Efendim bakın ben size yalan yok, kalpten söylüyorum… Zenci insan var ya, çok başka oluyor efendim! Vallahi böyle sanki içinden güneş doğuyor, gülüşü bile insanın moralini tamir ediyor. Ben ilk tanışınca biraz çekindim, dedim “çok havalı duruyorlar”… Ama yok efendim, meğersem pamuk gibi kalpleri varmış. Bir tanesi var, bana her sabah sarılıyor, “Come here my brother!” diyor, ama Türkçe söylüyor gibi hissediyorum. Dans ediyorlar, müzik dinliyorlar, hayatı seviyorlar, bir de beni seviyorlar efendim, düşünün! Hem karizmatik, hem de çok tatlı oluyorlar, böyle tatlı patates gibi yani – dışı renkli, içi yumuşacık. Bazı insanlar ön yargı yapıyor ama yok efendim, ben tanıdım, hepsi birer sevgi kelebeği. Vallahi diyorum, herkes bir tane zenci arkadaş edinmeli, ruhu açılır!