Recent reviews by Kaznodzieja

An excellent Portal mod fully parallel to Valve's quality.

Jeśli ktoś szuka dobrych puzzli, niech zacznie od drugiej części, potem przejdzie do jedynki, a dopiero na końcu do tej.

Ta część jest zdecydowanie najgorsza z całej serii (co jednak nie znaczy, że jest słaba).

Puzzli jest mniej i są dużo krótsze. Poziom trudności praktycznie nie istnieje, ponieważ poza podstawowym ustawieniem o obracaniu elementów, każde puzzle mają ich tyle samo (nie tak jak w dwójce, gdzie ich liczba wzrastała z każdą następną układanką). Do tego elementów jest po prostu mało, przez co wszystkie puzzle są bardzo proste, niewymagające i układa się je maksymalnie 15 minut (bez obracania elementów to 5-7 minut), kiedy to w dwójce przy niektórych trzeba było spędzić 40-50 minut.

Te nowe tryby to bezużyteczny zapychacz, byle tylko dodać coś nowego. W praktyce i tak da się układać tylko w trybie klasycznym, bo jest jako jedyny dobrze dopracowany i choć trochę angażujący. No właśnie, angażujący, bo tryby jeszcze bardziej ułatwiające układanie (jak np. dawanie seriami tylko 1/10 fragmentów) to już całkiem przesada.

Styl wizualny to już subiektywna kwestia. Tutaj zamiast witraży mamy po prostu zwykłe rysunki, które może i są piękne, ale odbiegają od szklanej koncepcji. Jak dla mnie dwójka była dużo ładniejsza. Podobnie animacje, muzyka i dźwięki są gorszej jakości niż w dwójce.

Na plus jest na pewno poprawione dopasowywanie się elementów oraz ich układanie na bocznym pasku, co często bugowało się w poprzednich częściach.

Mniej achievementów to też spora wada, a odznaki w samej grze to nie to samo, zwłaszcza kiedy niektóre są bezsensowne (jak np. ułożenie w mniej niż 7 minut niezależnie od ustawień, tzn. żeby ją zdobyć, gra po prostu wymusza układanie na łatwiejszym, gorszym trybie).

Gra na pewno na dużo mniej godzin układania niż dwójka.

Mimo to wszystko, nadal polecam – to ciągle świetna i relaksująca zabawa.

Jedna z najlepszych modyfikacji Portala, jakie wyszły do tej pory. Dobrze napisana fabuła, zabawne dialogi, świetnie zrealizowany voice acting oraz barwne postacie. Oryginalne i ciekawe zagadki, może trochę zbyt proste, ale nowe mechaniki to nadrabiają. Dobrze zbudowany świat, krajobrazy i niezła grafika. Kawał świetnie wykonanej roboty fanów.

The best psychological horror game I've ever played.

A great, short, well-crafted game. The puzzles are simple and quite original, although sometimes a bit tedious. The level of challenge isn't very high. The graphics are very pleasing to the eye. The writing is excellent. The story and soundtrack are masterpieces. This game has a wonderful atmosphere and a distinct indie vibe, incredibly charming.

Balatro is a roguelite card game that combines deck-building with poker mechanics. Your objective is to defeat enemy blinds by playing strategic poker hands and earning chips. To achieve this, you need to customize your deck using various card upgrades, build a deck of Jokers to enhance each hand, and create a variety of exciting synergies.

It's highly original and neatly designed concept! The immense diversity makes playing this game truly enjoyable.

And all of this in a magnificent audiovisual design, brimming with satisfying animations and beautiful pixel art graphics.

Another plus is the the immense amount of content for hours of fun. In just the free demo, I spent 10 hours, and the full version promises unimaginably more: 15 game modes, each with 8 subcategories, 150 special cards to unlock, and twice as many other items to unlock. And all of this is available on the first day of the game's release.

All of this makes this game an incredibly satisfying experience.

On top of that, a really attractive price!

P.S. Many people don't want us to know, but the true goal of the game is buying the Wheel of Fortune endlessly.
99% of Balatro players quit just before they hit something other than "Nope!" ...

Zestaw kilku różnych, prostych, ciekawych, zabawnych i oryginalnych zagadek opierających się na formacie labiryntu.
Bardzo przyjazna dla oka stylistyka.
Jak na całkowicie darmową grę, niespodziewanie przyjemnie spędzone pół godziny.

rel

https://store.steampowered.com/app/440/Team_Fortress_2/

To już 56 godzina bez Galaxy Life. Nie mogę sobie już z tym poradzić. Mój stan psychiczny jest w całkowitym pandemonium. Płakałem dziś do uśnięcia już 4 razy. Czuję się spareno... yy.. sporolo... eeee... sparanoizowa.. sparaliżowany, że galaktyczne życie może już nigdy nie wrócić. Życie Galaktyki jest jedyną rzeczą, która przynosi mi radość w tym okrutnym świecie od długiego czasu. Nie pozbieram się mentalnie ani psychicznie jeśli to zniknie, mój cały świat leży obecnie w gruzach. Wydałem ponad 30 000 zł na Galaxy Life tylko w tym tygodniu. Nawet kupiłem 50 000 zł w akcjach starlingów, ponieważ ufam Galaxy Life. Powiedziałem o tym mamie przez łzy a ona na mnie wykrzyczała, nazywając mnie nieudacznikiem i mówiąc, że używałaby antykoncepcji jeśli wiedziałaby co się stanie w przyszłości. Mimo wszystko, wyłączenie Życia Galaktyki ma na mnie pozytywne działania, pomimo całego agonalnego stanu, który to spowodowało. Moje IQ wzrosło o 40 punktów oraz zacząłem myśleć bardziej krytycznie. Gdy zobaczyłem białą (była blada jak moja twarz w tym momencie) stronę z napisem "server unreachable" zwymiotowałem, ciągle wracam do tego momentu myślami i nie mogę się odpędzić od tego obrazu pełnego goryczy. Mam tylko nadzieję, że wkrótce przywrócą Galaxy Life do życia. Nawet zacząłem się znowu modlić. Zacząłem modlić się do Boga, aby przywrócił Galaxy Life do życia. Przez ostatnie 2 dni przestudiowałem całą grekę, hindi i hebrajski. Właśnie ukończyłem wszystkie anujnavacany Buddy. Za chwilę zaczynam się uczyć arabskiego, by modlić się do Allaha. Mam nadzieję, że Galaxy Life wróci niedługo, nie wiem ile czasu mogę jeszcze wytrzymać...

Mijały kolejne godziny, kiedy to właśnie dostałem po oczach przebłyskiem światła, które niemal mi je przypaliło. Serwery galaktycznego życia właśnie zostały uruchomione. Na te informacje poczułem jakby całe życie nagle do mnie wróciło. Niestety są całkowicie zapchane... ponad 2 godziny zajęło mi patrzenie na fikuśny pomarańczowy ekran z napisem "Login Status... Loading...". Nie odrywałem od niego wzroku ani na chwilę, regularnie ponawiając próbę zalogowania. Przez cały ten czas nie mrugnąłem ani razu. Mój wysiłek nie poszedł na marne, właśnie dotarłem do kolejnego etapu... teraz bacznie obserwuje granatowy ekran z komunikatem "Warning! Server unreachable". Teraz jednak jest inaczej niż ostatnim razem, tym razem nie zwymiotowałem, ponieważ mam na samym dole mam przycisk "Reload". Klikam go fanatycznie za każdym razem kiedy się tylko ponownie pojawia po każdej kolejnej nieudanej próbie połączenia z serwerem. Nie spóźniam się nawet o ułamek sekundy. Na dole na zmianę wyświetlają mi się porady dotyczące gry. Jest ich około stu, przez ten czas udało mi się już je wszystkie nauczyć na pamięć. Od razu wiedziałem, że to tajny kod, próbowałem go rozszyfrować na wszelkie możliwe sposoby. W końcu mi się udało, to na prawdę był tajny szyfr wysłany nam przez starlingów, abyśmy wiedzieli co się dzieje. Zdanie, które zostało tutaj zaszyfrowane brzmi "Pomocy! Dorota Wellman zatkała nasze serwery, tunel czasoprzestrzenny i połowę galaktyki.". Na razie jeszcze nie jestem pewien co to dokładnie oznacza. Nie wiem jak długo jeszcze uda mi się wytrzymać. Nadal cały czas nie mrugam, nie jestem pewien czy to z powodu mojej fanatyki przyciskiem reload czy światła, które wypaliło mi oczy. Nie jadłem nic od kilku godzin, nawet nie wziąłem łyka wody, ale myślę, że głód i pragnienie niedługo znikną, powoli mój organizm staję się na nie odporny. Nie poddaje się, cały czas wierzę, że zaraz dostanę się do mojego galaktycznego życia, jest już na prawdę blisko... moja kolonia słodkich pomarańczowych stworków mnie potrzebuje... nie mogę ich zawieść... nie teraz... dotarłem już tak daleko...