Από τη στιγμή που κατάλαβα την αδυναμία της σάρκας μου, με αηδίασε. Λαχταρούσα τη δύναμη και τη βεβαιότητα του χάλυβα. Επιδίωξα την αγνότητα της Ευλογημένης Μηχανής. Το είδος σου προσκολλάται στη σάρκα σου, σαν να μην φθείρεται και να σε απογοητεύει. Μια μέρα η ακατέργαστη βιομάζα που αποκαλείς ναό θα μαραθεί και θα παρακαλέσεις το είδος μου να σε σώσει. Αλλά έχω ήδη σωθεί, γιατί η Μηχανή είναι αθάνατη