Εγκατάσταση Steam
Σύνδεση
|
Γλώσσα
简体中文 (Απλοποιημένα κινεζικά)
繁體中文 (Παραδοσιακά κινεζικά)
日本語 (Ιαπωνικά)
한국어 (Κορεατικά)
ไทย (Ταϊλανδικά)
Български (Βουλγαρικά)
Čeština (Τσεχικά)
Dansk (Δανικά)
Deutsch (Γερμανικά)
English (Αγγλικά)
Español – España (Ισπανικά – Ισπανία)
Español – Latinoamérica (Ισπανικά – Λατινική Αμερική)
Français (Γαλλικά)
Italiano (Ιταλικά)
Bahasa Indonesia (Ινδονησιακά)
Magyar (Ουγγρικά)
Nederlands (Ολλανδικά)
Norsk (Νορβηγικά)
Polski (Πολωνικά)
Português (Πορτογαλικά – Πορτογαλία)
Português – Brasil (Πορτογαλικά – Βραζιλία)
Română (Ρουμανικά)
Русский (Ρωσικά)
Suomi (Φινλανδικά)
Svenska (Σουηδικά)
Türkçe (Τουρκικά)
Tiếng Việt (Βιετναμικά)
Українська (Ουκρανικά)
Αναφορά προβλήματος μετάφρασης
Na een half uurtje kwam het voorgerecht, de escargots waren goed gaar maar zwommen werkelijk in de kruidenboter, bovendien smaakten ze een beetje naar aarde. Het leek erop dat ze tweede keus exemplaren op de kop hadden weten te tikken en de ietwat vergane smaak probeerden te verbloemen met de kruidenboter.
Als dessert viel de keuze op de bananenbavarois met aardbeiensaus. Geen op- of aanmerkingen hier. Wel begon het gezelschap naast ons steeds luider te praten en ook mensen aan andere tafeltjes lastig te vallen. We kregen de indruk dat het om een stel sujetten van bedenkelijk allure waren omdat het gesprek aan het begin van de avond al ging over de kunst van het stelen van koper en daklood. Uiteindelijk ging het personeel er na lang aandringen (ook van andere tafels!) iets van zeggen en stapte de groep gelukkig onder luid protest op.