“Kraliçe yolculuk sırasında çevresine sert, sivri, küçük buz parçaları saçarmış. Bu buzlar birinin gözüne ya da kalbine saplanırsa vay halineymiş. Perişan olurmuş bu insan. Onu artık hiçbir şey mutlu edemezmiş. Kar beyazı olmayan şeyler gözüne çirkin, itici, nahoş görünürmüş. Huzur bulamazmış artık, her şeyden vazgeçermiş, aklı fikri kraliçede olurmuş, düşlerinde onu görür, onun sevgisini
kazanmaya uğraşırmış. Tabii onu asla bulamaz ve özleminden ölürmüş. Yani denir ki burada, bu kentte uzun zaman önce böyle bir olay yaşanmış. Güzel bir efsane, değil mi?”