აყვავებულა ქვეყანა,ცაში ჭიკჭიკებს ფრთოსანი
იტირე ჩემო დუდუკო,სიტყვას იძახის მგოსანი
ღმერთო ნეტავი ამ ლექსის რითმები არსად გამექცეს
თუ რამე გულით არა ვთქვა,თავზე ოჯახი დამექცეს
ნეტავი ჩემო სიტყვაო,ქართველს დასდევდე ლანდივით
ისედამც დამშვენდებოდე,სულში ჩაგაწნა ვარდივით
იტირე ჩემო დუდუკო,ღვინო დამისხით ლომფერი
იქნება ისე ჩამავთვრე,გული გამისკდეს ოხერი
ცრემლი მიმძიმებს წამწამებს,როცა გავხედავ ანანურს
რა შეედრება ცისკარზე,კელაპტრიშვილის სალამურს
რა სუფრა გაიშლებოდა,შენ არ დაგეტკბო ოხერო
სადახარ ქართვლის ბულბულო,გონაშვილების ბოკვერო
დიდება ვინაც პირველად,მაალი ღმერთი ახსენა
ვინც ქრისტიანად განათლა,ჩემი გოგლა და არსენა
თვით ლომებს ერკინებოდა,ბერმუხა კულაგლდანელი
ღმერთმა აცხონოს ბიჭებო,ჩვენი ტერენტი გრანელი
კაცი ყოფილა ვენაცვლე,საუფლო გზა გაიკვალა
რომ მარგალიტას აჩუქა,მთელი ცხოვრება ნიკალამ
ღვინო დამისხით ლომებო,გადააწოდეთ ჭიქა შვილს
ერთი დამწვრისა ვუმღეროთ,ტატოს ბესიკს და გრიშაშვილს
ღვინით მოვურწყათ საფლავი,გულზედ შევუხსნათ საკინძე
ილიას,ვაჟას,აკაკის და გალაქტიონ ტაბიძეს
შენ შემოგევლე სიცოცხლე,შენმა ნათელმა გარგბანოს
გოგებაშვილის ენაო და ჩემო ქართულო ანბანო
ერთად ვიმღეროთ მგოსნებო,ლექსებით შევქმნათ საჩინო
ეს მადლიანი ქვეყანა,როგორმე გადავარჩინოთ
დიდება უფალს ლოცვები დილას კვლავ გავიმეორე
რომ მოგვივლინა ღვთის კაცი,წმინდა ილია მეორე
მისი ლოცვით და ვედრებით,მშვიდობის დილა თენდება
დედა ღვთისმშობლის სამოთხე,არასდროს გადაშენდება
გამთლიანდება ქვეყანა,მთვარე დაჰყურებს ალავერდს
ნიკოფსიიდან დარუბანდს,მალე გადავალთ ალავერდს
დავლოცავ ოქროს აკვანი,ვინნც გულზედ გადამარწია
ვინც კლდე?