Ulasan terkini oleh Faraam

Jedyna nowa gra, którą chciało mi się ostatnio odpalać. Świetny świat, lore, gameplay oraz muzyka. Bossy nie są szczególnie fajne do walczenia (z małymi wyjątkami) ale atmosfera ich walki oraz groteskowy styl nadrabiają. Świat bardzo miło się przechodzi, a soundtrack świetnie dodaje klimatu fanatycznych wierzeń w "Miracle". Myślę, że to gra 10/10

pozytyw

fajnie sie grało

Ogl chujowa gra. Nic w niej ciekawego nie ma, fabuła mierna i nie angażująca, postacie puste i nieciekawe, a system walki czasem ♥♥ prostu nie działa XD. Jedyne miło spędzone godziny w tej grze to dlc serca z kamienia, bo tam to był serio klimat i ogólnie moje klimaty. Też antagonista świetnie zrobiony, no ale reszta do wyjebania.

♥♥♥♥♥♥♥

♥♥ grze wartą jakieś 20 zł na przecenie spodziewałem się wrażeń na poziomie 6 albo 7 na 10. Zakup gry zachęciły mnie pozytywne opinie, ciekawa grafika i "souls-like" w tagach. Gra zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Chciałbym zaznaczyć, że granie w Hollow Knighta dostarcza najwięcej wrażeń gdy gra się bez pojęcia o grze, lore ani bossach, czyli w sposób, w jaki ja rozpocząłem swoją podróż z Hollowem.

Grę rozpoczynamy nie wiedząc nic, czy to gdzie jesteśmy, czy kim jesteśmy. Dalej zostajemy wrzuceni do tutorialowej lokacji, gdzie mamy pokazane jak się poruszać itd.- nic nadzwyczajnego. Jak to na gatunek Metroidvania przystało, zaczynamy od zera, odblokowując nowe zdolności wraz z postępem w grze. Moje pierwsze parę godzin były świetne. Eksploracja głębin upadłego królestwa dawała mi mnóstwo frajdy. Bossy na tym etapie gry są raczej mierne i łatwe, a szkoda, bo mogłyby wymagać nieco więcej. Wraz z odkryciem drugiej lokacji czujemy satysfakcję, że coś osiągnęliśmy.
Następne 15 godzin było istną katorgą- nie wiedziałem kompletnie gdzie iść, bo większość ścieżek mamy zablokowane, głównie przez brak odpowiedniej zdolności. Błądziłem więc ♥♥ świecie bez celu, co było nudą totalną. Oczywiście w końcu musiałem sięgnąć pomocy internetu, żeby wiedzieć co dalej, więc korzystanie z niego w wielu sytuacjach okaże się niezbędne. Na domiar złego bossy nie wybiły się na poziomie, dalej są nudnawe i łatwe, oczywiście z kilkoma wyjątkami.
Przez cały ten czas bardzo doskwierał mi brak powszechnej szybkiej podróży. Niekiedy spędzałem nawet 30 minut dostawania się z punktu A do punktu B, co było oczywiście nużące. Najlepszym rozwiązaniem byłaby możliwość teleportowania się z każdej ławki (pełniącej roli checkpointu) do innej, albo zwiększenie liczby skrótów (zniszczalne ściany, windy, mosty itd). Te rozwiązania na pewno zwiększyłyby dynamikę rozgrywki i nagradzało dociekliwą eksplorację.

Wraz z odblokowywaniem umiejętności czujemy postęp, a wracanie do początkowych lokacji z nowymi zdolnościami na pewno jest w tej grze nagradzane i dobrze! Każda kolejna godzina gry jest coraz lepsza. Postępujemy w fabule i dowiadujemy się coraz to nowych rzeczy o świecie gry, a także o nas samych, co na pewno angażuje nas w grę, bo fabuła jest akurat bardzo ciekawa i niebanalna. Tym samym przechodzimy do najlepszej części gry, napotykamy bossów, którzy są coraz lepsi, lokacje z coraz to ciekawszą historią. To wszystko składa się na to, że czujemy, że bierzemy udział w czymś ważnym, a my jako gracz i postać mamy znaczenie w świecie gry.

Pod koniec gry zdajemy sobie sprawę, że te początkowe, trudne godziny zostały sowicie wynagrodzone. Otrzymujemy bardzo epicki endgame z możliwymi kilkoma zakończeniami, które dają wiele do spekulacji. Ponadto ♥♥ zakończeniu gry jest wiele do roboty- z pewnością znajdą się bossy, których nie pokonaliśmy, zielone robaczki ( Grubbsy ) do znalezienia, miejsce, gdzie możemy zawalczyć ze wszystkimi bossami, kiedy chcemy ( Godhome ). Ponadto możemy spróbować swoich sił w Steel soul mode- czyli permadeath w nowej grze.

Klimatu w tej grze albo nie ma, albo jest bardzo wyczuwalny. Lokacje w tej grze są różne, każda czymś się wyróżnia (może oprócz dwóch) i każda ma inny zestaw wrogów. Najbardziej czułem klimat lokacji Royale Waterways, gdzie zdarzało mi się nawet czuć zapach tej wody i ścieków. Lokacji jakoś zbytnio nie lubię, ale cenię ją za klimat .

Należałoby wspomnieć również o dynamicznym świecie gry. W Hollow Knight'cie mamy sporą ilość postaci niezależnych (NPC). Od niektórych dowiemy się o świecie gry, a od niektórych o nich samych. Te historie są na pewno ciekawsze niż standardowe "przybyłem z X i szukam bogactwa... o, znalazłem". Niektórzy pomogą nam w walce z bossem, chociaż bardziej w symbolicznym znaczeniu. W grze mamy wiele wątków, które mówią o relacjach między samymi npc. Sam świat gry również się zmienia, chociaż na pewno z mniejszym stopniu, a szkoda, bo miło by było zobaczyć jak zmieniają się poszczególne lokacje.

Muzyka w Hollow Knight'cie jest zaskakująco dobra. Pierwsze tracki są raczej niewyróżniające się, ale im głębiej w grę, tym lepiej. Muzyki tych ważniejszych bossów trafnie oddają ich charakter i historię, co na pewno zasługuje na wspomnienie. Pod koniec gry dostajemy zdecydowanie najlepsze soundtracki, zdarzało mi się nawet nucić piosenki podczas walki z bossami.

W grze mamy 47 bossów, co na pewno jest sporą ilością, ale ilość nie zawsze równa się jakości. Większość bossów jest beznadziejnych, albo średnich, szczególnie na początku gry. Hollow Knight jest na pewno grą z wieloma skrajnościami. Mimo, że duża część bossów jest mierna, tak część z nich (szczególnie pod koniec) na pewno zapadnie nam w sercach. Podobną sytuację napotkamy z muzyką i klimatem.

Gra jest na pewno warta zagrania. Mimo, że początki mogą być trudne, a niekiedy również nudne, tak warto przebrnąć przez to, bo pod koniec gry dostajemy solidną zabawę.

Ocena: 8.5/10

Gdybym miał zrobić recenzje remastera, a nie podstawki, to bez zastanowienia dałbym ocenę negatywną, ale z racji, że remaster Dark souls'ów jest jedyną "łatwo" dostępną wersją tej gry (chyba, że nie boli nas kupowanie za parę tysięcy złotych edycji "prepare to die") to ocenię ją jakby nie był to remaster.


Przed ograniem dark souls 1 miałem już jakieś 300 godzin w dark souls 2, więc nie byłem obcy w stosunku do serii "souls" i od razu zauważyłem to, że dark souls 1 stawia o wiele bardziej na realizm niż każda inna gra z serii; w armorze chodzimy wolniej, wolniej się też rollujemy (co jest bardzo irytujące) i żeby chodzić normalnie trzeba rozebrać się do naga, albo nosić na sobie jakieś szmaty. Zawsze można wykupić levele na udźwig, ale to jest zbyt duża cena, jeżeli cenimy sobie mobilność. To jest też jeden z powodów, dlaczego gameplay i mechaniki w Dark Souls 1 uważam za najgorsze w serii. Mimo wszystko early-game był cudowny, a świat gry został bardzo dobrze przemyślany i nieraz nas zaskoczy. Mógłbym powiedzieć, że early-game w Dark Souls 1 był jednym z najlepszych doświadczeń jakie spotkały mnie w mojej karierze z grami. Dalej wrażenia z gry nieco spadały. Gdybym miał dać ocenę early-game w DS1 dałbym może nawet 9.5/10. Dalej ta gra wypada na jakieś 7/10, ale nadal zostaje dobrą grą.


Trudno określić klimat tej gry, ze względu na to, że znajdziemy w niej całą paletę różnych lokacji. Na early/mid-game rzeczywiście czujemy się jak w jakimś ważnym miejscu, upadłym królestwie, albo w gdzieś, gdzie nie powinniśmy tak naprawdę być. Ta gra robi to świetnie. Potem Dark Souls 1 nieco traci tego klimatu, a szkoda, bo gdyby go zachował, to ocena poszłaby mocno w górę. Można powiedzieć, że są lokacje, w których aż czuć jakbyśmy w nich byli, a są też takie... nieco gorsze, parę nawet widać, że nie były skończone, czy to przez brak czasu, albo funduszów.


♥♥ ograniu Dark souls 2 (a może powinienem napisać DLC do DS2) poprzeczka została postawiona dosyć wysoko. ♥♥ licznych recenzjach Dark Souls 1, które obejrzałem oczekiwałem bossów, które przyniosą mi trudu, ale będą dobre i interesujące. Niestety w tej kwestii się rozczarowałem. W podstawce gry istniał tylko jeden boss, którego biłem dłużej niż godzinę, (chyba wszyscy wiedzą który), więc na wyzwanie nie liczcie, chyba że to będzie wasz pierwszy souls-like. Skoro wiemy, że wyzwania tu raczej mało w Dark Souls 1, to może lore i klimat bossów będzie lepszy? Otóż tak. W DS1 większość z nich ma historię, lore i klimat. W tym akurat Dark Souls 1 wypada dobrze. Mamy sporo bossów, które zapadną nam w pamięć. W DLC już lepiej to wygląda, bossy są zarazem trudne, jak i zapadające w pamięć.


Podobnie jak w kwestii bossów, ♥♥ obejrzeniu licznych recenzji liczyłem na coś, lepszego niż to, co dostałem. Co prawda muzyka oddaje klimat, ma jakieś tam story telling, ale najlepsze to one nie są. Są wyjątki, jak zawsze, ale bardzo nieliczne, muszę jednak przyznać, że Motoi Sakuraba (kompozytor muzyki w tej grze) ma bardzo ciekawy styl. Nigdy czegoś takiego nie słyszałem.

Podsumowanie

Gra jest z pewnością dobra. Posiada pare usterek, ale dobrze, że zostały naprawione w późniejszych częściach serii. Gdyby gra mniej stawiała na realizm, to dałbym ocenę wyższą. Na steamie nie opłaca się kupować za 150 zł. Polecam kupić na G2A, tam znalazłem za 90 zł

7/10

Gówno. Wkurwia niemiłosiernie, a najgorsze jest to, że wydajesz miliony na to ścierwo, a mógłbyś przeznaczyć te pieniądze na pieski w schronisku albo na tace w kościele. Ta gra niszczy totalnie wizerunki takich postaci jak Majers. Teraz zamiast widzieć w nim tajemniczego morderce widzę w nim kurwa gówno z nożem, które odpierdala moonwalk. Dobrze, że licencji na Jasona nie dostali, bo to byłaby przesada. Ogólnie gra, która jebie w dupę logikę i racjonalne myślenie. Gra w której, umięśniony streetfighter nie może nic zrobić chłopczykowi z nożem kurwa, no chyba, że masz d-strike... Gra tak niezbalansowana, że zanim kurwa zdążysz powiesić na haku pierwszego surva, to 5 generatorów będzie już dawno zrobione. Granie killerem już dawno straciło zabawę. Teraz się tylko wkurwiasz. Nie polecam.

Fajna gierka ale ♥♥ przejściu się nudzi.

8/10

JE

"Far Cry 3" to według zdań wielu graczy najlepsza część serii, a w moim przypadku to chyba najlepsza gra, w jaką grałem. W tej odsłonie wprowadzono wiele innowacji, które zachowały się do dnia dzisiejszego. W odróżnieniu od swoich poprzedników, grafikę tej gry można nazwać realistyczną a poziom fabuły wskoczył na następny poziom. Zapraszam do przeczytania mojej recenzji :D

Fabuła, czyli największy atut tej produkcji. Jest bardzo prosta, lecz wywiera ogromne wrażenie. Wygląda mniej więcej tak:
Wcielamy się w niejakiego Jasona Broody'iego, który wraz z przyjaciółmi, dziewczyną i braćmi pojechał na wakacje do fikcyjnego Rook Island, jednakże zostaliśmy uprowadzeni, przez piratów, na czele których stoi Vaas Montenegro- nieobliczalny i szalony osobnik, czyli ikona "Far Cry'a 3". W miarę grania dowiadujemy cię coraz ciekawszych rzeczy na jego temat oraz wielu innych rzeczy z nim związanych. Jeśli chodzi o misje fabularne, to są bardzo różnorodne, przez co gra nigdy się nie nudzi i można przechodzić ją w nieskończoność. Nieraz są takie fajne, że specjalnie restartowałem poziom pod koniec, abym znów mógł cieszyć się rozgrywką. O zakończeniu powiem tyle (bez spoilerów, oczywiście):
♥♥ skończeniu tej gry miałem doła przez około tydzień, ponieważ zakończenie miało ogromny zwrot akcji, którego nie można było się spodziewać (mowa tu o alternatywnym zakończeniu) do teraz mi trochę smutno, gdy sobie o nim przypomnę.

Jak już wspomniałem na wstępie grafikę można uznawać, za realistyczną nawet na ustawieniach "low" (chociaż to bardziej podciąganie, niż uznawanie za realność). Dżungla jest bardzo dobrze zrobiona i wygląda żywo, w przeciwieństwie do drugiej odsłony serii, która była bardzo szara i trzeba było instalować mody, aby sprawić, żeby krajobraz był bardziej żywy. Tutaj tego nie spotkamy. Budowle stworzone przez ludzi dobrze kontrastują z dżunglą, co tylko zwiększa wrażenia wypływające z gry.

...Kolejna innowacja ze strony twórców. Co prawda teoretycznie w "Far Cry'u 2" były zwierzęta i rośliny, lecz to tak naprawdę była jedna sarenka przebiegająca raz na kilka godzin a rośliny ograniczały się do kilku gatunków drzew i kwiatów. W tej odsłonie nie spotkamy się z tym problemem. Z gry aż się wylewa życie dżunglowe znajdując wszelkiej maści zwierzęta i rośliny, co tylko potęguje klimat lasu deszczowego.

Polowanie było kolejną innowacją ze strony twórców, która jak najbardziej wyszła na plus. Pozwalało na wczucie się w klimat survivalu, a wiedza, że nie tylko my polujemy, ale i możemy być także ofiarą dzikich zwierząt tylko wzmacnia ten efekt. Nieraz słysząc odgłosy lwa lub innych drapieżników uciekałem gdzie pieprz rośnie w obawie przed śmiercią.

Jak wiemy, nie ma idealnych gier i zawsze znajdą się rzeczy, które mogą się graczom nie spodobać, w "Far Cry'u 3" jest ich co prawda niewiele, jednak istnieją:

• Pierwszą rzeczą, najbardziej denerwującą było to, że gdy idący sobie przez drogę przeciwnicy zaczęli do mnie strzelać i znikąd przybyło ich 4 razy więcej, przez co uporanie się z nimi było istną męką.
  
  
• drugim podpunktem, o którym chciałem wspomnieć były wieże radarowe. Co prawda pierwsze 4 razy fajnie się wspinało, lecz ♥♥ pewnym czasie się to nudziło i nie dawało to frajdy, wręcz przeciwnie- z każdą kolejną nudziło się to coraz bardziej, aż w końcu zacząłem je ♥♥ prostu omijać.
  
  
• trzecią, a zarazem ostatnią rzeczą, na którą chciałbym zwrócić uwagę, to fakt, iż nie można było odbijać posterunków kilka razy od razu, trzeba było zresetować wszystkie posterunki. Twórcy mogliby wprowadzić chociaż szybką podróż do posterunków zajętych przez wroga, przez co nie musiałbym za każdym razem przejeżdżać setki metrów ♥♥ to, by odbić posterunek w kilka minut. Na szczęście problem znikł w następnej odsłonie.

Dziękuję za uwagę, troszkę się rozpisałem, lecz myślę, że zachęciłem cię do zakupu tej gry. Gorąco polecam! :D

Ocena końcowa: 9.5/10