Recent reviews by KingVanilla

Diktatör rejimi devirmeye geliyoruz.
Hızlıca olumlu yönlerinden bahsedeceğim tabi ki bunu yaparken Far Cry 5 i göz önünde bulunduruyorum.
Küba esintisi doğal alanlar, renkli binalar, dönemi yansıtan arabalar, müzikler, diyaloglar ve karakterler ortamı keyifli hale getiriyor. Far Cry genel yapısı çok değişmese de birçok sıkıcı bulunan yönler değiştirilmiş veya iyileştirilmiş bunu çok çabuk fark edebilirsiniz.
Araç kullanımı ve araçlar iyileştirilmiş haritada araç kullanmak keyifli hale gelmiş. Etraftaki düşman olarak nitelenen npcler daha dengeli hale gelmiş cehennemi yaşatmıyorlar, aşırı saldırgan değiller. Silahlardaki hissiyat iyileştirilmiş ve anlamlı silah çeşitliliği sağlanmış.Kıyafetler kozmetik değişiklikler dışında bazı özelliklerde barındırıyor oyun tarzımıza göre tercih edebiliyoruz istersek görünüm olarak yine istediğimiz kalabiliyor. Bu özellikle birlikte loot yapmakta anlam kazanmış oluyor ayrıca kıyafet kombinasyonları için 4 ayrı slot bulunuyor istediğimiz zaman belirlediğimiz kombinasyonlara geçiş yaparak farklı oyun tarzları uygulamayı mümkün kılıyor. Şaşırtıcı birçok küçük detay eklenmiş bunun için ayrıca özen gösterildiği belli.

Olumsuz olarak npcler bazen görüş açısı kısıtlı olan noktalardan ateş edebiliyor, ilk aklıma gelen Crysis olmuştu oradaki kadar rezil bir durumda değil ama can sıkıcı olduğu kesin. Bazen yardımcı köpek ve ya kaplan her ne varsa yanınızda yolunuzu bloklayabiliyor özellikle kapalı ortamlarda.

Genel olarak Far Cry 5 in ilerisinde olduğuna eminim. Hatta bunu önce oynasaydım çıkarım yaparak Far Cry 5 i merak eder ve denemek isterdim.

Not: Grafik ayarları ve oynanış ayarlarıyla hatırı sayılır bir süre uğraşıp kendim için en uygun ayarı buldum denemek isteyenler buna dikkat etmeli..

Aheste aheste işleyen, mevzuların geniş geniş ele alındığı atmosferin içerisinde kaybolmak üzereyken ansızın patlayan bir mayın, "stimpak" kaçtaydı, "F5"e en son ne zaman bastıydım, önemli bir "loot" yapmış mıydım hengamesinden en son kayıtlı yere dönüp, bir daha asla aynı mayına denk gelmeden aynı lootu bulamadan oyuna devam etmek. Bu atmosferin mümkün olması ve gerçek açık dünya özgürlüğü fallout ismini ayrı bir yere koyuyor.

Tam anlamıyla bomba gibi bir oyun.
Eğlence arayan herkese tavsiye ederim.

Best 3d arcade fantasy sport game

Öncelikle iyi taraflarından başlayalım :)

Dedektiflik olayı oldukça keyifli, tanık olduğumuz olaylar, ipuçları, sorgulamalar vb. gibi araştırmalarımızdan elde ettiğimiz verileri kullanarak belli başlı çıkarımlar yapıyoruz. Sunulan veriler genellikle öylesine, gerekli-gereksiz şeklinde olmak yerine bizi kararsız bırakmak üzerine kuruluydu böylece vakalarda kararımı her zaman en sona kadar saklamam gerekti. Kimin suçlu olduğuna karar vermemiz gerektiğinde ise birkaç seçenek arasından seçim yapıyoruz ve suçluyu belirleme yetkisi tamamen bize ait. İpuçları direkt olarak suçluyu belirlemediği için masum birisini suçlayabiliriz bazen de gıcık olduğumuz birisini. :) Seçtiğimiz suçlunun illa ki ceza alması da gerekmiyor bağışlamak mümkün. Birisini suçlamadan önce elde ettiğimiz bilgileri işleyeceğimiz bir arayüz mevcut, bu arayüz üzerinden kararlarımızı veriyoruz, gayet kullanışlı olması sebebiyle oldukça beğendim.

Grafikler güzel, aksiyon kısımları biraz zayıf kalıyor ve tıklama olayına düşüyoruz ancak atmosferi tamamlayabilecek seviyede olduğunu söyleyebilirim.

Pek sevmediğim bulmaca çözme bölümleri oldukça hafifleştirilmiş yine de tahammül edemeyecekler için bulmacaları atlama seçeneği eklenmiş. Benim için oyunu sıkıcı yapması muhtemel olarak gördüğüm ipucu arama kısmı hala biraz sıkıcı ancak katlanılabilir seviyede.

Oynadığım ilk Sherlock Holmes oyunu ve Sherlock Holmes benim için efsane bir karakter değil, bunları göz önünde bulundurarak baktığımızda oyunu çok beğendim.

Her biri doğuştan savaşçı olan Bergson ailesinin kendine özgü aile kültürleri ve inançları çerçevesinde Morta' yı korumak adına aile için zorlu bir serüvene çıkıyoruz. Bizlere çok da farklı gelmeyen kavramlar üzerine kurulmuş hikaye de dünyamıza yabancı olan ancak hayal kurmayı sevenlerin bayılacağı bir kurgu dünyasına tanık oluyoruz.

Aile bireylerinin savaşçı olması hikaye dışında oynanışa da etki ediyor yani birden fazla Bergson üyesini kullanabiliyoruz. Karakterlerin farklı hikayeleri, geçmişleri ve gelecekleri olduğu gibi farklı yeteneklere de sahipler, her karakter yeni bir oynanış sunuyor.

Her defasında rastgele oluşturulan zindanlarda hikayeye katkı sağlayacak görevleri, Aile üyeleri arasından seçtiğimiz karakterle tamamlıyoruz. Karakterlerin kendine özgü yetenekleri ve oynanış tarzlarını zamanla seviye atlayarak yeni yeteneklerle şekillendiriyoruz. Her zindanda geçici olarak kazanacağımız ilave yetenekler de mevcut fakat bunlarda rastgele bulunabiliyor. Ayrıca zindanlarda topladığımız paralarla eve döndüğümüzde tüm aile üyelerine katkı sağlayacak geliştirmeler yapabiliyoruz. Hikaye anlatımı oyunun aralarına serpiştirilmiş olması, görevde başarılı olamasak bile ara sahne girmesi, ev halkının sürekli olarak birbirleriyle etkileşim halinde olması canlı bir atmosfer sunuyor.

Wolfenstein: The Old Blood, Blazkowicz'in The New Order'da Deathshead ile yüzleşmesinden öncesini anlatmakta olup, The New Order da ki hikayeyi beslemektedir. Konu olarak ilk oyuna dönük olması ve BJ'nin başından geçenler havasında bir anlatıma sahip olması birçok kişi tarafından ara oyun olarak nitelendirilmesine sebep olmuş olabilir, benim için de aynı görüş geçerli fakat Wolfenstein için hikaye bir amaç değil araç olmuştur düşüncesine sığınarak bu durumu hiç dert etmiyorum. Ara sahnelerin az olması ve olayın küçük bir zaman diliminde geçmesi oyunun konusunu olumsuz etkilemediğini düşünüyorum, kurgu olarak ilk bölümlerin düşük tempolu ve gizlilik üzerine olması bir anlığına böylemi gidecek korkusunu yaşatmış olsa da sonradan aksiyonun artması ve klasik bir aşırılık örneği sunması beklenileni karşılamayı başarıyor. Grafikler ve mekanikler genel olarak ilk oyun ile aynı görünse de bazı küçük iyileştirmeler yapılmış çok büyük bir fark yaratmasa da oynanış açısından olumlu olduğunu söyleyebilirim. Oyun kendi başına çok cılız kalmış olsa da "Biraz daha Wolfenstein!" talebini hakkıyla karşılıyor.

WOLFENSTEİN
The New Order, William Blazkowicz ile Nazileri darmaduman edebileceğimiz muhteşem bir FPS klasiği.

Oyunun öne çıkan ve öncelikli odak noktası olan oynanış tarzı oldukça keyifli, kullandığımız silahların bize sunulma biçimleri, ateşleme efektleri, aynı anda iki silah kullanmak, oyunun gerçeklik kaygısıyla boğulup kaybolmasının yerine kendine has bir oynanış yaratmasına olanak sağlamış ve ortaya çıkan sonuç oldukça tatmin edici.
Genel olarak çok dengeli oluşturulmuş bir oyun; tıpkı yıllarca aşina olduğumuz Hollywood aksiyon filmlerindeki gibi kalıplara dayanıyor. Bölüm tasarımları, bölümlerin uzunluğu, ne zaman farklı bir atmosfere geçileceği, ara sahnelerin ne zaman gireceği ve bizleri nasıl bir ruh haline yönlendireceği ustaca düzenlenmiş. Öyle ki Blazkowicz ne zaman sinirlenirse önümüze çıkanı vurabileceğimiz bölümler olduğu gibi kaygılandıran ara sahnelerin sonrasında gizlilik opsiyonu kullanabileceğimiz bir atmosferle karşılaşabiliyoruz.
Kafamıza kazınan ideal bir asker karakteri olan BJ, olması gerektiği gibi güçlü iradesi ve yüksek sorumluluk bilinciyle, herhangi bir zor durumda pes etmeyen, her düştüğünde kalkmayı bilen ve ilave olarak bir sonraki adımı intikam almak olan tükenmek bilmeyen bir aksiyon adamı olarak tanıtılıyor.
Sonuç olarak, kurgusal Nazi teknolojilerinin arasında aksiyonu sonuna kadar yaşayabileceğimiz FPS türünün vazgeçilmezlerinden biri diyebilirim.

Oyunda Ajan Carter olarak kendimizi uzaylı istilasının içinde bularak olaylara dalıyoruz. Olayları çözmek adına sağa sola koşturuyoruz ancak peşimizde her daim iki tane askerde götürüyoruz, XCOM'la aynı mantıkta bu askerleri yetiştirip, geliştiriyoruz. XCOM oynamayanlar içinde kısaca açıklayalım; basit bir level sistemi var ve yanımıza aldıklarımız exp kazanarak yeni yetenekler açıyor ki bu yetenek açma olayına ana karakterimiz Carter'da dahil. Karakterlerin yeteneklerini anlayarak mantıklı kullanırsak oyunu çok rahat tamamlayabiliyoruz, hikaye gelişirken çeşitli bölgelerde görevler yaparak yeteneklerimiz de gelişiyor bu şekilde hikaye çözüme ulaşıyor. Bölüm tasarımları oldukça güzel mekanlar birbirini tekrar etmiyor. Sıradan bir oyun değil sanki XCOM sevenlere özel gibi bir şey olmuş, içerisinde; taktik, aksiyon, hikaye gibi farklı seçenekler bir arada olunca birinin bile sevilmemesi oyunu oynanmaz hale getirebiliyor bu yüzden riskli bir oyun yaptıklarını düşünüyorum. Ancak oyuna kalitesiz gibi muamele yapmak haksızlık olur düşüncesindeyim.

İlk olarak ps' de şans eseri tanışma fırsatı bulduğum Medal Of Honor serisine nedense sorasında hiç dahil olmamıştım. Mazisine saygı duyduğum için bir süre kenarda beklettikten sonra nihayet fırsat buldum ve oyun bana çıkış yaptığı yıllarda keşke oynasaydım dedirtmeyi başardı.
Oynanış olarak, çıkış yaptığı yıllardaki aynı türleri arasında oldukça üst sıraları hakkediyor.
Vuruş hissiyatı ve fizik konularını eleştirenlerin karar vermeden önce aynı yıla ait oyunları bir tur atmasını ve sonra karar vermesini tavsiye ederim.
Yapay zeka konusunda da aynı şekilde o yılların teknolojisinden farklı bir şey bulmak mümkün değil ama en azından biraz da olsa yapay zekanın aptallığını saklamayı başarabilmişler.
Yeni bir heyecan arayanların umduğunu bulacaklarını sanmıyorum ancak bir şekilde Medal Of Honor serisine dahil olmak isteyenler için iyi bir deneyim olacağını düşünüyorum.