Recent reviews by Arg0n

Pewnego razu podczas trwania nauczania zdalnego dowiedziałem się o tej grze przeglądając profile moich znajomych. Tytuł i grafika promująca to dzieło zaintrygowała mnie i postanowiłem zaspokoić swoją chęć zagrania w ten twór. Na początku ta gra wydawała się prostą dziecinną gierką ale tak nie było. Szybko zacząłem zauważać otaczające mnie informacje dotyczące wszystkich ludzkich problemów. Pierwszy problem zauważyłem przypadkiem naciskając lewy przycisk manipulatora stołokulotocznego. Ujrzałem zmiany tekstur, na podłożu zniknęło wiele roślin. Podejrzewam że autor utworu chciał zainterpretować w tym jak łatwo można zniszczyć przyrodę. Brak kwaitów oznacza brak pracy dla pszczół co skutkuje wyginięciem gatunku. Cóż po tym zdarzeniu wiedziałem, że to nie będzie zwykła przygoda. Latając nad zniszczonym podłożem postanowiłem polecieć wzwyż, ponieważ doszedłem do konkuzji, iż na placu nie ma już co robić. Nie jestem pewien czy ten moment dobrze zrozumiałem, ale chciałem podzielić się z wami moimi przemyśleniami. Sądze, że od czasu oderwania się od atmosfery nasz/a poratgonista/ka zapadła w wieczny sen będąc w stanie śmierci klinicznej i od tego czasu sterujemy jej duchem. Po osiągnięciu pewnej wysokości dojrzałem gwiazdy, które informowały nas, że nic nie znaczymy. Popatrz w gwiazdy są ich miliony tylko w naszej galaktyce a takich galaktyk są miliony. Zacząłem kierować się w stronę słońca. Po długiej tułaczce w zimnej, bezkresnej przestrzeni wiedziałem, iż jestem coraz bliżej. Dotarłem na księżyc i... Odbiłem się od niego. Tyle czasu poszło na nic? Ale czym jest nic? Zauważyłem w tym lekcje. Dążysz do pewnego wyznaczonego celu. Po wielu latach samodoskonalenia się myślisz, że jesteś w stanie osiągnąć swój wyznaczony przez siebie cel, a ten okazuje się wymykać się tobie z rąk, i dopiero na łożu śmierci uświadamiasz sobie, iż ten cel był wyimganowany, nieprawdziwy. Straciłeś całe życie szukając celu, który tak naprawdę nie istnieje. Tak samo jest z szukaniem celu w prawdziwym życiu. On nie istnieje. Na tym zakończyłem swoją podróż po tworze przesiąkniętym realizmem, ale czy na pewno? Została jeszcze kwestia naszej pszczoły. Sądze, że to człowiek w ciele zwierzęcia, który przemierza życie. I tym o to krótką recenzją (w istocie na pewno są rzeczy których nie dostrzegłem moim amatorskim okiem) kończę pisanie recenzji jakże zacnej gry. Polecam zagranie w nią i dostrzeżenie jej piękna. 11/10

Fajna gra tylko zakończenie troche zwalone