आनी आतां तूं जड आनी दुख्खी जाला,वैभव आनी सपनांचें त्याग, २.
पूण म्हजे खातीर अपुरबायेचो प्रिय,आनी जितले काळोख तितलेच स्पर्श करपी.
तूं सोरो पियेता, तुजी राती अशुध्द,
वास्तवांत कितें आसा, सपनांत कितें आसा तें कळना,पूण त्रास दिवपी दोळे पाचवे.