Recent reviews by robotobibok

*Theres happy ending at the end of this review*

"Shootin-thru-walls 2", but this time absurdity is better.
My soldier was hiding in a building but got shot by enemy who was in same building but one floor below him. He was shoot through the floor.
My soldier crouching behind cover, full cover. Got hit 2 times in a row by enemy who is in front of his cover.

In brief, broken game with broken battle mechanics. In geo looks fun but i didnt played much (got frustrated by getting killed throuh cover, walls etc.

Haha! Little trick down here i've got for you. Possitive review and recommendation! But lets go:
Good thing about XCOM2 is that it frustrated me so much it pushed me (yet, not a big fan of mods) to play X-Piratez - mod or total conversion for UFO: Enemy Unknown or XCOM: UFO Defence in US.
This mod is in many ways better than XCOM2 - story and lore, missions, combat and its mechanics which differ a lot from standard xcom experience. I've spend weekend with this game and i think im maybe in mid-game or something. There are TONS of content in X-Piratez. Also worth to mention - game comes with lots of nudity which you can tune down with a mod. Like ive mentioned earlier, im not a fan of mods but X-Piratez while it can be conceived as 'joke game', it gives you kinky lore and story, very serious gameplay mechanics and often some nice tactical decisions when it comes to combat. There are few other surprises which X-Piratez has to offer - you just have to trick yourself into old graphics and UI ;)

| Szybka recka |
Za 70 złotych dostajemy pakiet dobrych rozkmin (imho gatunkowo to gra logiczna), soczystego gameplayu na wiele godzin oraz klimatyczną muzyczkę.

Factorio jest:

• dobrą grą do nauki myślenia analitycznego;
  
• angażujące w wyobraźni przestrzennej;
  
• topiące mózg;
  
• świetne by odpalić na godzinkę, dwie; Siedzę dzisiaj przy Factorio siódmą godzinę;
  
• lepsze od narkotyków! Na początku myślisz o Factorio. Później śnisz o Factorio. Ostatecznie postrzegasz świat realny w odniesieniu do Factorio.
  
  
  ps.
  Devsi i player base są cudowni <3

Ta gra jest cudowna. Jest w niej wszystko co tygryski lubią najbardziej:
- fazy żałoby;
- depresja;
- psychozy np. omamy słuchowe oraz te związane z czuciem własnego ciała;
- halucynacje;
- stygmatyzacja choroby psychicznej i nie przystosowania społecznego;
- trauma i inne.

Całość z ciekawie przedstawioną otoczką mitologii nordyckiej.

Gameplay jest 'taki se', system walki całkiem angażujący, fabuła za to jest przepięknie opowiedziana. Czasem potrafi powiać banałem, ale za chwilę potrafi z klasą z niego wyjść. Pełna symboliki podróż za ukochanym obiektem (w tym wypadku ukochanym mężczyzną).
W moim odczuciu gra jest mroczna w rozumieniu emocji jakie przeżywa nasza postać. Hellblade ocieka symboliką. Natrafimy tu na sytuacje/sceny które można interpretować na najróżniejsze sposoby, zaś ta wielowarstwowość 'tego co widzimy co widzi Senua' jest dla mnie największym atutem tejże gry.

Jest to dla mnie gra roku. Jest świetnie wyprodukowana, a mam tu na myśli dobra grafiki, wykorzystanie kolorów i światła. O dźwiękach nawet nie będę pisał bo samemu trzeba usłyszeć głosy które mówią Ci, że sobie nie poradzisz, albo że jesteś wytrwała, że tyle już zrobiłaś itd - psychoza na całego :) I tu dochodzę do tego co jest najmocniejszą stroną gry - autentyczne przedstawienie pewnych doświadczeń osób z 'diagnozą'. Wielki ukłon dla twórców, za widoczne duże zaangażowanie w przedstawieniu objawów z punktu widzenia osoby cierpiącej. Ukłon również za pojawiający się wątek wykluczenia Senuy.
Wszystko to troche blednie jako gra komputerowa, ale nie umniejszam tu ani troche fachowego podejścia do tematu, ani tego czym ta gra jest. Hellblade: Senua's Sacrifice wpada w moje TOP 10.

Jak grałem:
Niemógłbym polecieć ciurkiem niecałe 8h gry ze względu, że w fabule dzieją się rzeczy ważne i duże. Dozowałem sobie po 2h wieczorem, aby móc później spokojnie przemyśleć sobie część fabuły i pointerpretować to co widziałem. Był to również optymalny dla mnie czas na 'załapanie' Senuy, zempatyzowanie się z nią na poziomie realności tego co widzi i słyszy.

Polecam. 13/10 ;)

~ Unconscious Phantasies ~

[EN\PL]
Broken engine. Repetitive quests. Boring story and gameplay mechanics. Non immersive world(!) which looks more like one big hydepark of ideas than consistent postapo USA.

If you looking for deep world and interesting storytelling go play Fallout 1 or 2 and New Vegas, you can play them easly with walkthrough.

This game has no soul.


Zepsuty silnik. Powtarzające się zadania. Nudna fabuła i mechanika rozgrywki. Nieimersyjny świat(!jpd!), który przypomina bardziej - jeden wielki hydepark różnych pomysłów - niż spójne USA post apo.

Jeśli szukasz spójnego doświadczenia, ciekawego świata i głębokiej fabuły, zagraj w Fallout 1 lub 2 i New Vegas, możesz w nie łatwiej zagrać z solucją.

Ta gra nie ma duszy.

A co ty tutaj robisz? Jeszcze nie kupiłeś Subnautiki? ;)

Gra jest piękna i tylko czeka byś ją człowieku zaczął ekplorować!

Have fun!

Theme Hospital w nowych szatach.
Pokusze się o stwierdzenie, że gameplay w TPH w porównianiu do TH jest identyczny ale lepszy. Pierwsze 3 poziomy mogą powiewać nudą i poczuciem, że gra nie wiele nam już ma do zaoferowania. Ów myślenie zmienia się im więcej czasu spędzimy z grą. Stopniowo pojawiają się nowe mechaniki które pomagają nam w rozwoju szpitala, ale w przypadku TPH (w TH w sumie podobnie) im więcej tym ciężej - co jest oczywiście plusem i całą smietanką gry!
Z racji, że jest to tylko krótka notka/recka, nie wyrażę całego entuzjazmu i pozytywnych emocji jakie odczuwam w stosunku do TPH. Podszedłem do tego tytułu z nostalgią, a otrzymałem nostalgie i bonus swierzości w starej mechanice. Tak się robi gry Panie i Panowie. Nie jest to tytuł który podbije serca milionów współczesnych graczy, ale dla niektórych może okazać się ważna jak by-pass w chorobach wieńcowych ;). Ocena: 6/6.

Start! Lece z banałem - gra kultowa. Ok. Może jakieś szczegóły? Lecimy dalej.
W roku 1994 wychodzi fpp z elementami rpg w którym można robić takie cuda jak: podnieść ludzką czaszkę(!) rzucić nią albo zachować sobie na pamiątke. Skakać. Pochylać się i ustawiać swoje ciało w różnych dziwnych pozycjach. Rozwijać postać poprzez znajdowanie upgradów/implantów. W dzisiejszych czasach jest to raczej standardem, ale w 1994 np. taki Doom 2 takich bajerów nie miał.
Poza bieganiem po stacji przyjdzie nam poruszać się po cyberprzestrzeni. Abstrahując od mechaniki i wykonania sieci - świetnie wpasowuję się w świat System Shocka i klimatu walki ze sztuczną inteligencją.
Postaram się teraz opisać pokrótce mocne strony gry (słabych nie będzie;) ):
Design stacji/struktura map - zawsze miałem wrażenie, że jest to mocna strona SS1. Nie raz błądziłem po labiryncie korytarzy, uczucie lęku przed, i paniki na Maintenance Level. Poziomy wydawały mi się logiczne i przemyślane, z drugiej strony czułem ich surrealizm (szczególnie poźniejsze poziomy, zmodyfikowane przez SHODAN).
Historia - nie banalna, opowiadana przez znalezione audiologi, zapiski na kartkach, zapiski na scianach, otrzymane emaile etc.
Immersja - w SS1 widze to wszędzie: w poruszaniu się postaci, w strukturze map, w grafice (dość umowna, ale na tyle czytelna, że wyobraźnia pomoże Wam dopowiedzieć ocb), w muzyce - czy wiesz, że w tej grze wchodząc do windy słyszysz 'elevator music'?, dzwięki - szczególnie niektórych broni, ale również emaile od SHODAN i logi załogi.
Kultowy głowny zły? Checked ;)

SS1 jest grą szczególną. Subiektywnie jest to dla mnie gra wszechczasów. Kamień milowy jeżeli chodzi o prowadzenie fabuły oraz immersje. Niestety gdzieś zaginęła pod takimi tytuałami jak Doom czy Duke Nukem które w tamtych czasach były popularniejsze.
Ludzie podobno grywają jeszcze w SS1 - i nie nostalgicznie, ale jako uzupełnienie wiedzy na temat gier komputerowych, co mnie jako fana System Shocka bardzo cieszy :)

Nie jestem fanem 'scrollowanych beatem upów'. Jednakże jestem fanem zwariowanych produkcji w szczególności Zeno Clash 1 i troszkę mniej następnej drugiej części. Uwielbiam pomysłowe arty studia ACE Team, fajną muzykę która za szybko się nie nudzi, specyficzny dubbing. Ich twórczość wyróżnia się na tle innych nisko jak i wysoko budżetowych produkcji. Jak do tej pory każda ich gra była przygodą w którą leciałem bez opamiętania, nie zważając na niski budżet wykonania czy pewne niedociągnięcia.
Tak jak w przypadku Zeno Clash tak i tutaj znajdziemy dziwne postacie np. Paw-spartanin, Ognista mumia, Driada, Akrobatyczny błazen, Drzewo-golem, Diabeł ze skrzypcami etc. którym można (niemal już tradycyjnie) jak przystało na produkcje ACE'a, obić rzęsiście mordki/tyłki. Dodatkowo w drodze w głąb snu oprócz mordobicia, przyjdzie nam przeskakiwać, wskakiwać, odskakiwać od różnego rodzaju przeszkadzajek (generują się one losowo i czasem ich rozstawienie jest dziwaczne bądź śmieszne). Na tym mniej więcej polega ów gra - trochę skakania, sporo lania, a wszystko to przyprawione Chilijskim folklorem.
Zachęcam do odkrywania sennego świata Abyss Odyssey :-)

Czy polecam Brutal Legend ? Jasne że tak! Napisanie recki tej gry uważam za nie małe wyzwanie, ale co tam... lecimy!
Brutal Legend oferuje ciekawe rozwiązania dotyczące samej rozgrywki, z (niestety) ich topornym wdrożeniem. Zadania pchające z początku całkiem angażującą fabułe włącznie z jej rozwojem stopniowo zaczynają nudzić. Całe szczęście gra nabiera rozpędu, misje stają się konkretniejsze, a 2 czy 3 ostatnie są dosyć trudne co zmusiło mnie do innego podejścia/taktyki w kontekscie walki z przeciwnikiem. Ble ble ble.
Coś co jest niepowtarzalne, co wyróźnia ją spośród innych produkcji to klimat. A na niego składa się głównie fantastyczny soundtrack mniej lub bardziej metalowy ale ciągle metal. Dochodzi do tego szeroko pojęty art gry tj. sceneria, dialogi, postacie etc które dla 'wtajemniczonych' będą znajome. Brutal Legend bombarduje nas takim 'epickim' klimatem, po wyłączeniu gry jeszcze przez parę dobrych chwil muzyka dudniła w sercu, w głowie zaś miałem obrazy wydażeń które miały miejsce w tym fantastycznym świecie. Na koniec nawiązując do gry: może kiedyś tam jeszcze wrócę, może w drugiej odsłonie?

Havent played SS2 yet? Shame on you. Sci-fi horror first person shooter with great ambient and drum'n'bass music, well designed levels. Story will suck you into space. I hated this game in 1999, now once year or two i have to play it again. Recommended to Dead Space fans, old school gamers. REMEMBER CITADEL