Ulasan terkini oleh PanWasidlo

Jest dobrze, a nawet bardzo dobrze! Mam nadzieję, że twórcy podtrzymają poziom w kolejnych aktualizacjach. Tyle lat czekałem na Hack'n Slasha singleplayer i w końcu się doczekałem. Nie jest to jeszcze poziom pierwszej odsłony gry pod względem rozbudowania, ale ma naprawdę ogromny potencjał!

Gra idealnie pokazuje, że da się jeszcze dzisiaj tworzyć dobre, ambitne i świeże produkcje. Jakość tej gry zawstydza praktycznie każdą wychodzącą w ostatnim czasie produkcję AAA. Oprawa audiowizualna jest genialna. Twórcy ustanowili też nową jakość w segmencie gier turowych z elementami walki w czasie rzeczywistym. Gry turowe od zawsze miały dla mnie jedną ogromną wadę — ♥♥ pewnym czasie najzwyczajniej w świecie mi się nudziły. Monotonia i powtarzalność walk sprawiała, że na koniec praktycznie każdej gry turowej starałem się jak najbardziej zoptymalizować cały ten proces, żeby jak najszybciej kończyć walki bądź zwyczajnie je unikać.

Clair Obscur zniwelował ten problem — wprowadzenie mechanik w czasie rzeczywistym wewnątrz gry turowej okazało się strzałem w dziesiątkę. Do samego końca gry nie odczuwałem chociaż odrobiny znużenia walką, wręcz przeciwnie — do samego końca sprawiała mi ona ogrom frajdy i na pewno będę do gry jeszcze wracał w celu zdobycia wszystkich osiągnięć.

Fabuła gry również jest świetna i pozostawia ♥♥ ukończeniu pustkę, i skłania do myślenia, chociaż — jeśli mam być szczery — to wolałbym, żeby niektóre wątki zostały poprowadzone inaczej, ponieważ była na to możliwość, a w tym momencie zakończenie pozostawia niedosyt (nie chcę spojlerować). Nie zmienia to jednak faktu, że gra jest wybitna i w pełni zasłużyła sobie na obecne noty we wszelkich serwisach z ocenami. Nie pozostaje mi więc nic więcej, jak polecić wam ogranie tej gry, bo naprawdę warto.

Biomutant to gra specyficzna. Widać, że twórcy włożyli serce w ten tytuł, nie można jednak nie zauważyć, że gra jest trochę niedorobiona. Eksploracja początkowo bardzo mnie wciągnęła i nie mogłem się oderwać od coraz to dalszego zwiedzania tego niezwykle barwnego i różnorodnego świata. Niestety tym dalej w las tym gorzej. Eksploracja ♥♥ czasie staje się strasznie wtórna, wszędzie rozrzucone są tony w większości bezużytecznego złomu. Wszystkie zagadki w grze, jeśli w ogóle można je tak nazwać, są banalne i polegają na jednym i tym samym mechanizmie. Walka jest naprawdę przyjemna, ale tylko w momencie, gdy sami postanowimy ją sobie urozmaicić, bo tak naprawdę nie musimy używać żadnych z dostępnych w grze mocy specjalnych, wystarczy, że odpowiednio długo będziemy krążyć wokół potwora strzelając do niego z pistoletu. Jeśli już jesteśmy przy temacie walki, to warto wspomnieć, że w grze jest również bardzo dobrze zaprojektowany system craftowania własnych broni. Z pomocą znalezionych przez nas części możemy edytować posiadany przez nas oręż bądź stworzyć całkowicie nowy sprzęt. Główny wątek fabularny jest kiepski, nasze wybory ograniczają się do zero-jedynkowego wyboru między byciem złym a dobrym (przykładowe wybory to ZAMORDUJ SŁODKĄ WIEWIÓRKĘ albo POGŁASZCZ WIEWIÓRKĘ. Naprawdę). Radochę sprawiały mi natomiast zadania poboczne od postaci drugoplanowych, te bywały naprawdę sympatyczne. Chciałbym również pochwalić świetnie zrealizowaną polską wersję językową, widać, że tłumacz nie próżnował, a wymyślone przez niego nazwy przedmiotów i miejsc są naprawdę świetne. Niestety jest drobny problem z implementacją głosów do gry, czasami narrator czyta dialog zbyt wolno i jest on w połowie ucięty. Mimo wszystko uważam, że warto dać grze szanse, zwłaszcza gdy uda nam się ją wyhaczyć na jakiejś przecenie.

Bardzo długo zbierałem się do tego, żeby w końcu ograć Lightning Returns. Mimo tego, że poprzednie dwie odsłony trylogii wyjątkowo mi się podobały, to występujący w tej części limit czasowy skutecznie mnie od niej odstraszał. Ale niesłusznie. Szczerze mówiąc zarządzanie czasem, w pewnym momencie stało się wyjątkowo wciągające. Planowanie tego ile zadań uda mi się wykonać danego dnia, wracanie do zleceniodawców o konkretnych porach, to wszystko sprawiało, że czasami ciężko było się oderwać od gry. Walka w Lightning Returns jest moim zdaniem zdecydowanie najlepsza spośród wszystkich trzech trzynastek. Zrezygnowano tutaj z typowo turowej walki na rzecz bardziej zręcznościowo-strategicznej co moim zdaniem wyszło grze na dobre. Z rzeczy, które mi się nie spodobały to zdecydowanie dziwny balans trudności, przez większość gry nie miałem najmniejszych problemów, natomiast na samym końcu poziom drastycznie wzrósł. Fabularnie no cóż, gra musiała ciągnąć to co działo się w XIII-2, i jak na to jak bez sensu była poprzednia odsłona to poradziła sobie całkiem nieźle.

podobała mi się, ale innym może się nie podobać (obiektywna recenzja)

Świetny tytuł

Walka równie dobra co w "jedynce", wprowadzenie systemu łapania potworów zamiast pełnego składu wyszło naprawdę dobrze, więc tutaj nie mam nic do zarzucenia. Generalnie grało się bardzo przyjemnie, a i ilość grindu była znacznie mniejsza niżeli w części pierwszej (sama gra jest prawie dwukrotnie krótsza co na plus). Niestety strasznie nie podobała mi się fabuła. Rozgrzebano tutaj całą historię z jedynki i zwyczajnie zepsuto zakończenie. Nie chcę spojlerować, więc tutaj skończę, ale jeśli podobało wam się zakończenie jedynki, to tutaj się wam nie spodoba.

Świetna gra polecam każdemu, można zrobić fajną przygodę na każdą okazję. Pozdrawiam wszystkich.

świetna

Gdy w pierwszej chwili usłyszałem, że najnowsza odsłona serii Yakuza z dynamicznego Brawlera zmienia się w turowego JRPG-a, to byłem załamany. Nie wyobrażałem sobie, że może to wyjść dobrze. Ale... kurde udało im się. Gra się świetnie, mimo zmiany systemu walki to dalej ta sama świetna Yakuza. Fabularnie bardzo dobrze wyszła zmiana głównego bohatera, Kiryu powinien być zostawiony w spokoju już ♥♥ Yakuzie 3 xD. Ichiban jest zdecydowanie godnym następcą. Podsumowując gra się świetnie, każdemu fanowi serii polecam spróbować mimo zmiany na rozgrywkę turową. Osobiście wciąż preferuję Brawlera, ale kolejne turowe odsłony również przygarnę.