Nie wiem jak mam opisać, jak bardzo rozczarowany jestem. Z Dawn Of War'em spędziłem pół życia. W świecie WH40K jestem zakochany. Czytałem książki, malowałem figurki, przeżywałem każdą chwilę w innych tytułach z tego uniwersum. Kiedy dowiedziałem się, że ma wyjść część III, nie mogłem poskromić radości. Potem rewelacyjny trailer... Jeszcze więcej napięcia i oczekiwania. I nareszcie premiera. I dopiero dziś, kiedy już większość błędów zdążyłem zapomnieć czy wybaczyć, mogę napisać cokolwiek... I nie są to dobre słowa...

Z założenia miało być idealnie. Bierzemy najlepsze rzeczy z I i z II, łączymy je i wychodzi III. Najlepsza z całej serii. Generalnie widzę te rzeczy, które zostały wzięte z poprzedniczek. Jednak moje pytanie jest takie: czemu wzięli same złe?

To co zauważyłem już podczas pierwszej rozgrywki: kolory i animacje. Jest 41 tysiąclecie... Galaktyka pogrążona w wojnie... Ludzkość zepchnięta do defensywy... Z każdej strony zagrożenie... Orkowie... Nekroni... Tyranidzi... Chaos...... Ale widocznie to wcale nie jest takie złe, skoro wszystko malowane jest pięknymi nasyconymi, cukierkowymi wręcz, kolorkami. Tym barwom prędzej do My Little Pony niż do wszechświata ogarniętego wojną! Jakby tego było mało - Gabriel Angelos - mistrz zakonu Krwawych Kruków, zakuty w zbroję terminatora, poruszając się rzeczywiście podskakuje, jak kucyk na łące! W poprzednich częściach każdy krok Terminatora było czuć. Poruszali się wolno i systematycznie. Jak chodzący czołg. Tutaj Gabriel skacze sobie po polu bitwy jakby szykował się do roli w jakimś balecie... Hej! Hopsa!...

Ok. Ktoś powie: "no ale przecież liczy się rozgrywka a nie kolory". A ja odpowiem: "w sumie masz rację. Jeżeli rozgrywka jest dobra to ratuje wszystko". Ale nie jest. Dostępne są tylko 3 rasy. Przypomnijmy: Dawn Of War - 4 rasy + Winter Assault = 5 ras + Dark Crusade = 7 ras + Soulstorm = 9 ras. Dawn Of War II - 4 rasy + Chaos Rising = 5 ras + Retribution = 6 ras. Ok. Mają jeszcze czas na zrobienie dodatków, ale, "na powitanie", ras i tak jest mniej (mniejsza różnorodność podczas samej gry). Dodatkowo III nie przyjęła się tak dobrze jak I (95% pozytywnych głosów) czy II (86%) - 50%. W związku z tym nie wiadomo czy dodatek nawet się pojawi.

Ok. Mniejsze zróżnicowanie już jest. Idziemy dalej: Wybrańcy Imperatora, Kosmiczny Marines... Padają jak muchy. Nawet Eldarzy (niby najsłabsza rasa pod względem wytrzymałości), żyją dłużej. Ba! To najsilniejsza nacja w grze! Rozumiem, że są na bardzo zaawansowanym stopniu technologicznym, ale przecież, gdyby nie mieli słabych stron, to nie byliby na wyginięciu. Tutaj gra Eldarami to praktycznie pewna wygrana. Rzeczywista sytuacja z oryginalnego WH40K (figurkowego i książkowego), nie jest odwzorowana w najmniejszy sposób. W związku z tym: gra się zwyczajnie źle, ponieważ jedna nacja jest "OP" i miecie resztę.

Jakby tego było mało: leży też techniczny aspekt tytułu. Niezliczone ilości razy wywalało mnie do pulpitu albo po ukończeniu misji nie ładowało się menu. Po każdej misji więc modliłem się, żeby tym razem się udało. Udawało się (na oko - nie robiłem tu żadnych specjalnych obliczeń) w 10%.

Na koniec, czysto subiektywnie, muzyka była całkowicie nijaka. Motyw przewodni z części pierwszej pamiętam do dziś. Niektóre utwory z II także. Jednak z części trzeciej nie pamiętam nic.

Niestety... Z bólem... Jako wieloletni fan serii, muszę wystawić mojej ulubionej marce łapkę w dół. Bardzo mi przykro, ale w to zwyczajnie nie da się grać.