Nigdy cię nie skreśliłem po prostu chciałem się dobrze poczuć,
znałem tylko twe imię, ale nigdy nie było Cię w moim domu w dzień twoich urodzin co roku czekałem na mikołaja, wyglądałem przez okno, aż w końcu pojawi się pierwsza gwizdka, może gdybyś tam był to poznał bym ciebie i wyborów innych dokonał, jednak ja nie pamiętam, by ktoś mi powiedział, że ty naprawdę mnie kochasz i stałem się pyszny tak bardzo, że moje sumienie próbowałem przekrzyczeć, ale gdy to robiłem to czułem, że z dnia na dzień coraz mniej widzę, stawałem się ślepcem i ślepo wierzyłem, że mam najlepszy plan na siebie odleciałem tak bardzo, mimo że mówili mi ej zejdź na ziemię i zdarzało mi się zejść, by w jakimś cudem być na chwilę w tym kościele kilka razy wtedy usłyszałem jak do mnie mówisz w ich śpiewie i znowu chciało mi się płakać, bo serce rwało się do, Ciebie.

Nie wiem, czy w ciebie wątpiłem, czy wszystko inne było ważniejsze, jakoś tak wyszło, że w końcu to ja chciałem zająć twoje miejsce byłem Panem swojego losu twojego głosu nie chciałem słyszeć, dlatego, gdy byłem w domu to często słyszałem ścisz tę muzykę robiłem co mogłem, by znowu jakoś za głuszyć te cisze i nie myśleć, nie wiem czy ja, czy może ktoś inny chciał byś do mnie nie przyszedł bym został na tronie i nosił koronę i obrastał w pychę im dalej byłem od ciebie, tym starch był coraz bliżej i szedłem tak ciemna dolina, aż w końcu wróciłem.

Skruszyłeś mnie i złamałeś pora wypalić te gliny Boże spraw bym się stał użytecznym na czyny.