Nemesis 님이 최근에 작성한 평가

My first & last Early Access game purchase ;)
At least developers taught me how to be cautious.
Never again.

Historia przedstawiona w „The Wolf Among Us” to nic innego jak prequel świata stworzonego przez Bill’a Willingham’a w komiksie „Baśnie”. Seria wydawana jest od 2002 roku przez markę DC Comics (Vertigo).

Akcja gry rozgrywa się w Fabletown – mniej znanej części Nowego Jorku, którą zamieszkują bohaterzy przeróżnych baśni, bajek oraz opowieści ludowych. Nie wszystkim jednak dane jest bezproblemowo żyć pośród zwykłych ludzi. Powodem tego jest nienaturalny wygląd. Każdy kto choć trochę się wyróżnia, musi zadbać o specjalny urok, który ukryje jego oblicze i pozwoli zamaskować się pod postacią człowieka.


W The Wolf Among Us wcielamy się w postać szeryfa Bigby’ego – złego wilka. Naszym zadaniem jest dbać o porządek w Fabletown, co szybko okaże się misją wręcz niemożliwą dla jednej osoby (a raczej wilka), gdyż niewiele osób uznaje autorytet władzy.

Wraz z biegiem historii przyjdzie nam zmagać się z potrzebami biedniejszych członków baśniowej dzielnicy oraz ukochaną przez wszystkich biurokracją. Jakby tego było mało, wszyscy pamiętają nas z nienajlepszej strony, przez co musimy zmierzyć się z własną przeszłością i morderczą naturą. Nie ma co przecież ukrywać – obecność Złego Wilka zawsze zwiastowała coś… emm.. złego.

W wielu zresztą momentach mamy okazję rozbić czyjąś buźkę, a nasz główny bohater zdecydowanie potrafi to zrobić. Bójka to nic innego jak obserwowanie monitora i wciskanie odpowiednich klawiszy (tak zwane QTE – Quick Time Events).


Świat przedstawiony w The Wolf Among Us jest pełen grozy, przestępstw, zboczeń, korupcji oraz dilowania nielegalnymi zaklęciami. W takich oto pięknych warunkach Bigby musi rozwiązać sprawę tajemniczego morderstwa.

Klimat Fabletown potrafi być bardzo mroczny, przez co nie trudno o wyobrażenie sobie uczuć z jakimi nasi bohaterowie muszą się zmagać. Wszechobecna niewiadoma, zagadkowa historia i baśniowcy ukrywający coś przed nami. Tak w skrócie można opisać atmosferę tej prowincji.


Kto grał w jakąkolwiek produkcję od Telltale Games, ten wie czego spodziewać się po The Wolf Among Us. Mechanika gry została niezmieniona. Bazuje ona głównie na świetnych dialogach, zręcznościowych QTE, ciężkich wyborach moralnych oraz interesujących postaciach.

Sposób prowadzenia rozmów z innymi bohaterami jest identyczny jak w The Walking Dead. Do dyspozycji mamy cztery okna dialogowe. Wybór naszej odpowiedzi jest ograniczony czasowo, dlatego często rozważenie za i przeciw nie wchodzi w grę. Musimy więc szybko decydować licząc się ze wszystkimi późniejszymi konsekwencjami naszego wyboru.

Studio z Californii spisało się wyśmienicie w ekranizacji komiksu Willinghama.


Moim zdaniem, The Wolf Among Us jest jedną z najlepiej napisanych przygodówek z jaką miałem styczność. Telltale znowu mnie nie zawiodło. Spędziłem wspaniałe 10 godzin z tą produkcją.

Muzyka stoi na bardzo wysokim poziomie, jest smętna i potęguje wszechobecny surowy oraz melancholijny klimat. Jej autorem jest Jared Emerson-Johnson, współtwórca kompozycji do takich gier jak Bard’s Tale czy The Walking Dead.

Na pochwałę zasługuje również fakt, iż nasze wybory mają większe znaczenie, niż w poprzednich tytułach tego studia.

Wydarzenia przedstawione w grze rozpoczynają się w 2183 roku. Jest to okres, w którym ludzkość potrafi przemieszczać się statkami kosmicznymi do odległych galaktyk.

Tytułowy efekt masy jest pozostałością po starożytnej cywilizacji. Jej ślady można zauważyć w odległych galaktykach. Na podróże z nadświetlną prędkością pozwoliło odkrycie pradawnych ruin na Marsie, dzięki czemu ludzkość rozwinęła się o kilka stuleci.

Wszechświat zamieszkały jest przez przeróżne rasy. Jedne ze sobą rywalizują, inne jednoczą się, a niektóre obserwują wszystko z ukrycia. Jak można się domyślić, jesteśmy postrzegani jako dużo słabszy gatunek. Spowodowane jest to tym, że w międzygalaktycznej polityce zaledwie raczkujemy. Jako ludzie, musimy więc stawić czoła wielu wyzwaniom, aby uznano nas za godnych zaufania.

W celu pomocy naszym rodakom, wcielamy się w postać komandora Sheparda, który służy w Przymierzu. Posiada on bagaż doświadczeń bojowych. Niestety, nie każda misja kończy się powodzeniem. W ostatniej swojej misji, komandor, stracił swój cały oddział. Drużyna, którą prowadził została zmasakrowana przez wrogie jednostki. Przywódca był jedynym, który wyszedł cało z tej rzeźni.

Ku naszemu zdziwieniu, dowództwo doszło do wniosku, iż nasz bohater jest idealnym kandydatem do reprezentowania rasy ludzi w zadaniach międzygalaktycznych.


Zanim przystąpimy do gry, naszym oczom ukaże się kreator głównej postaci – wspomnianego Sheparda. Możemy dostosować jego twarz do naszych preferencji poprzez zmianę kształtu głowy, oczu, ust, włosów, a nawet w przypadku płci żeńskiej – makijażu.

Następnym krokiem jest wybór klasy, a w grze jest ich łącznie sześć. Każda z nich rożni się od siebie umiejętnościami bojowymi, technologicznymi oraz biotycznymi.

Pierwszą jest żołnierz. Wytrzymała klasa noszącą ciężką zbroję. Posiada najwięcej zdrowia ze wszystkich dostępnych klas oraz potrafi posługiwać się każdym rodzajem broni.

Drugą, a zaraz moją ulubiona klasą jest szpieg. Wojownik ze zdolnościami technicznymi. Potrafi szybko zlikwidować oraz obezwładnić przeciwnika. Korzysta głównie z pistoletów oraz zabójczych na długim dystansie karabinów snajperskich.

Trzecią jest ekspert z dziedziny biotyki, czyli adept. Dzięki swoim zdolnościom potrafi wysyłać fale ciemnej energii, ktore rozbrajają wrogów, osłabiają ich lub zadają duże obrażenia.

Czwartym z nich jest inżynier. Jak sama nazwa wskazuje jest to techniczna klasa, która potrafi leczyć towarzyszy, niszczyć broń przeciwnika lub osłabiać ich pancerz. Inżynier nie posiada zdolności biotycznych.

Piątą klasą jest szturmowiec. Łączy w sobie moce żołnierza i adepta. Ma dostęp do wielu broni, pancerzy oraz mocy biotycznych. Potrafi osłabić tarcze przeciwników. Strzelba i pistolet to jego znaki rozpoznawcze.

Ostatnia z klas to strażnik. Wykorzystuje on moce technologiczne i biotyczne. Sabotuje wrogów i chroni współtowarzyszy przy pomocy barier kinetycznych oraz leczenia. Jest to najbardziej defensywna postać ze wszystkich w grze.

Każda z wyżej wymienionych klas posiada unikatowe umiejętności – talenty. Podczas potyczek aktywują się one automatycznie, bądź ręcznie. Zdecydowanie polecam automatyczny tryb dla naszej drużyny. Zdobywając kolejne poziomy, ulepszamy znane nam dotychczas talenty oraz wydając zdobyte punkty awansu zakupujemy nowe.


Łącznie w grze są cztery typy broni – strzelby, pistolety, karabiny snajperskie oraz karabiny szturmowe. Strzelby są zabójcze na krótkim dystansie. Pistolety odznaczają się dobrą celnością, lecz niewielkimi obrażeniami. Trzeci typ potrafi porządnie zranić na średnim dystansie. Snajperki są niebywale skuteczne. Po udanym strzale w głowę, zwykle śmiało możemy schować broń. Arsenał uzupełniają najróżniejsze granaty.

Przed każdą misją wybieramy dwóch towarzyszy, którzy razem z nami wyruszą w bój. W samej jednak walce sterujemy tylko Shepardem. Kompanom zaś możemy wydawać proste polecenia – kogo mają zaatakować, gdzie się schować, czy też jakiej mocy użyć. Ciekawym rozwiązaniem jest integracja z członkami ekipy. Częstotliwość oraz sposób w jaki rozmawiamy z każdym z osobna wpływa na wzajemne relacje.

Wykorzystanie teneru oraz osłon jest kluczowe dla przetrwania. Świat gry jest w pełni interaktywny, co pomaga nam uzyskać dodatkową ochronę. Dzięki takiemu rozwiązaniu możemy bez szwanku wyjść z większości starć.

Nasze wybory oraz poczynania w trakcie gry wpływają na kształtowanie się fabuły. Podczas przygody doznamy wielu zwrotów akcji oraz doświadczymy zmieniające się cele w trakcie wykonywania misji.


Oddano nam do dyspozycji wiele galaktyk, pomiędzy którymi możemy wojażować kiedy tylko najdzie nas ochota. Na wybranych planetach jesteśmy w stanie nawet wylądować. Do przemieszczania się na tych ciałach niebieskich posłuży nam pojazd bojowy o nazwie Mako. Tu dla mnie zaczęły się schody, ponieważ planet jest od groma, a jazda po każdej z nich jest niezwykle monotonna i zajmuje mnóstwo czasu. Jak by tego było mało, na każdej z nich poukrywane są przeróżne rzeczy, których nie widać na mapie, co znacznie wydłuża naszą eksploracje. Fakt, z początku wydawało mi się to genialnym aspektem gry – ładne widoki, różnorodne planety, chęć odkrycia wszystkiego oraz walki z przerośniętą ‚dżdżownicą’. Jednak po dwudziestu godzinach grania, zauważyłem, że połowę czasu w grze zajęło mi JEŻDŻENIE po planetach!


Mass Effect w niespotykany sposób łączy w sobie gatunek rześkiej akcji z typowym interfejsem role-playing game (w skrócie RPG). Oprawa audiowizualna jest wyśmienita (zwłaszcza na rok 2007). Fabuła gry jest bardzo rozbudowana, posiada mnóstwo zróżnicowanych ścieżek dialogowych oraz zwrotów akcji. Lokacje są wykonane wyjątkowo starannie. Warto jeszcze napomknąć o polskim dubbingu gry. Jest on zrobiony bardzo porządnie i nie posiada większych błędów.

Nie jestem typem zręcznościowca, więc nie przepadam za punktami kontrolnymi. Sposób zapisywania gry w Mass Effect rozwiązany jest prawidłowo. Mamy możliwość zapisu w dowolnym momencie, oczywiście poza obszarem walki, z dala od wrogów.

Niestety, nie przypadła mi do gustu ogromna przestrzeń do eksploracji. Czasem miałem dość już tego biegania czy jeżdżenia Mako.

Przechodząc grę dostajemy możliwość rozpoczęcia przygody na nowo w tak zwanym „New Game Plus”. Wybierając naszego dotychczasowego bohatera, kontynuujemy zabawę z poziomem postaci oraz umiejętnościami jakie uzyskaliśmy przy pierwszej próbie.

Minusów w grze jest znacznie mniej, niż plusów. Pragnę przypomnieć, iż nikt nigdy nie stworzył gry idealnej, i śmiem twierdzić, że nikomu to się nie uda. W każdym razie miałem sposobność ukończyć grę wybitną, ponadprzeciętną. Grę, która zawiesiła poprzeczkę bardzo wysoko.

Played with this track on:
https://www.youtube.com/watch?v=9htPNo9rND8

Felt like this song was specially made for Pixel Puzzles.
*brick by brick by brick*

Really funny and addictive game. I could not stop playing it without getting 100% :)
It has nice looking cartoon graphics and not so bad music in the background. Both of those combined makes this game even more interesting.

Costume Quest should entertain most of the jRPG fans. Especially younger ones.
This is one of the few games which took me back to my childhood and world of imagination.
Despite of the fact that it has more advantages than disadvantages, i got bored of those constant battles (still enjoyable in some kind of way) at the end of the game.

So all in all, i am giving this game 8,5/10.

If you have not played it before, you should give it a try!

Scribblenauts is a very entertaining game.

Graphics might seem lil' poor, but it's really not an important thing and you can easily get used to it.
This is full and finished project - and i'm saying it with pleasure. I had fun with Scribblenauts for whole 8 hours of playing.
Maybe not worth the full price at Store, but there are other resellers.

Wings + adjective "super fast" = fun :)

7/10

Cool little turn-based strategy. Something like a mix of Heroes and a fairy tale.
I enjoyed playing it, but unfortunately there are some minor problems.

First of all, the game has absolutely no replay value. 5 hours is enough to beat the game on hard level of difficulty.
After that you don't really need nor want to play it again.

Secondly, there are limited amount of fights, so leveling system is really poorly made. Same with gold, you just can't farm and earn as much coins as you would like. For example, there is achievement to buy all skills for your units. I noticed that achievement just before the last fight with 500 gold on me. Last upgrade costs something like 1500 gold. So i had to sell one of my equipment to achieve it. Pretty stupid, isn't it?

Another problem is with AI. Computer doesn't really know what strategy means. For example it does not protect ranged units and is trying to kill my healer first, even if it would last for ever.

And well, there are not many units available unfortunately. Also absence of Dragons makes me sad :(

Anyway, it is a cheerfull game which will give you fun. The price is not so high also, but i would suggest waiting for a promotion or get it in bundle.

Bucket Carrying Simulator 2014.

10/10
Would carry again

I have this game for a while already and always thought it's some kind of boring platform game with retro-stylish graphics. Anyway i had some time few days ago and decided to give it a try. To my surprise, Thomas Was Alone proved to be a great, very addictive and a bit challenging title. It has a lot of nicely prepared levels with tons of smart ideas.

Not too hard, not too easy - level design is perfectly balanced.
I got it from bundle of course, just like most of indie games nowadays (which starts to be "pain-in-the-a*s"), but i
wouldn't hesitate to spend £6 on it.

My rating: 8/10

p.s. I loved to bounce on Laura.

Great and very addictive simple indie game with few RPG elements. Honestly one of the best indies i ever played. Got it from bundle, but i need to admit that £5.59 is not much for such production. Anyway I'm a bit sad, because Bardbarian lacks of replayability, which is really needed in this genre in my opinion. Didn't really like the survival mode, but who cares when the main features are fantastic.

So if you didn't get it yet, i can strongly recommend Bardbarian to all RPG/tower defence fans, especially if you are bored and willing to have some fun.

My rating: 85/100