Steam Community

nox

𝗔𝗱𝗮𝗺 𝗞.

Krakow, Poland

Level

Years of Service

1,050 XP

steam_0:1:18273
no trade !

dc nox [discord.gg]

Gates Of The Abyss

[soundcloud.com]

Gates Of The Abyss

[open.spotify.com]

Imersions
Half-Life in 20:41
ShippingNews
Nim wstanie świt
AkiraYamaoka
KULT
Vertigo
BrainStrom
Prokofiev
R.E.M
DarkAmbient
Amazing [www.projectyose.com]
Woz not woz
Cowboy Bebob
Uomo Tigre
City of gold
Grimes

Best frends - AerO, Nex^, Rodzyn, TerroR, Jacuś, Mako
Spec PC -

CPU - i9 10850K
GPU - RTX 3070
MB - MSI MAG Z490
RAM - 16GB 3000Mhz
HDD - SSD 960 EVO M.2
Keyboard - Corsair K95 RGB
Mouse - Zowie ZA13 White
Monitor - Dell UP2716D
Micro - Novox NC-1

View more info

Currently Offline

1 game ban on record | Info

840 day(s) since last ban

Profile Awards 4

Badges 74

dA-KINGZz/>

19 Members

KRAKOW

659 Members

Indium.pl

89 Members

Friends 385

611

StrozeR
Offline

176

Seftox
Offline

125

Kandaon
Offline

120

cherry
Offline

113

twitch.tv/meowdrugs
Offline

106

☆ KocuR ☆
Offline

Screenshot Showcase

Cyberpunk 2077

+ 429

Favorite Game

Borderlands 2

433

Hours played

Achievements

Blue Claptrap

200 XP

Achievement Progress 58 of 75

+53

Screenshots 38 Review 1

Rozełkała się jesień łzami dżdżu mętnemi,
W mgle zdrętwienia śpią mroczne, zasępione łany…
Ucichło we mnie wszystko, padło w mrok podziemi.
Drzwi, co w świat czucia wiodą, głucho się zawarły,
Jestem jak serce gwiazdy wystygłej, umarłej,
Gdzieś dawno przed tysiącem wieków zapomnianej.

Na rany duszy kładzie mgła wilgotne płótna,
Co koją ból. Usnęła pamięć i sumienie.
Jest mi, jak gdyby nigdy troska ni myśl smutna
Nie była duszy biczem ni ogniem, co pali.
Dobrze jej w znieczuleniu… Niech śpi! Ból hen — w dali.
Niechaj nie wstaje słońce — bo cichsze są cienie…

A teraz tylko cienia pragnę, tylko ciszy,
By się nie zbudził potwór ciemny i ponury,
Co duszy mej widnokrąg zaległ. Gdy usłyszy
Dźwięk, gdy go zbudzi blask, zwraca swe lice
Ku mnie i z oczu krwawych ciska błyskawice,
Śmieje się gniewnie, jakby grzmot przebiegał chmury.

Woła szyderczo, świecąc ślepi szkliwem białem,
Żem grzechy swe, miast zabić, stroił w tęcz odzienie,
Ze miałem iść przez ciernie, a ja — tchórz — zostałem,
Żem wielkich pragnień ptaki zabił podłą dłonią,
Co wyrzut mają w oczach, mrąc, lecz się nie bronią…
Niechaj nie wstaje słońce — bo cichsze są cienie

Teraz śpi potwór. Jesień płacze łzy mętnemi,
W mgle zdrętwienia śpią mroczne, zasępione łany…
Ucichło we mnie wszystko, padło w mrok podziemi.
Drzwi, co w świat czucia wiodą, głucho się zawarły.
Jestem jak serce gwiazdy wystygłej, umarłej,
Gdzieś dawno przed tysiącem wieków zapomnianej.