Seneste anmeldelser af Dolcuu

Very good game, something innovations!

Actualnie najlepszy Battle Royal jaki powstał.
Actually the best Battle Royal ever!

Cruisine Royale>Realm Royale>PUBG>Fortnite

ENG: You can pal your pans on the head and improve with a hanger.
PL: Możesz kumplowi walnąć patelnią w głowe i poprawić wieszakiem.

https://youtu.be/xrX-J9KmGTs

Po premierze Outlasta z 2013-tego roku recenzenci jak i gracze byli mocno podzieleni. Jedni uznali Outlasta za arcydzieło, najlepszy horror 2013-tego roku i jeden z najlepszych w historii elektronicznej rozrywki, drudzy zaś, uznali produkcję tą za zwykłego średniaka nie wartego polecenia. Czy rzeczywiście Outlast, to średniak nie warty polecania? A może arcydzieło gatunku? Zapraszam do recenzji.

Outlast wyprodukowany i wydany przez Red Barrels w 2013-tym roku to produkcja z gatunku survival horror. W grze wcielamy się w dziennikarza Miles’a Upshur’a, który wyrusza do zakładu dla obłąkanych o nazwie “Mount Massive Asylum” gdzieś w stanie Kolorado w USA, po tym jak dostaje anonimowe informacje o dziwnych rzeczach, które dzieją się w owym zakładzie. Zakład ten przez dłuższy czas był nieczynny, aż do 2009-tego roku, po tym jak został wykupiony przez tajemniczą korporację Murkoff. Miles postanawia nagrać reportaż o ośrodku i tajemniczej korporacji. Po włamaniu się do środka ośrodka, bohater nasz zmienia zdanie i chce jak najszybciej wydostać się z tego ponurego miejsca. Jeszcze nie wie o tym, że zadanie nie będzie takie proste na jakie się wydaje, i że przeżyje najgorszy horror swojego dziennikarskiego życia.
Tak mniej więcej przedstawia się fabuła.

A jak przedstawia się rdzeń rozrywki?
Uzbrojeni jedynie w kamerę i kilka zapasowych baterii, będziemy przemierzać korytarze Massive Mount Asylum, aby rozwikłać tajemnicę tego przeklętego miejsca. Historię zakładu dla obłąkanych poznajemy głównie, poprzez dokumenty pozostawione przez personel. Kamera nasza posiada także tryb nocny, który jak nazwa wskazuje, pozwala widzieć nam w ciemnościach. Tryb ten oczywiście pożera nam energię z naszych cennych baterii. Podczas przemierzania korytarzy Mount Massive Asylum napotkamy kilka rodzajów oponentów. Co prawda, nie możemy ich w żaden sposób zaatakować, ponieważ nasz protagonista nie posiada żadnej broni, ale możemy ich spowolnić, poprzez zamykanie drzwi. Możemy się także przed nimi ukryć w szafkach bądź pod łóżkami pacjentów i zaczekać, aż wrogo nastawieni pacjenci sobie po prostu pójdą.

Poziom trudności produkcji czerwonych beczek, przedstawia się strasznie słabo. Jeżeli chodzi o zagadki, tych prawie tutaj nie uświadczymy. A jeżeli już takowe napotkamy, ograniczają się one do przyniesienia klucza, bezpiecznika czy przekręcenia dwóch, maksymalnie trzech zaworów. Przy czym trzeba zaznaczyć, że całe Mount Massive Asylum jest liniowe, więc chcąc, nie chcąc, do owych zaworów czy też bezpieczników w końcu dojdziemy i o zgubieniu się w korytarzach nie ma mowy. Nasi oponenci także inteligencją nie grzeszą. Gdy zamkniemy im drzwi przed nosem, oni zamiast je kulturalnie otworzyć, wolą je wyważyć. Zajmuje im to około 7 sekund, więc my zyskujemy na czasie i możemy w spokoju uciec lub się ukryć. Ze słuchem też u nich nie za dobrze. Wystarczy, że się odwrócą i już nie słyszą, co dzieje się za ich plecami a walnięcie mocno drzwiami tuż za nimi, nie robi na nich wrażenia.

Klimat, strach i technikalia.
Jeżeli chodzi o klimat produkcji Red Barrels, to wypada on średnio. Mount Massive Asylum jest najzwyczajniej nieciekawe, ot toć zwykły psychiatryk. Projekt tego miejsca wypada miałko i wydaje mi się, że psychiatryk z gry THIEF z 2014-tego roku był o wiele, wiele ciekawszy. Jeżeli chodzi o muzykę, budującą klimat to jest podobnie. Szczerze mówiąc, Red Barrels powinno zmienić kompozytora, jeżeli chcą, aby ich produkcja stała się straszną. Strach. Strach jest także powiązany poniekąd z muzyką, a jeżeli ta jest słaba, to produkcja nie będzie ambitnie straszyć. W pewnym momencie zaczęła irytować, szczególnie gdy giniemy i po raz enty słyszymy ten sam sample podczas śmierci. No chyba, że wsadzimy kilkadziesiąt jumpsecenek i uznamy, że produkcja będzie w ten sposób straszyć. I rzeczywiście, kilkanaście jumpscenek w Outlaście znajdziemy, ale osobiście przestraszyłem się może na maksymalnie 3. Jeżeli chodzi o grafikę i muzykę to technicznie jest dobrze. Grafika jest ostra i wyraźna a dźwięki głębokie i wyraziste.

Słowem podsumowania.
Gdyby w Outlast wsadzić trochę więcej zagadek, usunąć liniowość, podkręcić inteligencję oponentów i dać lepszą muzykę, wyszedłby całkiem udany horror. A tak to mamy liniową grę przygodową z elementami survivalu w postaci zbierania baterii i ciągłym chowaniem się po szafkach lub po łóżkami i średnią muzykę, która, niekiedy zamiast budować klimat, irytowała. Gdyby, robiło to jakieś bardzo sławne studio, z nakładem finansowym rzędu kilkudziesięciu milionów dolarów powiedziałbym, że jest słabo. Ale wiedząc, że robiło to małe studio niewielkim nakładem finansowym i że jest to ich debiutancki projekt, powiem że gra jest średnia a zakończenie daje radę i potrafi zaskoczyć.Mi ukończenie Outlasta zajęło około 4,5 godziny, przy czym przeczesywałem każdy zakątek i zebrałem prawie wszystkie notatki. Czy warto zagrać? Outlast ani nie grzeje ani nie ziębi. Jeżeli zagracie, to ok, a jeżeli nie, to w mojej opinii nic nie stracicie. Odemnie gierka dostaje 6 w skali 10-cio punktowej.

1% time in game playing
99% time in game searching the match with mate....



PLS. Repair this game, because this game is soo funny.

xDDDD

A kowal to...

Dodany do CD-Action

18 WOS: Extreme Trucker jest kolejną, siódmą odsłoną popularnej serii o wielotonowych ciężarówkach. Tym razem zostajemy przeniesieni z ulic miast ameryki do lokacji, w których musimy pracować w extremalnych warunkach. Czy jest to gra godna polecenia? Tego dowiecie się z poniższej recenzji.

W 18WOS: ET rozgrywka została całkowicie przebudowana i do granic możliwości uproszczona. Nie pokierujemy tutaj własną firmą, jak miało to miejsce dotychczas. Zapomnijmy także o tankowaniu naszego wechikułu. Przepisy drogowe nie istnieją, tak jak nie istnieją stróżowie prawa. Więc nagminna prędkość i jazda pod prąd jest na porządku dziennym. W grze tej nie odwiedzimy znanych miast Ameryki Północnej. W zamian dostajemy 3 mapy, tj. arktyczną alaskę skutą lodem i pokrytą śniegiem, gorącą i niebezpieczną Australię a także brazylijską junglę z drogami w wąwozach. Mamy te nie są szczególnie rozbudowane, fakt, są duże, ale większość mapy to proste drogi, które możemy pokonać z zamkniętymi oczyma.

Grafika nie zmieniła się w tej serii od czasów 18WOS: Haulin. Jeżeli chodzi o dźwięk, to niektóre dźwięki pochodzą jeszcze z 18WOS: Pedal to the Metal, więc 0 progresu od około 12 lat.

Sterowanie jest proste i intuicyjne, więc można to zaliczyć na plus dla tej produkcji.

18WOS: Extreme Trucker nie jest symulacją, a raczej grą zręcznościową z ciężarówkami w roli głównej. Wykastrowanie gry tej z elementów symulacyjnych obniża grze ocenę, tak samo jest w przypadku przestarzałych kwestii technicznych. Jednym słowem nie jest ona dobrą grą jak za tę cenę.

Battleroyale update...
Free to Play...
This game is dead...