Інсталювати Steam
увійти
|
мова
简体中文 (спрощена китайська)
繁體中文 (традиційна китайська)
日本語 (японська)
한국어 (корейська)
ไทย (тайська)
Български (болгарська)
Čeština (чеська)
Dansk (данська)
Deutsch (німецька)
English (англійська)
Español - España (іспанська — Іспанія)
Español - Latinoamérica (іспанська — Латинська Америка)
Ελληνικά (грецька)
Français (французька)
Italiano (італійська)
Bahasa Indonesia (індонезійська)
Magyar (угорська)
Nederlands (нідерландська)
Norsk (норвезька)
Polski (польська)
Português (португальська — Португалія)
Português - Brasil (португальська — Бразилія)
Română (румунська)
Русский (російська)
Suomi (фінська)
Svenska (шведська)
Türkçe (турецька)
Tiếng Việt (в’єтнамська)
Повідомити про проблему з перекладом
Cada vez que te veo jugar, no puedo evitar maravillarme ante tu capacidad para tomar decisiones que desafían completamente la lógica. Es como si tuvieras un don innato para hacer exactamente lo contrario de lo que se espera en cada situación. ¿Cómo logras caer en cada trampa o perderte en cada nivel?
Es admirable cómo siempre logras ser el último en llegar, el primero en caer y el que menos puntos acumula. Tu dedicación para ser el peor jugador en cada partida es algo digno de reconocimiento. Nos mantienes entretenidos, ya que nunca sabemos qué nuevo error o hazaña inusual nos vas a ofrecer.
Querido amigo "maestro del fracaso", no puedo evitar admirar tu consistencia para ser el más malo en los juegos. Tu falta de habilidad es una verdadera inspiración para todos nosotros. Gracias por proporcionarnos momentos de risas y frustración inigualables.
con cariño alguien
░░░░░░▄▀▀▀▀░░░░░█▄▄░░░░
░░░░░░█░█░░░░░░░░░░▐░░░
░░░░░░▐▐░░░░░░░░░▄░▐░░░
░░░░░░█░░░░░░░░▄▀▀░▐░░░
░░░░▄▀░░░░░░░░▐░▄▄▀░░░░
░░▄▀░░░▐░░░░░█▄▀░▐░░░░░
░░█░░░▐░░░░░░░░▄░█░░░░░
░░░█▄░░▀▄░░░░▄▀▐░█░░░░░
░░░█▐▀▀▀░▀▀▀▀░░▐░█░░░░░
░░▐█▐▄░░▀░░░░░░▐░█▄▄░░░
░░░▀▀▄░░░░░░░░▄▐▄▄▄▀░░░
░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░