowie, strzegący dostępu do kolejnych kręgów Zaświatów.

Na polu bitwy musimy być w ciągłym ruchu ( by nie pozwolić zapędzić się w kozi róg ), a także robić użytek z mocnych stron poszczególnych postaci.

Protagonistów i protagonistki zróżnicowano pod kątem stylu walki, preferowanego uzbrojenia (do naszej dyspozycji zostaje oddana zarówno broń biała, jak i broń dystansowa) oraz umiejętności.

W miarę postępów rozwijamy postacie i odblokowujemy nowych bohaterów, a także zdobywamy coraz potężniejsze wyposażenie.

W grze zaimplementowano ciekawe rozwiązanie, za sprawą którego możemy zwiększyć swoją szansę na znalezienie unikalnych, potężnych przedmiotów, kosztem wzmocnienia adwersarzy.

Ponadto z czasem zyskujemy dostęp do kolejnych boskich błogosławieństw, dzięki którym rośnie nasz potencjał bojowy.

Rozgrywka obfituje w sekcje zręcznościowe oraz proste łamigłówki.

Na uwagę zasługuje nietypowy system sterowania – kontrolujemy równocześnie obu braci (jednego lewą, drugiego prawą gałką pada), a większość stawianych przed nami wyzwań wymaga ich ścisłej koordynacji.

Mimo że podłączyłem pada gra i tak pozwoliła mi grać na klawiaturze.

Mechanika współgra z opowiadaną historią, jako że producenci Brothers: A Tale of Two Sons chcieli stworzyć rodzaj emocjonalnego doświadczenia, które wciągnie graczy i pozwoli im zżyć się z bohaterami.

W zrealizowaniu tego celu pomogła ładna, malownicza oprawa wizualna i świetnie dobrana, stonowana muzyka.

Rozgrywka w Fallout Shelter na platformę PC, AND itd. opiera się przede wszystkim na rozbudowywaniu lokacji o kolejne pomieszczenia.

Dzięki nim nowi członkowie społeczności mają gdzie mieszkać oraz zaspakajać swoje potrzeby.

Na równi z przestrzenią życiową musimy troszczyć się także o ich morale – jeżeli oddelegujemy ich do pracy w miejscu, w którym się spełniają, będą o wiele szczęśliwsi.

Zwiększać populację możemy na dwa sposoby: kiedy umieścimy mężczyznę i kobietę w jednym pokoju, będą mogli starać się o dziecko.

Okazjonalnie do bram krypty zapukają także postacie z zewnątrz, które możemy przyjąć, jednak samodzielne przedłużanie gatunku jest znacznie pewniejszą opcją.

Podczas rozgrywki w Fallout Shelter musimy troszczyć się o zasoby, które zdobywamy nie tylko podczas pracy w poszczególnych pomieszczaniach, ale także i w trakcie wypraw na zewnątrz.

Jako że świat Fallouta jest pełen niebezpieczeństw, trzeba wyposażyć śmiałków w broń i ubrania ochronne.

Postaci z biegiem czasu zyskują doświadczenie, dzięki czemu dysponują lepszymi statystykami, co przekłada się z kolei na ich skuteczność.

Niekiedy walczymy także i wewnątrz schronu – podczas obrony przed najazdem bandytów lub atakiem zmutowanych stworzeń, które przedostały się do wnętrza.

Akcja gry rozgrywa się w XVII wieku, a przedstawiane w niej sceny i zadania wyraźnie są inspirowane powieściami Henryka Sienkiewicza oraz adaptacjami filmowymi tych dzieł.

Rozgrywka stanowi połączenie elementów gier akcji, RPG oraz strategii.

Najpierw działamy w trybie mapy, gdzie kontrolujemy całą naszą armię, by po napotkaniu zagrożenia wkroczyć do trybu akcji.

W tym przypadku kontrolujemy określoną postać z widoku pierwszej lub trzeciej osoby, a zabawa zaczyna przypominać rasową grę akcji.

W stosunku do Mount & Blade: Ogniem i Mieczem, w pewnym stopniu poprawiono sztuczną Inteligencję sterowanych przez komputer żołnierzy.

Rzadziej zdarza się, by udawali się w nie te miejsca gdzie trzeba lub zacinali się na chwilę w jednym miejscu.

Oprócz kilku innych mniej istotnych usprawnień, naturalnie wprowadzono także szereg różnego rodzaju nieznanych wcześniej zadań.

Dzięki temu gra starcza na dłużej i zapewnia dodatkowe godziny zabawy.

Największą nowością w stosunku do pierwowzoru jest jednak tryb wieloosobowy, którego wyraźnie brakowało w oryginale.

Tym razem rozgrywka nie kończy się nawet po ukończeniu kampanii dla jednego gracza, gdyż żywotność została przedłużona właśnie dzięki możliwości przeprowadzania potyczek ze znajomymi.

Różnego rodzaju opcje zabawy sprawiają, że gra w tym trybie oferuje coś więcej niż najprostsze bitwy, które musimy jedynie wygrać.

Z kolei oprawa wizualna nadal prezentuje się średnio, ale została nieco poprawiona względem pierwowzoru.

Aliens vs. Predator to standardowo trzy powiązane ze sobą fabularnie kampanie.

Każda poświęcona jest jednej z powyższych ras – wcielamy się w Predatora, Xenomorpha oraz żołnierza marines - i przedstawia zupełnie inne rozwiązania w kwestii mechaniki zabawy.

Gra opowiada o wydarzeniach rozgrywających się 30 lat po historii znanej z drugiej części filmowego Obcego.

Przede wszystkim postarano się zbalansować nieco postacie.

Obcy poruszają się teraz znacznie wolniej i muszą stosować rozmaite, przebiegłe taktyki (np. wyłączać zasilanie, aby oślepić ludzkich przeciwników).

Ciekawostką jest to, że tym razem wśród zadań Obcych jest nie tylko zabijanie, ale i asymilowanie niewinnych cywilów.

Predatorzy, uzbrojeni standardowo w zaawansowane gadżety, mogą także wykorzystywać różnego rodzaju krawędzie do skuteczniejszego przemieszczania się (przeskakiwania).

Marines to standardowo najbardziej zagrożona i wrażliwa na ciosy rasa, teraz jednak wzbogacona o nowocześniejsze bronie.

Podobnie jak w poprzedniej odsłonie możemy zwiedzić wiele charakterystycznych dla poszczególnych ras lokacji.

Przemierzamy więc kosmiczne bazy kolonialne, pokłady statków należących do ludzi i kosmitów oraz powierzchnię obcych planet.

Do naszej dyspozycji oddano podobny zestaw broni. Marines dysponują więc między innymi karabinami i granatami, Obcy – pazurami i zabójczym ogonem, a Predatorzy działkiem naramiennym, kuszą, włócznią i wieloma innymi narzędziami.

Bardzo ważnym elementem gry jest rozgrywka sieciowa, która udostępnia możliwość wykorzystania wszystkich niezwykłych cech poszczególnych ras w walce przeciwko innym graczom.

Twórcy przygotowali wiele ciekawych trybów zabawy.

W pojedynkach sieciowych najważniejsze jest odnalezienie się na polu walki, zachowanie czujności i cierpliwość.

Większość czasu gry spędzamy na odwiedzaniu kolejnych lokacji i neutralizacji więźniów, co odbywa się na dwa zasadnicze sposoby.

Klasyczny mechanizm toczenia walk zakłada konieczność wyprowadzania szybkich uderzeń, łączonych następnie w bardziej efektowne kombinacje ciosów.

Oprócz tego w niektórych miejscach możliwe czy wręcz konieczne okazuje się działanie z ukrycia.

W tym przypadku kluczem do sukcesu jest umiejętne zaskakiwanie przeciwników, jak również wykorzystywane elementów otoczenia (m.in. gargulców).

W przerwach pomiędzy eliminowaniem wrogów rozwiązujemy zagadki oraz toczymy proste śledztwa (podążanie za śladami DNA, wyszukiwanie specyficznych zapachów itp.).

W miarę postępów zdobywamy punkty doświadczenia, które przyznawane są za pokonywanie wrogów, wykonywanie zlecanych zadań oraz odnajdywanie sekretnych przedmiotów.

Wraz z każdym awansem na wyższy poziom uzyskujemy dostęp między innymi do nowych rodzajów ataków, lepszych pancerzy czy unikalnych gadżetów.

Batman wykorzystuje przedmioty z inwentarza zarówno do skutecznej eliminacji wrogów (słynny batarang), jak i do pokonywania licznych przeszkód (np. linka czy żel do wysadzania ścian).

Oprócz głównej kampanii dla pojedynczego gracza producent przewidział także dodatkowy tryb wyzwań (Challenge Mode).

Akcja gry toczy się w XIX-wiecznej Anglii.

Wykorzystując inteligencję detektywa i niesamowite zdolności dedukcyjne, poznaj prawdę o potworze.

Przygoda oparta jest na kryminale pod tym samym tytułem autorstwa Arthura Conana Doyle'a.

Gra pod wieloma względami powtarza kluczowe momenty dzieła, jednak twórcy Sherlocka Holmesa i Piesa Baskerville'ów wnoszą wiele nowych rzeczy i uzupełniają fabułę, aby rozgrywka była jeszcze przyjemniejsza.

Rozgrywka to klasyczna misja z elementami puzzli.

Istnieją elementy polowania na piksele, więc należy zachować ostrożność.

Jak przystało na grę z gatunku tower-defense, zabawa koncentruje się oczywiście w głównym stopniu na walce, a zadaniem graczy w każdym z etapów jest pokonanie nacierających oddziałów przeciwnika i zrównanie z ziemią jego bazy (przy jednoczesnej ochronie własnej).

Do dyspozycji graczy oddano szeroką gamę 60 jednostek, korzystających z różnych rodzajów broni, takich jak granaty, karabiny, strzelby czy wyrzutnie rakiet.

Nie zabrakło też oczywiście tytułowych czołgów Metal Slug, a także możliwości stawiania rozmaitych barykad i fortyfikacji.

W trakcie trwania potyczki wysyłamy do walki kolejne jednostki, a każda z nich ma swój własny pasek energii, po którego naładowaniu może oddać specjalny, silniejszy strzał.

W przerwach między pojedynkami, za zarobione pieniądze możemy nabywać nowe jednostki, ulepszenia bazy oraz rozmaite przedmioty, które pomogą nam w rozgrywce.

Pod względem oprawy Metal Slug Defense utrzymane zostało w staromodnym, rozpikselowanym stylu graficznym, a akcja ukazana została w klasycznym dwuwymiarowym widoku z boku.

Zbliża to grę to dawnych, kultowych odsłon serii, a jednocześnie wnosi nieco świeżości do gatunku tower-defense, w którym większość gier ukazana jest w widoku z góry.

W toku kampanii odwiedzamy przeszło 100 zróżnicowanych scenerii w różnych rejonach świata, walcząc z żołnierzami rebeliantów oraz obcymi, a nawet mumiami i zombie.

Miłym urozmaiceniem jest także tryb rozgrywki wieloosobowej, w którym możemy zmierzyć się ze znajomymi, walcząc „1 na 1” lub „2 na 2” graczy.