Recensioni recenti di KierowcaŚmigłowca

Hitman stracił swój potencjał, ale nie jest to też słaba gra. Pewne rozwiązania zastosowane przez autorów spowodowały, że mamy mniejszą swobodę w podejmowaniu decyzji. Wprowadzono system wyzwań, który motywuje gracza do przejścia danej misji kilkukrotnie. Zapomnijmy też o premiowaniu stylu gry, w którym pozostajemy ukryci, nie powodujemy niepotrzebnego zamętu i likwidujemy cele po cichu. Ta część Hitmana stawia na widowiskowość. Nie dostaniemy maksymalnej oceny końcowej za przekradnięcie się do celu i jego ciche wyeliminowane. Zapomnijmy też o poziomach zbudowanych jak szkatułka, gdzie z ogólnie dostępnego obszaru dostajemy się coraz głębiej a następnie, po wykonaniu zadania, musimy wydostać się z powrotem. Tutaj poziomy są podzielone na mniejsze sekcje(niektóre są bardzo małe). Przez to wydaje się, że gra przypomina korytarzówkę.

Graficznie gra prezentuje się bardzo ładnie. Animacja postaci nie kuleje a rag doll działa w miarę poprawnie, choć zdarzają się kwiatki, gdzie strzelając przez szybę zabijamy cel, za to szyba pozostaje w całości.

Fabuła w porównaniu z pozostałymi częściami jest tutaj bardziej uwydatniona. W poprzednich częściach gracz wykonywał kontrakty a wątek fabularny był przedstawiany w dość skąpy sposób. Jest to więc część z najlepiej napisaną fabułą, choć do tej z Maxa Payne'a 3 jeszcze dużo brakuje.

Nowością jest także tryb multiplayer. Polega on na stworzeniu kontraktu, poprzez przejście danego poziomu. Określamy w nim z jakich broni należy korzystać, wybieramy ofiary oraz narzucamy ograniczenia i premie. Musimy go jednak potwierdzić poprzez przejście danego poziomu. Jeżeli zabiliśmy cel przy pomocy broni palnej nie możemy nałożyć ograniczenia, że cel należy zabić przy pomocy garoty.

Gra mi się świetnie. Skyrim wessał mnie całego. Olbrzymi świat, który jest piękny i urozmaicony. Nie ma piaczczystej pustyni, ale są śnieżne szczyty, skute lodem jeziora i rzeki, bagna, gorące źródła, gęste puszcze pełne zwierzyny, malownicze wzgórza i wodospady, grafika nie jest cuierkowa tylko surowa i mroczna. Jedyna gra, w której możesz być magiem, łucznikiem, ciężkozbrojnym rycerzem naparzającym dwoma mieczami na raz. Możesz budować własne domy, zabijać smoki, latać na smokach, zmieniać się w wilkołaka lub wampira. Nie musisz wybierać jednej ścieżki. Możesz należeć do gildii magów jak i złodziei. Każda gildia ma oddzielną fabułę. Z każdym miastem wiąże się mroczna historia. Protagonista oprócz zwykłych umiejętności posiada moc smoczych krzyków, którymi może zamrozić przeciwników, spalić nikczemników na popiół, sprowadzić burzę, oczyścić niebo z chmur. Oprócz świata na powierzchni istnieje też mroczny świat podziemny, pełny krasnoludzkich machin, potężnych nieumarłych, starożytnej rasy niebezpiecznych Falmerów.

Uproszczony system rozwijania postaci przypadnie do gustu zarówno graczom mającym pierwszy raz styczność z grą RPG jak i graczom, którzy grają w ten gatunek od dawna. Perki to nie jakieś małe bonusiki, tylko premie, które czynią naszą postać potężną niczym grecki heros.
System walki również uległ poprawie, walka na miecze jest ekscytująca. Strzały z łuku wbijają się w ciało przeciwnika a magia pozwala spalić przeciwników na popiół.
Nie zapominajmy o soczystych "finiszerach":)

Posiadacze komputerów osobistych mogą się cieszyć niezliczoną ilością modów dodających nowe potwory, nowe lokacje, budynki, questy, broń, pancerze, stroje. Szczęśliwcy, którzy posiadają mocniejszy sprzęt mogą spróbować zabawy z modami wprowadzającymi fotorealistyczną grafikę.

Jedyne do czego się można przyczepić to zdarzające się błędy uniemożliwiające zakończenie questa, niewygodne konsolowe menu oraz mozolny crafting postaci od pewnego poziomu.

Jest to gra, której nie skończę bo nie chcę aby się skończyła.
Uwaga: Recenzja dotyczy Skyrim Legendary Edition z Trzema Dodatkami.