Recent reviews by nehir

sevgili baldur's gate 3.

açıkçası bu oyunu çıktığı günden goty aldığı güne kadar hiç umursamadım. ilgimi çekmemişti, daha önce hiç crpg türünden bir oyun oynamamıştım ve hoşuma gideceğini düşündüğüm bir tür değildi. bu tarz izometrik rpgleri sıkıcı buluyor, ayrıca zorlanacağımı düşünüyordum ve baldur's gate 3 de bana farklı gelmiyordu. açıkça konuşacağım. bg3, türe olan tüm bakış açımı değiştiren bir oyun oldu. goty aldığı gecenin sabahı "bu neymiş ya?" diye merak edip oyunu tam fiyattan satın aldım ve parasının karşılığını kuruşu kuruşuna aldığımı düşünüyorum. baldur's gate 3, bırakın 2023'ün en iyi oyunu olmayı, gelmiş geçmiş en iyi oyunlardan bir tanesi.

dağınık olmasına rağmen bir bütün gibi hissettiren, mükemmel yazılmış ve tatmin edici hikayesinden tut, inanılmaz derinlikteki mükemmel ve farklı kişiliklere sahip companionlarından; sizi zekanızı kullanmaya iten combatından tut, tatlı zorluk seviyesiyle oyuna renk katan puzzlelarına kadar çok yönlü ve her yönü ayrı incelikle dokunmuş bir oyun bu. her yerinden emek akan ve mükemmel cilalanmış, gerçek bir oyun oynadığınızı hissetmenizi sağlayan bu oyun, bazı aaa rpg'lerine ders niteliğinde olmuş. larian'ın diğer oyunlarını da oynamak istemeye itti beni, ki crpg'lerden nefret eden birinin crpg'lere ilgisini körüklemek büyük bi' başarı olsa gerek.

oyunun en güçlü kısmı benim için hikayesi ve karakterleri. oyunu oynarken kaç noktada göz yaşı döktüm hatırlamıyorum bile. özellikle karakterler... karakter hikayeleriyle bu kadar ilgilenen ve karakterlerine bu kadar önem veren başka bir oyun oynamamıştım. her karakterin uzun questleri, mükemmel romance sahneleri ve iç burkan (ya da mutlu eden) harika sonları var. bu hikaye inanılmaz epik ve her sahnesiyle tüyleri diken diken eden türden bi' hikaye. oyuncuya kendini önemsetmeyi çok iyi başarıyor ve insan daha fazlasını istemekten kendini alıkoyamıyor... ben kendi run'ımda gale hariç herkesin sonundan memnun kaldım. bir oyunun hikaye ve karakterlerinin sonundan bu kadar tatmin olmuş şekilde ayrıldığımı hatırlamıyorum, baldur's gate 3 bu konuda da benim için ilk sırada. (':

oynanış kısmında ise oyun dnd 5th edition kurallarını baz alan sıra tabanlı bir sistem kullanıyor. sıra tabanlı dövüşü sevmiyorum ama dnd oynanışı beni her zaman çekmiştir, o yüzden oynanışın da her noktasında kendimi oyuna çekilmiş şekilde buldum. düşmana yaklaşmanızı gerçekten hesaplamanız gereken, pata küte dalamayacağınız bir oyun bu ve ben kolaylık seven birisi olmama rağmen bu durumdan zevk aldım. her dövüş çok tatmin ediciydi benim için. tabii ki bunda mükemmel boss savaşlarının faydası da var. peki ya o bossların müzikleri? raphael ile savaşırken orada oturup saatlerce müziği dinleyebilirdim.

bahsettiğim harika müzikler, oyunun sunumuna da bayağı katkı sağlıyor. kamera açılarından mimiklere, seslerden ses aktörlerinin performanslarına kadar her şey kusursuz ve oyunun sahnelerini etkileyici kılan bu. nightsong'un kurtuluşu, astarion'un malum sahnesi... uzun süre aklımdan silinmeyeceğine emin olduğum birçok an içeriyor bu oyun ve bu durumu son zamanlarda çıkan başka malum oyunlarla karşılaştırınca larian'ın ne kadar emek verdiğini ve ne kadar başarılı olduğunu bir kere daha görüyoruz. diyaloglar insanın içine işliyor. evet, bazen cümleler inanılmaz uzun oluyor ama akılda kalıcı anlar ve güzel sahneler için uzun diyaloglara katlanmaya değer, ayrıca dediğim gibi gerçekten hatırlanası ve eğlenceli diyalogları var oyunun. sıkıntı değil yani. karakterlerin ve oyun dünyasının canlılığını göstermek için güzel bi' yol.

oyunun yan içeriği de inanılmaz fazla bu arada. bunu yazmayı unutmuşum, kısaca bahsedeyim. oyun yan etkinliklerle beraber 100 küsür saatlik bir oynanış sunuyor ve bu yan etkinlikler klasik ubisoft tarzı rezil etkinlikler değil. en az ana görevler kadar uğraşılmış, eğlenceli ve kendini önemseten etkinlikler var oyunda, çoğu da eğlenceli olduğu kadar ödüllendirici ve deneyimin tam hissettirmesi için gerekli.

bu incelemeyi uzun tutmayacağım. oyunu yeni bitirdim, inanılmaz duygu yüklüyüm ve bu oyunun gelmiş geçmiş en iyilerden olduğunu düşünüyorum. bg3'ü oynamadan önce gönlüm goty için kesinlikle zelda'dan yanaydı fakat oyunun içinde geçirdiğim dolu dolu 85 saatte anladım ki, bg3 bu ödülü dibine kadar hak ediyor. uzun zaman sonra ilk kez bir oyunu bu kadar beğendim. içimde yavaş yavaş ölen "oyun ilgisi"ni tekrar dirilttiği için larian'a teşekkür ediyorum... demek sorun bende değilmiş, çıkan rezil oyunlardaymış. (:

kısacası, oyunu alayım mı diye arafta kaldıysanız hiç düşünmeden alın. önünüzde epik ve duygusal bir macera, görülmeye değer hikayeler var.

Hehehe thank you!

oyunu silin.

-daddy?
+what's wrong, ushio?
-where are we now? are we on the train now?
+y-yeah, we're on the train now.
-it's dark, is it night?
+yeah, its the middle of the night.
-i see, daddy. i love you.
+daddy loves you too, very much.

mük

steamdeck'in reklamı için çıkan küçük bir demo. keyifli bir oyun ama lore'u değiştirmiş olmaları hoşuma gitmedi, en azından yarım saat süren bir oyunda böyle büyük bir değişikliğe gidilmesi garip.

earthbound esintili indie rpg'ler zaten popülerken undertale'den sonra çok daha büyük bir ün kazanmışlardı ve etraf undertale'den izler taşıyan kalitesiz, özensiz indie oyunlardan geçilmiyordu. ayrıca gris gibi sanatlı ve derin olduğunu sanan sıkıcı ve içi boş yapımlar da limbo sayesinde patlama yaşamıştı. omori ise hem earthbound benzeri rpg, hem de ağır sanatlı bir oyun olması yüzünden hem dikkatimi çekmiş, hem de "acaba" dedirtmişti. şunu söyleyebilirim ki: oyun güzel.
headspace'de geçen sekansların yüzde 75'i filler olmasına ve oraların deli gibi baymasına rağmen omori'nin anlattığı, özellikle sonlara doğru zirveye çıkan güzel bir hikayesi, dinamikleri hiç de fena olmayan bir karakter kadrosu ve güzel twist'leri var. kayıp, depresyon, şizofreni, travma, affetmek ve affedilmek, yaşanan şeyleri atlatmak, intihar gibi hassas konuları güzel işleyen bir oyun omori. kesinlikle oynanır.
yine de boş uzatılmasa daha iyi olurmuş.

Yakuza 0 benim duygusal bağ kurduğum sayılı oyunlardan biri. Bu şaheseri henüz oynamadıysanız rahatlıkla söyleyebilirim ki oyun parasının hakkını fazlasıyla veriyor. Hele 15 TL'ye alırsanız hayatınızın en iyi yatırımını yapmış sayın kendinizi.

Oyun her anlamda çok başarılı fakat en vurucu noktası hikayesi. Evet, bu bir mafya hikayesi fakat herhangi bir oyunda görebileceğiniz en vurucu hikayelerden birine sahip olup hikayesini sizi asla sıkmadan akıcı bir şekilde, mükemmel pre-rendered ara sahnelerle destekleyerek anlatıyor. Bahsettiğim bu pre-rendered sahneler fazlasıyla başarılı ancak oyunun bu ara sahneleri sürekli kullanmadığını da belirteyim. Oyun, ana hikayesinin bir kısmını bu güzel ara sahneleri kullanarak, bir kısmını da visual novel tadında, animasyonları az olan oyun içi ara sahneleri kullanarak anlatıyor fakat buna bir süre sonra alışıyorsunuz. Tabii grafiksel bir düşüş de yaşıyor oyun içine geçince, çünkü oyun PS3'e de çıkmış bir oyun fakat gözünüze çok battığını düşünmüyorum bunun. Grafik takıntısı olan oyuncular için bile sorun çıkaracağını sanmıyorum. Oyunun bütçesi bir GTA kadar değil, oyun 20 dolardan satışta ve bu durum fazlasıyla normal. Her halükarda oyunun seslendirmeleri herhangi bir oyunda görebileceğiniz en iyi seslendirme olabilir. Japonca olması da buna katkı sağlıyor elbette. Seslendirmeler, herhangi bir ara sahnede, sahne çok duygusal olmasa bile duyguyu efsane veriyor ve bunun, oyuna hikayesini anlatması konusunda çok yardımı dokunduğunu düşünüyorum. Neyse, kısacası hikayenin sunumu da en az hikaye kadar efsane ve oyunun en güçlü tarafı olduğunu düşünüyorum. Kazuma Kiryu'nun gençliğini ve Majima Goro'nun nasıl "Mad Dog" haline geldiğini kim oynamak istemez ki?

Karakterler de oyunun hikayesine +5 puan sağlayan etkenlerden. Oyunun karakter kadrosu çok güçlü ve birçoğu gerçekten insan gibi hissettiriyor. "Kütük" denilen Kazuma Kiryu bile tanıdığınız birçok karakterden daha gerçekçi hissettiriyor ve hepsi iyi yazılmış karakterler. BU OYUNDA pek bir gelişim gösterdiklerini söyleyemeyeceğim fakat bu neredeyse tüm karakterlerin mükemmel ve akılda kalıcı olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Nishikiyama'dan Tachibana'ya, Kuze'den Nishitani'ye bütün yan karakterler en az ana karakterler olan Kazuma Kiryu ve Majima Goro kadar iyi hazırlanmış.

Ana karakterler demişken, evet, oyunda iki tane oynanabilir karakterimiz var. İkisi de birbirinden etkileyici olup ikisinin de hikayesi ayrı, haliyle iki karakter için de Kamurocho ve Sotenbori olmak üzere iki farklı şehrimiz var ama bu iki şehirdeki etkinlikler substory'ler dışında tamamen aynı (Bunun iyi mi kötü mü olduğu sizin karar verebileceğiniz bir şey, yan etkinliklere değineceğim.). İki karakterimizin her biri için 3 ana dövüş stili ve 1 gizli stil olmak üzere toplam 8 tane dövüş stili var ve bu oyun bu sayede oynanışta serbestlik konusunda güzel bir iş başarmış. Her stili oynaması ayrı keyifli, özellikle gizli stilleri. Bu gizli stilleri açmak için iki karakterimize özel eklenen iki ayrı minigame'i tamamlamamız gerekiyor: emlakçılık ve kabare işletmeciliği. Bu iki minigame'in kendi hikayeleri var ve oynanışa ayrı bir renk kattığını söyleyebilirim. Bu minigame'ler sayesinde "bir oyun alıyorsun, üç oyun geliyor" cümlesini kurmak bile mümkün. Majima Goro'ya özel olan kabare işletmeciliği benim için oyunu mükemmelleştiren etkenlerden biriydi. Bu minigame gerçekten oyundaki en özenle hazırlanan şeylerden biri ve beni asla sıkmadı, oyunun başında tek oturuşta 5-6 saat geçirmeme bile vesile oldu. Fazlasıyla kompleks olan bu minigame'i bir kere öğrendiniz mi bırakmak imkansız gibi bir şey. Diğer taraftan elimizde Kazuma Kiryu'ya özel olan emlakçılık var. Kamurocho'yu parsel parsel satın almak mükemmel bir his olsa da inanılmaz uzun bir bekleme süresi gerektiriyor. Yine de bu bekleme süresinden yararlanıp yan etkinlikten yan etkinliğe koşabilirsiniz.

Yakuza 0 yan etkinlik açısından görebileceğiniz en zengin ve dolu oyunlardan biri, belki de en zengini. Oyunda karaokeye gidip Judgement veya 24hr Cinderella gibi efsane şarkılar söyleyebilir, diskoda dans edebilir (Bu aşırı zor.), telefon kulübüne gidip kız tavlayabilir; bilardo, bovling, beyzbol oynayabilir veya video izleme yerine gidip softcore videolar izleyebilirsiniz (;. Daha sayamadığım birçok şey var ve bunlar sizin oyun zevkinizi arşa çıkaran etkenlerden biri. Bu tarz "eğlence" etkinliklerinin yanında substory dediğimiz yan görevler var. Hepsi eğlenceli ve ödüllendirici olduğu için yaptıkça yapasınız geliyor fakat bu yan görevlerin sunumu çok zayıf, seslendirme yok. Yine de bu, oyunu ve yan görevleri gömmek için bir sebep asla değil ve benim substorylerden aldığım zevki hiç baltalamadı. Oyunda 100 tane yan görev var ve hepsi çok tatlı, eğlenceli hikayeler anlatıyor. Michael Jackson'dan esinlenerek hazırlanan Miracle Johnson'a klip çekmesine yardımcı olmaktan bir turist kıza pizza taşırken pizzayı sıcak tutmaya çalışmaya kadar 100 tane özgün ve güzel yan görev var. Substory'leri oynamazsanız pişman olursunuz.

Müzikler de oyunun inanılmaz başarılı kısımlarından biri. Bir oyundaki en iyi ikinci OST'ye sahip bu oyunda hem dövüşlerde hem ara sahnelerde hem de yan görevlerde müzik öyle güzel, öyle yerinde giriyor ki, takdir etmemek elde değil. Oyundaki bütün parçalar çok başarılı ve aralarında, gün içinde dinlenecek şeyler de yok değil.

Uzatmadan, Yakuza 0 etkileyici ve güçlü bir karakter kadrosuyla muhteşem bir mafya hikayesi. Epiklik ile duygusallık dengesini en iyi kuran oyun bile olabilir. Ölmeden önce oynamanız gereken oyunlardan biri olduğunu düşünüyorum kesinlikle. Oyunu indirimden 15 TL'ye alabilirsiniz ve 100 saatlik bir oynanışla "Ne oyundu be." diyerek oyunu kapatabilirsiniz. Bu oyun bir başyapıt.

88/100

i'm going to kill you and all the cake is gone.

mük