Disco Elysium, rol yapma oyunları arasında yerini kazımış ve özgün bir deneyim sunan nadir yapımlardan birisi. Oynadığım en iyi kitap derken kelime oyunu yapmıyordum, oyun tam anlamıyla interaktif bir kitap gibi. Günümüzde ve geçmişte var olan rol yapma yapımlarında her zaman bir çeşit aksiyon sistemi varken Disco Elysium'un oyunun yapı taşı olmuş bir aksiyon sistemi yok. Bir dedektifi oynuyorsunuz ve gerçek hayatta da bir dedektif ne kadar çok insanlarla etkileşime giriyorsa siz de o kadar çok insanlarla etkileşime giriyorsunuz. Diyaloglarında işlediği felsefik ve psikolojik unsurlar olsun, mizahı olsun kesinlikle bir rol yapma başyapıtı, kitap olsaydı eğer eminim en sevdiğim kitaplardan birisi olurdu.


Disco Elysium'un bir rol yapma oyunu olarak en güçlü kozu kesinlikle derin ve karmaşık hikayesi. Oyunda hafızasını kaybetmiş bir dedektif olarak oynuyoruz ve kendimizi bir cinayet soruşturmasının ortasında buluyoruz. Soruşturma boyunca karakterimizin geçmişi ve kişiliği yavaş yavaş açığa çıkıyor ve bu süreçte yeni tanıştığımız partnerimizle, karakterimizle aynı anda tanışıyoruz. Her ne kadar oyun bize kendi karakterimizi ''tam anlamıyla'' oluşturma imkanı sunmasa da ve hazır bir karakteri kontrol ediyor olsak da oyundaki bütün karakterlerin işleyisi hikayeye o kadar güzel yedirilmiş ki açıkcası ben sıfırdan bir karakter oluşturmadığıma bile memnunum diyebilirim. Bu adam aynı ben.


Oyun içerisinde yaptığımız bütün seçimler oyuna farkedilebilir bir etki bırakıyor. Özellikle diyaloglar sırasında söylediğimiz şeyler karakterimizin dünyadaki varlığına ve insanlar tarafından nasıl gözüktüğüne büyük ölçüde etki ediyor, yani çocuk döverseniz kesinlikle sonuçları oluyor :D Daha önceden de belirttiğim gibi oyun aksiyon unsurlarından ziyade diyalog unsurlarına odaklanıyor ve karakterimizin gelişimi, seçimlerimizin dünyaya yön verişi büyük ölçüde karakterimizin sahip olduğu özelliklere dayanıyor. Karakteriniz isterseniz bir aptal birisi, isterseniz çok zeki birisi, sakar birisi veyahut kabadayı birisi olabilir. Ya da benim gibi hep depresif dedektifi oynarsınız orası size kalmış :D



Oyunda yazı dışında pek başka bir şey olmadığından ötürü aslında oyunun işleyebilmesi için bu kategoride çok güçlü olması gerekiyor, ve Disco Elysium güçlü olmayı bırakın kendine has çok özgün bir sanat tasarımına sahip. Oyunun dünyası oldukça detaylı ve atmosferik, mekanlar arası atmosfer değişimi o kadar içine çekiyor ki insanı bi içiniz hoş oluyor mekandan mekana atlarken. Sanat tarzı, retro ve modern tekniklerle harmanlanmış ve nereye giderseniz gidin her karesi bir tuvali andırıyor. Seslendirme zaten muhteşem ve oyunun en iyi olduğu yanlardan birisi. Seslendirme performansları o kadar iyi ki en önemsiz karakter bile bu dünyada var olan gerçek bir insanı andırıyor size. Müzik de aynı şekilde kalitesiyle ön plana çıkıyor ve atmosfere büyük ölçüde katkı sağlıyor.


Mekanik olarak, bahsettiğim gibi vurdu kırdı yok. Oyunun bütün mekaniği ekrandakini okuyup cevap vermek. Böyle diyince belki size çok sıkıcı gözükebilir fakat diyalog mekanikleri sıradan rol yapma oyunlarında bulunan beceri tabanlı diyaloglar olsa bile karakterimize atadığımız ve oyun boyunca geliştirdiğimiz bu beceriler belki de aklınızdan asla geçmeyecek ve sonuçlarını asla tahmin edemeyeceğiniz diyaloglara çıkartıyor bizi. Her oynadığınızda farklı bir oyun oynuyormuşsunuz gibi hissettiriyor. Diyaloglarda yaptığınız seçimlerle her adımda hikayeye dahil oluyorsunuz ve her bir kararın önemli olduğunu büyük ölçüde hissediyorsunuz.


Disco Elysium, son zamanlarda ve belki de (bilmiyorum gelecek bize ne getirir fakat bunu söylerken çekinmiyorum) bütün zamanlarda(? anladın sen) oynayabileceğiniz, en derin ve diyalog açısından en kapsamlı rol yapma oyunu. Anlatış biçiminin eşi benzeri olmayışı şu zamana kadar oynadığımız bütün rol yapma oyunlarından ayırmaya yeter de artar bile. Psikolojik tonları, felsefik temaları ve mizahı olsun bence bu yapım sadece bir oyundan daha fazlası. Edebi ve sanatsal açıdan oyun dünyasında var olan en özgün yapımlardan birisi ve kesinlikle denemeniz gereken bir yapım.