Prīmā vice vīvō vērē
quia ego peccātor videō
nōbilitātem huius terrae
cui tantus honor datur; ideō,
opus noster maximus:
ad locum illum vēnimus
in quem ut homō ībat Deus.

Terrae pulchrae et dīvitēs,
sicut alibī vīdī.
Tū honor omnium eōrum es.
Tālia mīrācula hīc!
Ex Virgine nātus est
angelōrum omnium Rex.
Haec hominis cāra prex!

Hīc baptizātus est, Pūrus,
ut hominēs sint pūrī.
Ibi Dominus vēnditus,
ut servī sīmus līberī.
Aliōquin perditī fuerimus!
Avē, Hasta, Spīna, Crux!
Vae pāgānīs! Vōbīs vulnus!

Ad īnferōs dēscendit Fīlius
ex sepulcrō in quo positus.
Quia Pater comes illīus
aeternus est; et Spīritus.
Non dīvidentur; sunt ūnum!
Rēctiōrēs quam spīculum!
Sic appāruit Ābrahae iūdaeōrum.

Ibi Diabolum humiliāvit;
melius quam Imperātor pugnāvit.
Iter ad hanc terram fēcit.
Tunc dolor iūdaeōrum coepit:
Ēvāsit Dominus,
posteā appāruit vivus,
ex eōrum manibus trucibus.