Senaste recensioner av L4NJ

Gerçekten aşırı kötü, neyi seçtiğinizin hiçbir önemi yok; anlamsız karşılıklar geliyor."Kendi çocuğun olsun istemez misin?" diyor,
"istemem," diyorum, "Aa ben de isterim kocaman bir aile," diyor. Hiç kimse mi bu muhabbetin sıkıcı olduğunu söylemedi? Zaten bütün konuşmalar içinde maksimum üç seçim oluyor onlar da fazlasıyla saçma. Seslendirmeler ayrı oyunculuklar ayrı kötü. Baştan sona amatör bir iş olduğu belli.

Profesyonel kick boksör ve bu sporun bir tutkunu olarak epey beğendim. Özellikle vuruş hissiyatı bence gerçekten tatmin edici ve yeterli doygunlukta. Diğer yandan, eklenmesi ve üzerinde çalışılması gereken kısımların olmasıyla birlikte kariyer modu da geldiğinde kesinlikle çok uzun saatler oynayacağım bir yapım olacak.

"Biliyorsun benim için önemli olan tek şey sadakatti. İnandığım tek şeydi... Artık değil, John."

Artık kovboyların o ışıltılı zamanlarının giderek geride kalmaya başladığı dönemlerde henüz ailesini yeni kaybetmiş genç Arthur, Dutch tarafından evlat edinilir. Ondan okumayı, yazmayı, at sürmeyi ve silah kullanmayı öğrenir. Tüm benliği ile yeni ailesine sadık kalır. Oradan oraya sürüklenerek hayatta kalmaya çalışır. Fakat bu koşturmaca ve hayatta kalma çabalarının arasında artık hayatın onlara göre bir yer olmadığını "Bizi istemeyen bir dünyanın hırsızlarıyız." sözüyle açıklar. Hayat, Arthur için giderek zorlaşır, amansız bir hastalığa yakalanır, aşık olduğu kadına asla kavuşamaz, babası olarak gördüğü ve sonsuz güven duyduğu kişi tarafından ihanete uğrar; her şeyden önemli gördüğü hatta tereddüt etmeden canını verebileceği çetesi bir bir dağılır; henüz aralarında aylardır bulunan birine karşı ölüme terk edilir. Yaşadığı haydut hayatı sebebiyle düzenli aile yaşantısına sahip olamaz; nadiren yanına gittiği ve son gidişinde eşi ve çocuğunun artık hayatta olmadıklarını öğrendiğinde yapayalnız kalır. Ne yaşarsa yaşasın bir çıkış yolu arar fakat hiçbir şey Arthur'un istediği gibi gitmez.

İlk kez, yayınlandıktan 1 sene sonra oynamıştım. O dönem yeni nesil bir sisteme sahip olmadığım ve yine o dönem bende güzel bir deneyim bıraktığı için tekrar oynamak istedim. Aradan geçen onca zamandan sonra hala çok güzel grafiklere sahip öncelikle söylemek istediğim bu. Özellikle fırtınalı havalar fazlasıyla güzeldi. Korsan teması, suikastçi teması ile uyuşabilen bi tema fakat bana kalırsa vasat bir hikayeye sahip. Edward sevdiğim bir karakter fakat harcandığını düşünüyorum. Mükemmel deniz sekansları olsa da genel olarak hikaye vasatı geçemedi benim için. Yapımın bir eksisi de her konuda çeşitliliğin yok denecek kadar az olması; düşman; silahlar, görevler. Düşmanlar aşırı kolay (oyun aşırı kolay sis bombası ile yüzlerce adamın içinden geçip hedefi öldürebilirsiniz uğraşmaya gerek yok). Silah çeşitliliği sıfır oyunun başında en güçlü kılıcı ve tabancayı alıp geriye kalan 35 saatte tek kılıç/silah değiştirmedim. Kıyafet konusunda da böyle pek fazla çeşit yok. Görevler aşırı ama aşırı sıkıcı özellikle abstergo ve takip görevleri. İlk oynadığımda ne kadar güzel anılar bıraksa da, yan görevleri ile saatlerce deniz savaşları yapsam da maalesef güzel diyemeyeceğim.

Söylemeden geçmemek gerek, Anne Bonny <3

İlk çıktığı zamanlar oynadığımda maalesef pek iç açıcı anılar bırakmamıştı. Fakat tekrar başına geçip oturunca, yıllar sonra aslında oyunu bitirmeyerek büyük bir hata ettiğimi anladım. Her ne kadar Fransa'ya gitmemiş olsam da tarihçiliğin verdiği araştırmacılıkla Fransız devrimini genel hatlarıyla biliyorum. Dolayısıyla oyun içerisindeki çevre, şehir düzeni ve halkın durumu gayet güzel yansıtılmış. Şu ana kadar oynadığım süre zarfında ana görevden çok yan görevlerle ilgilendim, hiç sıkmadılar. Hatta küçük hikayeleri olan yan görevler hoşuma bile gitti. Spontane gelişen ve halk için yaptığımız yardımlar daha farklı ve biraz daha fazla olabilirdi ama onlar da gayet hoş. Ana hikaye Rogue'un hemen bittiği yerden devam ediyor. Ana hikayede gelişen durumlar "bundan sonra ne olacak" algısı yarattığı için ana hikaye de gayet akıcı şekilde ilerliyor. Uzun lafın kısası ilk çıktığı dönemlerden kalan "acabalarınız" varsa bir kenara bırakıp şans verin, gayet keyifli bir yapım.

Oyun dünyasının ve Rockstar Games'in en bilinen karakterlerinden olay Max Payne, ikinci oyunun zaman çizelgesinin üzerinden 9 yıl sonrasını ele alırken; Güney Amerika'nın sayılı zenginlerinden olan Branco ailesinin özel korumalığını üstlenmesini konu edinir. Özel korumalığını yaptığımız ailenin üyelerinden birkaçının kaçırılması üzerine Brezilyalı çetelerle çatışmaya gireriz ve hikaye derinleşmeye başlar. Oyun içerisinde dikkatimi en çok çeken şey hikayenin güzelliği dışında; Payne'in yaşadığı bunalımları inanılmaz güzel anlatmaları oldu. Zira yaşadığı bunalımları izlerken gerçekten içiniz sıkılabilir fakat bu hikayeyi ne kadar güzel işlediklerinin bir göstergesi olması dolayısıyla oyunu sıkıcı değil güzel yapıyor. Oynanması gereken çizgisel TPS görünümünde saf aksiyon oyunu.

Berbat optimizasyondan mı bahsedelim, kocaman haritada hiçbir şey olmadan bomboş, söylenilen yere gidilmesinin ne kadar sıkıcı olmasından mı bahsedelim, konuşmaların asla bir Erzurumlu ile alakasının olmamasından mı bahsedelim, Ürünün isminin Erzurum olması ve tamamen o bölgede geçtiği iddia edilen bir oyunda -45 dereceler hatta -49 dereceler gördüm, sanıyorum ki Türkiye sınırları dışında da Erzurumlar var, bu sıcaklıkların başka bir açıklaması yok çünkü. Bilgisayar Mühendisliği okuyup ileride oyun sektöründe çalışmak isteyen ve yıllardır her türlü oyunu oynamaktan keyif alan biri olarak söylüyorum ki; Türk oyun sektörü, geliştirilen ürüne birkaç cami ve birkaç Türk bayrağı ekleyerek daha iyi konuma getirilmez. Tamamen pazarlama ile alakalı fakat iyi olmayan, daha çok uzun süre geliştirilmesi ve düzeltilmesi gereken bir ürün. Kimse kusura bakmasın hiç beğenmedim.

Roma İmparatorluğu döneminde geçen hikayemizde; o dönemin en önemli ve en sevilen generallerinden biri olan Leontius'un oğlu Marius'un nasıl intikam ateşi ile yandığını ve bu intikam için nelere katlandığını deneyimliyoruz.

(+) Tarih ilgi alanlarımdan olduğu için tarihi konu alan oyunları her zaman bir tık daha fazla sevmişimdir bu açıdan hikayesini beğendim.
Ben 6 saat gibi bir sürede bitirdim bir boss savaşında fazla bocaladım (anlamsızca) ama daha kısa sürede de bitirilebilir. Oynanış açısından birçok kişinin beğenmemesine rağmen savaşlarda düşmanlarımızı infaz ederken giren sinematiği ben çok beğendim, beni daha çok savaşın içerisinde hissettirdi.(İnfaz sinematiğini her zaman gerçekleştirmek zorunda değilsiniz kılıçla dümdüz kese de biliyorsunuz).
Grafikler çok güzel. 2013 yapımı olduğunu da hesaba katarsak hala güzelliğinden bir şey kaybetmemiş.

(-) Kamera açıları bazen inanılmaz sapıtabiliyor.
Düşman çeşitliliği çok az. Öyle ki; mekan değişse bile düşmanlar sadece miğferleri, zırhları değişiyor onun dışında her şeyleri aynı. Tüm oyun boyunca basit düşmanlarda 5 çeşit mevcut.
Bossların hareketleri çok kısıtlı, çok çabuk çözülebiliyorlar (benim gibi değilseniz bossların ikinci vuruşunda halledersiniz.)
Karakter gelişim ağacı bence çok daha dallandırılabilirdi. Çok çeşitli infaz seçenekleri getirilse çok daha güzel olurdu.

Genel olarak iki oturuşta bitirdim, çok keyif aldım. Tavsiye ederim.

Akdeniz'deki Secerral adasında yaşayan büyükanne ve büyükbabasının yanına tatile giden doğa ve hayvansever Alba, tatile geldiği adadaki vahşi yaşamı koruma parkına yapılacak olan Otel haberiyle yıkılır ve arkadaşı Ines ile otel inşaatını durdurmak için çalışmalara başlar.

Telefonundaki uygulaması ile adadaki her bir hayvanı taradığımız, gelişen ve gelişecek çeşitli olaylarla zarar görmüş hayvanları kurtardığımız, ada sakinlerinin tamamının çok duyarlı görünüp her nasılsa adanın sürekli kirli olması ve bizim o pislikleri temizlediğimiz, köprü, merdiven ve kuş yuvaları gibi çevredeki bilumum kırık dökük parçaları tamir ettiğimiz, müzikleri ve çevre sesleri ile dinginlendiğimiz ve huzur bulduğumuz, esasen doğanın korunması kapsamında herkesin ufak çapta bile olsa yaptıklarının bir şeyler değiştirebileceğini göstermeye çalışan oyundur.

Gayet keyifli zaman geçirdim, tavsiye ederim.

Florence, 25 yaşında, sıradan ve monoton bir hayatın içerisinde resim ve sanat tutkusu ile hayatta kalmaya çalışırken hayatını değiştirecek olan, kendisi gibi sanat tutkunu Krish adında çello sanatçısı ile tanışır. Hayatı bu tanışmadan sonra renklenmeye ve hareketlenmeye başlar. Oyun, bu olay örgüsünün her anını bizlere yansıtmayı ve hissettirmeyi başarabilmişler zira Florence'in hayatının monotonluğunu da, ileride yaşayacak olduğu atmosferleri de resmen yaşıyoruz.

Çizimleri, hikayenin anlatılışı, farklı oynanışı ve bence en önemlisi ve oyunda en beğendiğim nokta olan müzikleri ile benim için yarım saatlik muhteşem bir deneyim oldu. Büyük çaplı oyunların ardından dinlenmek, rahatlamak ve keyifli vakit geçirmek istiyorsanız kesinlikle tavsiye ederim.