安裝 Steam
登入
|
語言
簡體中文
日本語（日文）
한국어（韓文）
ไทย（泰文）
Български（保加利亞文）
Čeština（捷克文）
Dansk（丹麥文）
Deutsch（德文）
English（英文）
Español - España（西班牙文 - 西班牙）
Español - Latinoamérica（西班牙文 - 拉丁美洲）
Ελληνικά（希臘文）
Français（法文）
Italiano（義大利文）
Bahasa Indonesia（印尼語）
Magyar（匈牙利文）
Nederlands（荷蘭文）
Norsk（挪威文）
Polski（波蘭文）
Português（葡萄牙文 - 葡萄牙）
Português - Brasil（葡萄牙文 - 巴西）
Română（羅馬尼亞文）
Русский（俄文）
Suomi（芬蘭文）
Svenska（瑞典文）
Türkçe（土耳其文）
tiếng Việt（越南文）
Українська（烏克蘭文）
回報翻譯問題
Oita, Japan 
Dalsze opowieści będą o transakcjach w sektorze królów. Więc Beliar nie znosił widoku światła i niszczył wszystko, co Innos stworzył. Ujrzał wtedy Adanos, że w ten sposób nic nie może istnieć na świecie: ani jasność, ani mrok. Stanął więc między swymi braćmi i próbował pojednać ich ze sobą. Jednakże bez skutku. Ale tam, gdzie stanął Adanos, ani Innos, ani Beliar nie mieli żadnej władzy. W miejscu tym ład i chaos współistniały w harmonii. Tak oto powstało morze, a z morza wyłonił się ląd, a na lądzie powstało wszystko, co żywe: rośliny i zwierzęta, wilki i owce, a na samym końcu powstali ludzie. Adanos cieszył się ze wszystkiego, co wówczas powstało, a swą miłością darzył jednakowo wszystkie rzeczy. Ale gniew Beliara był tak wielki, że przemierzył on całą ziemię, by znaleźć bestię.