Igugigu 最近的评测

Przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem (i bardzo dobrze się bawiłem)
Żadnych mikrotransakcji po drodze.

Gra nie jest bez wad, ale głównie są to takie same wady, jakie dręczyły jedynkę - trochę śmieszne NPCe, dziwne rozwiązania niektórych questów. Patrząc po opiniach również i optymalizacja, chociaż ja osobiście nie miałem z tym problemu.
System walki i eksploracja dalej stoją na najwyższym poziomie.
Generalnie to jest głównie więcej tego co w Dragon's Dogma 1 - z dodatkiem dość dużych, niespełnionych w jedynce ambicji i planów twórców. Lore hituje podobnie hardo jak w oryginalnym Dragon's Dogma.
Może później napiszę obszerniejszą opinię.

short, fun game

nie wiem jak to jest że nie wystawiłem opinii, ale tak
eksploracja, wajbowanie i meblowanie domu to moje top 3 czynnosci w tej grze
aczkolwiek rozumiem czemu moze sie nie podobac, bo system walki jest drewniany a base-game ma już dość ziemniaczane assety i dość powtarzalne questy (DLC z kolei to miód dla oczu i umysłu czy coś, w tym chapter Morrowind który od 2022 dostaje się za friko z bazową grą - chociaż z questami dalej szału nie ma)
także polecam głównie jak się lubi świat Tamriel

gafiel

✓ Tak

when you get used to the controls it's quite fun B-)

Zdecydowanie polecam, gra oferuje niemalże nieskończone możliwości.

W związku ze zbliżającą się premierą Dragon's Dogma 2 uznałem, że dobrze by było zredagować dla znajomych i nieznajomych recenzję prequelu, w którym spędziłem już niemal 200 godzin.

Już na wstępie rozwieję wątpliwości i powiem, że jest to gra świetna i warta ogrania, choć oczywiście nie jest bez wad. Gra posiada tylko 1 save file i 1 miejsce na postać.
Z jednej strony szkoda, ale z drugiej ma to pewien sens - nasze decyzje mają większą wagę i dają więcej satysfakcji; nie savescumujemy żeby przetestować od razu wszystko, więc imersja jest trochę głębsza.
Co do jednej postaci sądziłem, że to kwestia zabezpieczenia przed sztucznym "fabrykowaniem" wielu pionków przez gracza i zalewaniem nimi Riftu, ale podobno na konsolach można to obejść tworząc kolejny profil - będę więc szczery i wyznam, że nie jestem pewien, czemu tak jest.

Właśnie...

---

W podróż po Gransys ruszamy sami, lecz dość szybko zyskujemy pierwszego, połączonego szczególną więzią z naszą postacią Pionka.
Stworzony przez nas kompan będzie nam towarzyszył cały czas, walczył u naszego boku, zbierał surowce, wspierał radą i targał nasze graty. W trakcie podróży rozwija się wraz z nami i nabywa wiedzę. Można go też dowolnie przebierać, pogadać z nim by np. częściej atakował słabszych lub silniejszych wrogów oraz zmieniać jego klasę i umiejętności.

Pionka mogą przyzywać inni gracze (można mieć do 2 "obcych" pionków), zaś ten w ich światach zdobywa rift crystale (waluta do przyzywania potężniejszych od nas pionków), wiedzę o potworach i ewentualne prezenty pożegnalne od przyzywającego, gdy ten zwolni kompana ze służby.

Jest to bardzo ciekawy system, uzasadniony fabularnie i przyjemny w obsłudze, choć oczywiście zdarza się że nasi towarzysze lekko głupieją i np. zwlekają z atakowaniem (chociaż podobno akurat to się wiąże z tym, że gdy nie mają wiedzy o jakimś potworze to boją się bezpośredniej konfrontacji).

---

Eksploracja jest wyśmienita. Gra nagradza za zaglądanie w zakamarki i wchodzenie w dziwne miejsca. Świat jest otwarty, z ekranami ładowania jedynie do osobnych, "zamkniętych" lokacji.
Biegając po rozległym świecie i podziemiach spotkamy się z wszelkiej maści potworami. Walka z nimi jest emocjonująca, dynamiczna i interaktywna, niezależnie od klasy jaką gramy.
Potwory mają swoje słabości i sposób zachowania, można się po nich wspinać lub nimi rzucać, niszczyć niektóre kończyny i stosować sprytne strategie, umożliwone dzięki szerokiemu wachlarzowi zdobywancyh przez nas umiejętności.

---

Akcja gry dzieje się w dość przyziemnym fantastycznym świecie bazowanym na realiach wczesnego i dojrzałego średniowiecza, w niewielkim księstwie nazwanym Gransys.

Spokój królestwa zostaje zmącony powrotem okrutnego Smoka i związanych z nim potworów - a pierwsza osoba która stawia mu czoła, zostaje przez niego naznaczona przekleństwem i błogosławieństwem. Jest to nasz protagonista, określany mianem Arisen, "Powstałego". Od momentu, gdy Smok (w dosłownym znaczeniu) kradnie jego serce, gad i jego ofiara stają się związani losem - protagonista musi ruszyć w podróż i stawić czoła Smokowi raz jeszcze.

Fabuła jest interesująca i przemyślana. Główna linia fabularna zaskoczyła mnie kilkukrotnie, a poboczne zadania od mieszkańców Gransys są całkiem unikatowe - jedyne zadania na zasadzie "idź i zabij 20 goblinów" to nieobowiązkowe zlecenia, które możemy przyjąć z tablic ogłoszeniowych, by zdobyć dodatkowe doświadczenie, pieniądze i ewentualne unikatowe nagrody.

Świat gry żyje swoim życiem. Postaci mają swoje rutyny, na polach pracują chłopi, a na drogach pracują grasują bandyci, potwory i zwierzyna. Czasami postaci bywają zabawne/lekko pokraczne i wyglądają trochę jak wyobrażenie Japończyków o śreniowiecznych Europejczykach - widać to zwłaszcza po nazewnictwie postaci - aczkolwiek ma to pewien urok.

---

Dodatek do gry jest trudny, klimatyczny i hojnie nagradza tych, którzy podejmą się wyzwania wyspy Bitterblack. Klimat jest trochę "Soulsowy" - ciężko mi to sprecyzować, ale gęsta atmosfera, poplątane korytarze, wysoki (acz sprawiedliwy i polegający w dużej mierze na skillu) poziom wyzwania, design lokacji i poczucie bezradności mogą się spodobać fanom Soulsów. Linia fabularna wyspy oraz postaci z nią związanych jest interesująca. Myślę że warto chociaż spróbować udać się na Bitterblack, nawet jeśli nie zajdzie się daleko.

---

Warto zagrać. Gra sprawia mnóstwo frajdy z eksploracji i z walki, choć gameplayowo może zaczyna się niepozornie.
Bardzo raduje mnie wieść, że sequel ma być tym, do czego jedynka aspirowała żeby być - około 40% planowanej treści nie zostało zrealizowane wskutek cięć budżetowych, a z wywiadów wynika, że druga część gry nie będzie "bezpośrednim" sequelem, tylko raczej próbą realizacji pierwotnych planów twórców na jedynkę. Moim zdaniem super.
Pzdr i z fartem

---

[Edit] Wow, ale start. Sądząc po opiniach dwójki, gra jest sama w sobie dobra, ale Capcom postanowił zarżnąć swoje dziecko na ołtarzu chciwości zamiast zoptymalizować grę. Kolejny przykład na to, że nie można ufać korporacjom "AAA"

Zalety:
- Świetny klimat i ciekawe wątki fabularne
- Trudny główny boss
- Interesujący projekt poziomów
- Malowany świat Ariandel bardzo przypomina polską wieś, ale o tym się na razie nie wypowiadam
- interesujące i unikatowe bronie, zaklęcia i zbroje
Wady
- krótkie
- jest jeden typ przeciwnika który jest nie fair (kruki ze szponami)
- jeden boss o którym łatwo zapomnieć

Ogółem czerpałem z tego satysfakcję, ale w porównaniu do ogromnych i bardzo unikatowych a jednocześnie mocno związanych z główną fabułą DLC z Soulsów 2 wychodzi trochę marnie, podobnie jak Ringed City które z kolei było dłuższe i mimo że było ciekawe, szło w ilość przeciwników i możliwość 90% z nich na zabicie gracza na jedno uderzenie (Haraldowie, Rycerze Pierścienie, Midir, Shira, Alva 2, Anioły, Zoey zabijąca na 2 hity wachlarzem oraz łucznicy ruin)

bajer czy cos