หยิ่งทนงองอาจในวิถี แบกศักดิ์ศรีค้ำคอเดินสุดสาย
ไม่ยอมงออ่อนข้อโถ่ไอควาย เมื่อความตายมาเยือนเพื่อนไม่มี
หยิ่งผยองลำพองว่าตนเก่ง ว่าตนเจ๋งว่าตนสุด เหอะ ไอ้ชิบหาย!
เมื่อถึงคลาดถึงคราวชีพมลาย ผลสุดท้ายกลัวตายเป็นแม่งทุกคน
โลกใบนี้กว้างใหญ่กว่ามึงรู้ ใช้ตาดูหูฟังเถอะเหยดแหมม
เลือดนักสู้ไม่ได้มีไว้ฆ่าแกง กลับบ้านไปแดกข้าวแกงแม่มึงรอ~~~!!!

อันกายาข้านั้นคือศาสตรา
มีเหล็กกล้าเป็นโลหิต จิตเป็นแก้ว
กาลหมื่นพันกลางศึกต่างคลาดแคล้ว
ระยับแววทั้งไร้พ่ายเเละไร้ชัย
มือกำดาบท่ามกลางความโดดเดี่ยว
ได้แต่เที่ยวตีเหล็กกล้าบนเนินใหญ่
อันชีวาไม่ต้องการความหมายใด
เพราะกายใจไม่สิ้นเเสงเเรงศรัทธาา!!