“Bazen onlara imreniyorum,” diye fısıldadı Rand.
“Lordum?” diye sordu Flinn ona yaklaşarak. “Kamp halkı,” dedi Rand. “Onlara denileni yapıyorlar, her gün emir altında çalışıyorlar. Bazen, sıkı emirler altında. Ama emir altında olsalar da, bu insanlar benden daha özgür.”
“Siz mi Lordum?” dedi Flinn yaşlı parmağıyla köselemsi yüzünü ovalayarak. “Siz yaşayan en güçlü adamsınız! Siz ta’veren ’siniz. Desen bile sizin iradenize uyuyor bana göre!”
Rand başını iki yana salladı. “Öyle olmuyor Flinn. Oradaki insanlar, istedikleri zaman atlarına binip gidebilirler. Canları isterse kaçarlar. Savaşmayı başkalarına bırakırlar.”
“Zamanımda birkaç Saldaealı tanıdım Lordum,” dedi Flinn. “Beni affedin, ama aralarından herhangi birinin bunu yapacağından kuşkuluyum.”
“Ama yapabilirler, ” dedi Rand. “Bu mümkün. Bütün yasalarına ve yeminlerine rağmen, onlar özgür. Ben ise, dilediğimi yapabilirmişim gibi görünsem de öyle sıkı bağlanmışım ki bağlar etimi kesiyor. Gücüm ve nüfuzum kader karşısında anlamsız. Özgürlüğüm yalnızca bir yanılsama Flinn. Bu yüzden onlara imreniyorum. Bazen.”